Selenium

geschreven door

Het BeautyJournaal-team

Selenium is een mineraal met interessante eigenschappen: het gaat (huid)veroudering tegen doordat het de lichaamscellen tegen beschadiging door vrije radicalen beschermd. Hiernaast versterkt selenium het immuunsysteem en is het nodig voor de werking van de schildklier. Het houdt een gezond metabolisme in stand door het schildklierhormoon thyroxine om te zetten in zijn actieve vorm. Er zijn aanwijzingen dat selenium een beschermende werking heeft tegen borst- en dikke darmkanker, long- en prostaatkanker, de ziekte van Alzheimer.

Selenium is een component van het enzym glutathionperoxidase, kortweg GPx, dat een sterke antioxidatieve werking uitvoert in ons lichaam. Zonder selenium zou er geen GPx zijn en dit enzym beschermt onze celmembranen en genen tegen schade door oxidatie, wat voor vroegtijdige (huid)veroudering zorgt en o.a. een oorzaak is van bijvoorbeeld hartziekten en kanker. Hiernaast heeft GPx een rol bij de vorming van bloedplaatjes en witte bloedcellen, wat selenium dus indirect een belangrijke factor maakt in de bloedstolling en het immuunsysteem. Verder heeft selenium een functie bij het regelen van de bloeddruk en het afvoeren van zware metalen uit het lichaam. Tot slot speelt het een rol bij de aanmaak van een belangrijk andere lichaamseigen antioxidant genaamd coënzym Q10.

Selenium is als mineraal van levensbelang en broodnodig voor het jeugdig houden van de huid. Selenium speelt een hoofdrol bij bescherming van celmembranen.

Zijn belangrijkste eigenschap is dat het vrije radicalen vernietigt of remt, waardoor deze geen schade kunnen aanrichten aan vitale organen waaronder de huid. Selenium is daarom vaak opgenomen als mineraal in anti-aging formules eventueel gecombineerd met ander antioxidanten. Het houdt de huid elastisch en zorgt voor het behoud van gezonde weefsels.

Lees ook

Het gehalte selenium in de voeding hangt sterk af van het aanwezige selenium in de grond waarop het gewas is geteeld en aanwezige aandeel in de voeding van dieren dat uiteindelijk in ons vlees terecht komt. Selenium binnenkrijgen is niet moeilijk, het zit in veel voedingsmiddelen; echter een optimale dosering van 100-200 mcg is wel iets moeilijker te bereiken.

Met een voeding waarin noten, volkorenproducten en vis voorkomen, zal u al ongeveer de helft van uw dagelijkse behoefte aan selenium innemen. Een seleniumtekort kan het gevolg zijn van een eenzijdig voedingspatroon met veel fabrieksmatig bewerkte voedingsmiddelen.

Dosering:

De Aanbevolen Dagelijkse Hoeveelheid (ADH) voor selenium is 50-150 mcg per dag voor volwassenen. Bij zwangerschap en borstvoeding: 75-150 mcg selenium per dag. De maximale dosis is 300 mcg per dag. Selenium vindt u terug in veel combinatiesupplementen voor huid en haar. Dr. Murad past het toe in zijn nutricosmetics, evenals Rejuvenal, Lierac en Lamberts. Dosering huid en haar: 100-200 mcg. Dosering selenium in multivitaminen: 25 -200mcg.

Synergie:

Selenium en vitamine E versterken elkaar om celmembranen te beschermen tegen vrije radicalen en UV-schade. Bijv. in Lierac Bronzage Capsules-Anti Age Hydratation of Lamberts Betasec Anti-oxidant met o.a. Selenium 200mcg, Vitamine A, C, E en Druivenpitextract.

Let op totale dosering van selenium indien u meerdere supplementen slikt waarin selenium voorkomt. Selenium is giftig in hogere doses.

Lees ook

Symptomen acute overdosis selenium: buikpijn, diarree, knoflook-adem, misselijkheid, vermoeidheid. Chronische overdosis (> 400 microgram selenium/dag): veranderde groei van haren en nagels, huid-ontsteking (= dermatitis), perifere zenuwaandoeningen (= perifere neuropathie).

Voedselbronnen van selenium:

Paranoten, cashewnoten (beide 30% ADH), vis, zeewier, lever, rundvlees, kip en kalkoen, eieren, rijst, havermout, (volkoren)brood, knoflook, zemelen, groente en melk.

Literatuur:

1] Selenium and bladder cancer risk: a meta-analysis. Cancer Epidemiol Biomarkers Prev. 2010 Sep;19(9):2407-15. Epub 2010 Aug 31.

2] beta-Carotene and selenium supplementation enhances immune response in aged humans. Integr Med. 2000 Mar 21;2(2):85-92.