Op maandag 11 oktober stond een opmerkelijk artikel in de krant Spits! over rimpelvullers. De strekking van het verhaal is dat de Consumentenbond vindt dat alle rimpelvullers onder de geneesmiddelenwet moeten komen te vallen. “En dus vooraf getest worden op risico’s en bijwerkingen”. De bond vindt dus dat er nog niet grondig genoeg getest wordt door de producenten zelf. Bovendien wil de consumentenbond een register waar alle klachten van een product opgenomen kunnen worden zodat deze voor de consument inzicht brengt in de risico’s, aldus de krant .
Risico’s: het opzichtige interieur?
Op dit moment ontbreken wetenschappelijke studies over de risico’s van afbreekbare vulmiddelen op langere termijn, meldt de Nederlandse Vereniging van Plastische Chirurgie (NVPC) die met de Consumentenbond in ieder geval permanente fillers ten strengste afraadt, zo lezen we. Ook een woordvoerder van Q MED, producent van het afbreekbare Restylane, komt aan het woord. Althans, ze wordt in het stuk ‘woordvoerder’ genoemd, maar blijkt een Engelse arts te zijn, Gertrude Huss, die over was voor een perspresentatie aan Nederlandse journalisten. Ze is van mening dat de artsen goed opgeleid moeten zijn, en trainingen voor het inspuiten van injectables moeten hebben gevolgd. Ze laat ook weten dat je niet met artsen in zee moet gaan die een erg opzichtig of heel rommelig interieur hebben (….). Ze adviseert consumenten ook de onderzoeken of de arts door wie ze behandeld willen worden, zijn trainingen heeft gehad, en vooral ook naar de goede ervaringen van andere consumenten te luisteren.
‘Ik maak me geen zorgen om de ontwikkelingen, daar Restylane het (bewezen) meest veilige product is dat er op de markt te vinden is. Ik ben zeker wel voorstander van het vastleggen van de wijze waarop, door wie en waar de producten mogen worden gebruikt.’
Producent test zelf
Persoonlijk vinden wij dat deze mening over interieurs van mevrouw Huss namens Q-MED er weinig toe doen. Wij horen liever wat de producent ervan zou vinden als ook hun fillers onder de geneesmiddelenwet zouden gaan vallen. Daarom zijn we gaan bellen met marketingmanager Boris Hoenson van Q-Med in Nederland. Hoenson laat ons per email weten dat injectables nu niet onder de geneesmiddelen wetgeving valt omdat er geen medische claims worden gemaakt, en zo lang dat ook niet gebeurt lijkt het hem ook weinig zinvol. ‘Bovendien weet ik niet of opname hiervan in de wet het juiste middel is om risico’s en bijwerkingen te controleren. Ik maak me geen zorgen om de ontwikkelingen daar Restylane (een injectablesmerk van Q-MED, red.) het (bewezen) meest veilige product is dat er op de markt te vinden is. Ik ben zeker wel voorstander van het vastleggen van de wijze waarop, door wie en waar (onder welke omstandigheden) de producten mogen worden gebruikt.’
Landelijke registratie
Hoeveel vrouwen in ons land fillers laten toedienen, is onduidelijk. Volgens het NVPC vindt er geen landelijk registratie plaats van de toepassing van fillers die door artsen, maar ook niet-artsen wordt toegediend. Zonder landelijke registratie kan er niet duidelijk in beeld worden gebracht wat de effecten op lange termijn zijn. Over de mogelijk schadelijke effecten zijn de meningen verdeeld. De Consumentenbond wil eerst onderzoek zien. Boris Hoenson reageert hierop: ‘De registratie en afwikkeling van klachten in de medische wereld is volgens mij al lange tijd onderwerp van discussie. Q-MED hanteert zeer strikte protocollen als het gaat om de afwikkeling van klachten van zowel klanten en consumenten. De melding van een klant bij mij resulteert altijd in een onderzoek vanuit Zweden. De geconsolideerde registratie hiervan vindt plaats in Zweden. Dus of het noodzakelijk is? Misschien, maar het is als leverancier van fillers op zijn minst cruciaal om te weten wat er misgaat met je product. In het geval van Restylane kun je er vanuit gaan dat er nauwelijks (en dan bedoel ik nihil) klachten zijn.’
‘Ik denk dat Gertrude eerder heeft bedoeld dat je je als patiënt goed moet voelen over de omgeving waar je je laat behandelen, dan dat je de kundigheid van een arts kunt aflezen aan het soort behang op zijn muren.’
Tot slot vragen we hem nog of het echt noodzakelijk is dat je eerst een interieur van een dokterskamer bekijkt voordat je besluit of deze arts goed werk zal kunnen leveren of niet. Hoenson: ‘Uitspraken van Gertrude Huss zijn niet per definitie ook van Q-MED. Gertrude heeft een zeer uitgebreide en onderbouwde visie op schoonheid en de wijze waarop je die kunt (onder)houden. Ik kan me daarom niet voorstellen dat haar uitspraak, zoals je die hierboven vermeldt, ook in deze context is geplaatst. Mijn vermoeden is dat deze kwalificatie is bedoeld om een laatste strohalm te bieden aan de leek die niet heeft kunnen achterhalen welke diploma’s zijn behaald, welk expertisegebied een arts heeft, etc. Daarnaast denk ik dat Gertrude eerder heeft bedoeld dat je je als patiënt goed moet voelen over de omgeving waar je je laat behandelen, dan dat je de kundigheid van een arts kunt aflezen aan het soort behang op zijn muren.. Maar nogmaals, dit is invullen voor haar.’
