Vroegah….had je sauna’s voor de blote-billen-chic, voor aannemers uit de bouw, sauna’s voor de onderwereld, sauna’s voor gays en sauna’s waar je, hetzij oogluikend toegestaan, kon seksen.
Sauna’s voor al uw wensen
In de jaren’90 maakte ik de sauna revolutie mee: de opkomst van de thermen. De thematische baden. En ze verenigden zich gezellig in de Thermen & Beauty groep. Wellness zou de grootste trend van de 21ste eeuw worden. Omdat we ouder worden, meer geld hebben en langer gezond willen blijven en gruwelijk veel behoefte krijgen aan ontspanning.
Thematisch plezier
Thermen met al haar diversiteit aan baden, incluis fijne lounge ruimte met trilstoelen en kirrende muziek, waar je een gezonde en veel te grote salade kon eten, patat en vis, waar tijdschriftjes lagen, je een boek uit je locker haalde en waar rust was. Ik bezocht ze graag.
Het schuim van Mon Desir
Een van mijn favorieten was ooit de thermen op de boulevard van Scheveningen, en dan slapen in het Kurhaus. Later ging ik naar Spa Zuiver in Amsterdam. Waar ik de meest goddelijk erotische schuimmassage ooit beleefde. Hoewel dat eigenlijk niet de bedoeling was. Maar mijn masseur Mon Desir kon het ook niet helpen.
Als ik nu nog wel eens mensen hoorde vertellen dat ze fervent saunabezoeker zijn, dacht ik alleen maar: wat oldskool.Sauna!!! Yuk. Maar waarom, waarop baseerde ik dat? Ik had toch altijd genoten van het poedelen en zweten in je nakie tussen de andere naakten?
Jij gaat lekker ontspannen
Tot dat mijn lief dit weekend stellig van mening was dat ik me moet ontspannen en met het lumineuze voorstel kwam naar de sauna te gaan!! Waaaaatttt…..Waar dan? Zwaluwhoeve? Bussloo? En ineens wist ik het weer. De Thermen waren geen luxe uitspanning meer waar je in een bubbel kon verblijven. Het waren uitjes geworden voor vriendinnen, alsof je naar de Huishoudbeurs gaat. Dat….was hetgeen op een gegeven moment aan het begin van dit millennium op mijn netvlies was gekropen. Dankzij de bombardementen van reclames in damesbladen, bij Groupon et cetera.
Overal auto’s
Maar nu ging ik braaf mee. Het werd niet de Zwaluwhoeve, want die zat vol, het werd Bussloo. Zo’n mooi nieuwerwets buiten met naastgelegen hotel. Mijn lief mompelde nog dat het wel eens druk zou kunnen zijn. Ik zei niets, en onderdrukte mijn angst voor mensenmassa’s in Hof van Eden-kostuum, met opeengeklemde lippen. Inwendig schreeuwde ik: OMG, OMG, OMG…wat ga ik doen doen!!!
De parkeerplaats bevestigde mijn onheilspellende gevoel. Overvol. On-ge-lo-fe-lijk. Bij binnenkomst stonden we een een rij. Afrekenen en binnenkomen, stond door elkaar. Vriendelijke baliemeisjes. Ik neem de omgeving in mij op. Donker. Veel donker. Was dat nog ‘ in’ dan? Hoorde een nude-to-be ontspanningsoord tegenwoordig niet te baden in licht? Oh wacht…hoe donkerder hoe minder confronterend. Ik was het even vergeten. Geen putten en bobbels en hangtieten, we willen schemer. Niet teveel afleiding.
Hup, uit de kleren. Kregen we die winterjassen, schoenen, saunatas en mijn pertinent niet te kreukelen jurkje wel in die locker? Ik was natuurlijk niet als gemiddelde saunaganger gekleed: in joggingbroek.
