De wedergeboorte van de (ster)parfumeur

Parfum en tromgeroffel gaan vaak samen. Waarschijnlijk omdat het hand in hand gaat met verleiding. Parfum is uiteindelijk verleiding. Ondanks alle poeha rondom de marketing van parfummerken (die overigens regelmatig voor heel amusante gesprekken leidt) merk ik steeds vaker op dat er een trend gaande is die ik wel op een kleine renaissance vind lijken.

Serieus parfum ontwikkelen is kunst

Ik bedoel daarmee de wedergeboorte van de (ster)parfumeur. Iedereen is het er over eens dat het creëren van parfum zich tot kunstvorm mag rekenen. Tegelijkertijd bestaat er geen andere kunstvorm waar de kunstenaars (de parfumeurs dus) volledig achter de schermen (moeten) opereren zonder echt credits te krijgen voor hun werk. Dat was niet altijd zo.

In de tijd voordat het parfum door de mode-industrie werd gekaapt, en vóór de opkomst van grote (voor het publiek onbekende) chemieconcerns die zich tot parfumproductie toelegden, wist iedereen wie wat gemaakt had. De parfumeurs werkten dan ook onder hun eigen naam (al dan niet in opdracht). Denk aan de oude parfumhuizen zoals Guerlain, Caron, Coty, Creed. Als je het mij vraagt, was dat goed!

Ken de neus…

Deze tijd komt weer terug, en als je het mij vraagt is dat fantastisch! Fantastisch voor de parfumeurs, voor de consumenten en voor de merken zelf. Voor de parfumeurs natuurlijk omdat ze hun werk mogen signeren. Voor de consument omdat het niet alleen cool is om te weten wie je parfum gemaakt heeft, maar het op den duur ook sneller tot de ontdekking van een nieuwe mooie geur kan leiden (het werk van de een ligt je beter dan dat van de ander). De merken hoeven dan niet meer allerlei nieuwe termen uit te vinden om meer van het zelfde aan te duiden, of allerlei ritueeltjes te verzinnen, die (bijna)geen invloed hebben op de parfum (maar overigens wel erg leuk zijn), of ready-made producten als “bespoke” of “taylor-made” te labellen (ik bedoel seriously?). Ze kunnen de skills en credibility van een parfumeur als USP gebruiken.

Wat in de keuken gebeurt, telt…

Het gebeurt steeds vaker. Zo vermeldt Rituals de createurs van hun parfums, hail! en durven steeds meer merken zich te verbinden aan een (vaste) parfumeur. Hermes, met Jean-Claude Ellena, Gucci dat Lorenzo Villoresi vraagt voor Forever Now, maar ook kleinere merken zoals Neela Vermeire met Bertrand Duchaufour, etc. etc. Onlangs vernam ik zelfs het (heugelijke) nieuws dat Linda Pilkington, oprichtster van Ormonde Jayne, heeft toegegeven dat niet zij, maar Geza Schoen de eigenlijke createur van al haar parfums is (in de business allang geen geheim meer). Thumbs up voor Linda, want het vergt moed om (zelfs impliciet) toe te geven dat je misschien niet super eerlijk bent geweest!

Dus kom maar op marketingmensen, pak de kans en word onderdeel van de renaissance. Ik wil over enige tijd zelfs bij mijn Ambi Pur verpakking zien “nieuwe geur! gemaakt door bla di bla” Ik tast gelijk toe!

• Lees hier meer artikelen van parfumeur Spyros.
• Bezoek het parfumwoordenboek voor geurstof inspiraties
• Lees parfumreviews van onze Maxim