BeautyJournaal’s Shop Redactie favorieten
Dermalogica Age Reversal Eye Complex
Serge Lutens La Fille de Berlin
Het was een heerlijke warme en zonnige zomerse dag. Ik liep via de galerij naar mijn voordeur en toen rook ik een heerlijke geur. Ik keek even de tuin in. De grote gele rozen stonden volop in bloei en vulden de lucht met hun heerlijke zoete en bloemige aroma. Ik stond even stil om van deze rozengeur te genieten en tegelijkertijd dacht ik: “Hmmm… ken ik al een parfum dat als een bloeiende rozentuin op een warme dag ruikt?”
Thuis pakte ik het flesje La Fille De Berlin van Serge Lutens erbij dat ik nog moest testen. Ik spoot het parfum op mijn pols. Verrek, dé rozentuin kwam tot bloei op mijn huid!
Een bloeiende rozentuin
La Fille de Berlin is de derde rozengeur in de collectie van Serge Lutens. De vorstelijke glorie van deze prachtbloem was al vereerd in het parfum Sa Majesté la Rose, een geur van een roze roos met koele accenten van zijdezachte rozenblaadjes en groene nuancen. Het andere parfum, Rose de Nuit, daartegenover laat meer de mysterieuze kanten van de roos zien. Een prachtige rozenchypre waarvan de rozenblaadjes zijn omhuld in honing en verleidelijke dierlijke noten. Nu is er La Fille de Berlin, een geur van een rozentuin op een zomerse dag.
In de eerste noten van het parfum vang ik even een spoor op van koele rozenblaadjes die nog vastzitten in de knop. Maar al na een ogenblik ben ik getuige van een indrukwekkende openbaring van verschillende rozenbloemen. De zoete honing van gele rozen vermengt zich met een zwoele fruitige bloemengeur van de karmijn gekleurde soorten. En de bescheiden koele geur van de roze rozen versmelt met de kruidige hitte van de purperrode bloemen. Wat een rijke kleurenvariatie! En elke kleur heeft een eigen geur.
Flashbacks
Op gegeven moment krijg ik ook flashbacks naar de eerdere creaties van Serge Lutens in samenwerking met Christopher Sheldrake. Hun stijl en handtekening zijn hierin zeker herkenbaar. Ik ruik een zoete gourmand akkoord wat me het meest aan Jeux de Peau doet denken, peperige noten van de kruidige bloemen uit Vitriol d’oeillet en ergens in de verte ruik in een hint van de donkere dierlijke muskusnoten uit Muscs Koublai Khan.
De geur is vrij lineair en verandert nauwelijks met de tijd. De rozentuin blijft ongeveer 4 tot 5 uur op mijn huid bloeien en daarna vervaagt het langzaam en verandert het in een donkere muskus-achtige sluier met een dierlijke en honingachtige achtergrond.
Maxim concludeert:
Zoals de naam van het parfum suggereert, is de stad Berlijn de inspiratiebron geweest voor deze geur. Zelf ben ik er nog nooit geweest, maar als ik de geur moet geloven, dan is het één grote rozentuin. Of ik zou nog dieper moeten graven om het verband tussen Berlijn en roos te kunnen begrijpen.
Marlene Dietrich, een sterke vrouw gekleed in zwart, stond model voor de rozengeur. Een visioen van een onafhankelijke vrouw met veel kracht en uitdaging verborgen achter de verleidelijke schoonheid komt goed overeen met het beeld van een mooie roos met scherpe doorns.
Meer weten over dit onderwerp?
Schrijf je in voor onze wekelijkse nieuwsbrief!
2 reacties
Dank je wel voor je mooie aanvulling, Carina!
Bij de geuren van Serge Lutens wordt een geurconcept vaak heel vaag aangestipt, zodat er veel ruimte over blijft voor een persoonlijk verhaal (of kan ik misschien beter zeggen een persoonlijke verhouding met het parfum). Het is zo prachtig om te zien hoe treffend het verhaal van “La fille de Berlin” voor jou is. En dan nog op meerdere niveau’s! Ik vind het zo leuk, dat je het hebt gedeeld, want nu is ook mijn beleving van het parfum verrijkt – ik ga toch iets anders kijken naar deze geur.
Ha Maxim,
“La fille de Berlin” is een ode aan de sterke vrouw uit Berlijn van vlak na de tweede wereldoorlog. Wat er toen met vrouwen gebeurde en hoe sterk vrouwen waren zal ik niet over uitweiden.
Mijn moeder was op dat moment in Berlijn en zoals alle sterke vrouwen die iets heftig hebben meegemaakt was zij een prachtige roos maar met een scherp doornig kantje.
En, what’s in the name; mijn ouders woonden in Doorn waar prachtig zoet geurende rozen in de tuin stonden. Donkerrode rozen.
Tja alleen al vanwege dit gegeven ben ik natuurlijk helemaal fan van “La fille de Berlin” …