Met je plastic tasje in de hand
En dan naar binnen. Wat was het druk!! Waarom worden er zoveel mensen binnen gelaten? Ik kreeg het gevoel op een filmset te zijn. Mensen liepen kris kras door elkaar heen. Naakt of in handdoeken gehuld, zittend in voetenbaden, hobbelend van het ene pretbad naar het andere, kletsend, verzameld in groepsverband voor een bord met vage dagprogramma’s, wachtend bij toiletten, ronddwalend op zoek naar…wat ja? En wat deden die vrouwen daar toch met die plastic tasjes in de hand?
Gedesoriënteerd liet ik mij meenemen door mijn lief. Ik wist werkelijk niet welke kant ik op moest, überhaupt op wilde. Want overal waren mensen. Nergens plek, nergens rust. Geen duidelijke aanwijzingen over welk pretobject zich waar bevond. Dan maar het zwembad in. Ff naar buiten.
Verbannen naar naakt-enclaves
In het dampende warme water vroeg ik mij vertwijfeld af wat er gebeurd was. Uit de publieke ruimten is naakt zo goed als verbannen. Heeft de verpreutsing gewonnen. Naakte tietjes en blote billen op het strand zijn ‘ uit’, maar hier in de vochtige enclaves buiten de grootstedelijke gebieden gedijt het naakt meer dan ooit. Dus hier zit iedereen!!! Mijn hemel….mogen we asjeblieft gewoon weer in onze nakigheid het strand op, in plaats van als haringen in een ton in de sauna te moeten zitten om nog enig gevoel van wellbeing aan ons naakt zijn te beleven?
De opgieting als hoogtepunt
Van het hoogtepunt van de nieuwerwetse saunabeleving kreeg ik iets mee toen ik nietsvermoedend in een sauna met (net iets te harde en te mainstream) country muziek stapte, waar over ‘ tien minuten een opgieting zou beginnen’ . Een opgieting. Gut. Da’s toch gewoon water op de hete kolen gieten? Dat deed je toch gewoon ff tussendoor als een saunaatje ff leeg was? Vroegah? Nee meisje, daar heb je tegenwoordig speciale saunameesters voor, die er zelfs prijzen mee winnen…..
Stokstaartjes in de sauna
Ik lag nog te doezelen (de muziek was godzijdank uitgezet nadat het opgiet-mannetje zijn aankondiging had gedaan en weer verdween) toen ik buiten verdacht veel geroezemoes hoorde. Mijn lief zei: ‘het wordt druk’. Druk? Hoezo? Wij waren nog de enigen in de houten hut en bij het naarbuiten gaan, voelde ik me bijna een bezienswaardigheid. Ik begon te tellen: tien, twintig, dertig, veertig….Zestig mensen of wel meer, stonden bijeen gedreven in een lange cirkelende rij. Buiten. Te wachten. Om straks als stokstaartjes op de prairie een ‘ opgieting’ te ondergaan. Bloedhitte, fast-track-sweating. Euforie. Een hoogtepunt van je saunabezoek. Zo heet dat tegenwoordig. Een löyly, op z’n Fins. I’ve lost track, het moge duidelijk zijn.
Innig verstrengeld
Toen mijn lief en ik elkaar uren later, en na een uitgebreid wiegen in het water (heb ik geleerd in de Akasha spa van het Amsterdamse Conservatorium Hotel) halverwege de avond blijkbaar iets te intens benaderden in het water, totaal ontspannen als we waren, en een badmeneer in het voorbij gaan vertelde dat wij meer afstand tussen onze lichamen moesten houden, besloot ik dat het tijd was om te gaan.
Sauna Buitenveldert…..
Met heimwee dacht ik terug aan Sauna Buitenveldert die ik in de jaren’80 frequenteerde als twintigjarige. Geen zedenpolitie. Je wist niet beter. Er bestonden sauna’s waar stilte was, geen opgietingen voor stokstaartjes waren en geen plastic tasjes te zien waren. Waar je ongestoord kon slapen op een mat en op een onbewaakt moment onder het badlaken van je vriendje kon kruipen, lepeltje lepeltje, voor het kersje op de taart der ontspanning. Het was.
