Alexandra beleefde nog net geen Hoogtepunt op de Huishoudbeurs

Afgelopen week werd in de Amsterdamse RAI voor de 58^ste keer de Huishoudbeurs georganiseerd. Was het ooit de plek waar de Nederlandse huisvrouw kennis kon maken met noviteiten als de snelkookpan en de vaatwasser of het stoomstrijkijzer, tegenwoordig is het veel meer dan dat – het is een beleving. Met optredens van bekende artiesten, signerende schrijvers, make-overs, modeshows en wat al niet meer.

Je herkent ze zo…….

Ook als ik niet geweten had welke tram ik vanaf het Centraal Station naar de RAI had moeten nemen, had ik het zo gezien: op de halte van lijn 4 krioelde het van de dames van zekere leeftijd met rugtasjes en verstandige schoenen. Daar moest ik wezen. De dames waren vrolijk, ze hadden er zin in en ik eigenlijk ook wel. Huishoudbeurs, here we come!

Weggevertjes en beurskoopjes

Over de Huishoudbeurs wordt meestal nogal lacherig gedaan. Huishoudelijk werk heeft een lage wow-factor – het is een noodzakelijk kwaad. Huisvrouw is geen beroep en een werkster wordt eufemistisch interieurverzorgster genoemd. Vrouwen die voor hun lol de hele dag op een beurs rondscharrelen tussen de anti-aanbakpannen en de microvezeldoekjes kun je dus bijna niet serieus nemen. Sla er de gemiddelde huishoudbeurskrantenfoto maar op na: je ziet enkel graaiende dames met hun tassen volgeladen met weggevertjes en beurskoopjes. En dat terwijl de anti-aanbakpan en het microvezeldoekje zo’n beetje de beste uitvindingen uit de laatste eeuw zijn en in elk geval nuttiger dan, pak ‘m beet, de zoveelste raket naar Mars. Maar goed.

Het beroemde boodschappenkarretje

Aangekomen bij de RAI losten de dames uit de tram moeiteloos op tussen het per touringbussen aangevoerde huisvrouwenleger uit alle hoeken en gaten van Nederland. Het waren doorgewinterde beursgangsters, dat zag je zo: niet alleen rugtasjes en verstandige schoenen, het gros van de vrouwen was ook nog eens uitgerust met een boodschappenkarretje. Ach, waarom niet? Als je toch gaat, dan maar all the way!

De Huishoudbeurs is niet één evenement, maar is onderverdeeld in verschillende belevenissen: het vrouwenfestival Woman INC, het Festival Fantastique, Negenmaandbeurs, Home Sweet Home en Beauty & Fashion. Voor BeautyJournaal heb ik me geconcentreerd op die laatste afdeling. Ik ben redelijk op de hoogte van de ins & outs in cosmetica en huidverzorging, maar wie weet kon men mij nog ergens mee verrassen. Ik was er klaar voor.

Beautysecret of the stars

Bloody hell! Dat viel nog niet mee. Het was dertig jaar geleden dat ik hier voor het eerst en het laatst was geweest, maar ik kon me niet herinneren dat het toen ook al zo groot en druk was. De beurs was pas een kwartiertje open, maar zomaar een gangpad oversteken zonder met een boodschappenkarretje in botsing te komen was al haast niet meer mogelijk. Ik had nauwelijks tien passen gelopen of ik werd al door een vriendelijke heer bij de arm gevat: of ik niet in een paar minuten tien jaar jonger wilde lijken? Zijn Eyesential was ‘the beauty secret of the stars’ en het enige anti-aging product met direct resulaat. Dat wilde ik wel eens meemaken. Een lief meisje smeerde het serum onder mijn linkeroog. Terwijl zij me met een waaier droogwapperde dreunde ze braaf haar lesje op. Op mijn vraag of het product wel veilig was, zo vlak bij je ogen, antwoordde ze geruststellend dat het allemaal ‘natuurlijke’ ingrediënten bevatte. Tja. Een brandnetel is ook natuurlijk zal ik maar zeggen.

Fotobijschrift v.l.n.r.:De witte tanden meneer, smakelijke jongeheer demonstreert, ontharen in het openbaar, bruin zonder zon, lieve meisjes leggen geduldig uit, haarstukjes met klemmetjes, voor 25 euro een verleidelijk portret voor vader de man, haarstukjes aan touwtjes, vrolijke gezichten en boodschapenkarretjes.

Toen het serumpje was opgedroogd mocht ik in de spiegel kijken en omdat ik wist welk oog het was, zag ik ook best wel een beetje resultaat. ‘Doe nu het andere dan maar!’ riep ik vrolijk, maar zo waren wij helaas niet getrouwd. Het andere oog mocht zij alleen maar doen als ik het product ook daadwerkelijk kocht en bofte ik even, op de beurs kostte het twee tientjes minder dan in de winkel! Ik beloofde haar dat als minstens drie mensen mij raar zouden aankijken omdat de ene helft van mijn gezicht er tien jaar jonger uitzag dan de andere, ik onmiddellijk bij haar zou terugkomen en haar winkeltje zou leegkopen. En er dan een heel juichend stukje over zou schrijven. Maar ze luisterde al niet meer; er zat alweer een dame met een rugtasje op mijn stoeltje.

Is er nieuws?

Ik roep altijd dat er sinds de uitvinding van de compactpoeder, de lippenstift en de mascararoller weinig nieuws meer is op de cosmeticamarkt. Dat is natuurlijk erg gechargeerd – er wordt aan de lopende band van alles verbeterd en geïnnoveerd, maar een klein beetje gelijk heb ik wel. Gelnagels zijn weliswaar erg van deze tijd, maar in het oude Egypte kende men al nepnagels van goud en ivoor en Griekse vrouwen gebruikten lege pistacheschilletjes om hun lelijke nagels te verbergen. Flip-ins, haarstukjes aan een touwtje, zijn het nieuwste van het nieuwste, maar dat geldt alleen voor het gebruiksgemak, haarstukjes zelf zijn van alle tijden. En is het altijd een must geweest om veel haar op je hoofd te hebben, ontharen van alle andere lichaamsplekken is ook al zo oud als de weg naar Rome en wellicht nog ouder. Toen deden ze het met hars en touwtjes, nu kan het met laserlicht, maar in feite blijft het resultaat hetzelfde.

De zeven schoonheidswetten

Dwalend over de beurs, steeds handiger de inmiddels al aardig volgestouwde boodschappenkarretjes ontwijkend, kwam ik tot de conclusie dat er maar weinig aan een vrouwenlijf níet aan geschreven of ongeschreven schoonheidswetten moet voldoen. Zo’n gigantische hal met tientallen stands kun je in zeven categorieën opdelen:

afslanken door middel van diëten, oefeningen of corrigerend ondergoed
ontharing op alle mogelijke manieren
haarstukjes met touwtjes of klemmetjes
kunstnagels en nagelversiering
anti-verouderingsproducten en overige huidverzorging
bruin zonder zon
wittere tanden

De lieve bruin-zonder-zonmeisjes van N-Joy Beauty hadden een missie: zij wilden de mensen ‘uit de zon halen’. Op zich een goede gedachte – iedereen weet dat de zon de pest is voor je huid – maar misschien niet de beste verkoopkreet op een ijskoude, sombere februarimorgen waarop iedereen snakt naar het voorjaar. Op hun flyer stond een wat al te bruin gespoten meisje, maar op de rugtasjesmevrouw uit het publiek, die door haar giebelende vriendinnen als proefkonijn naar voren was geschoven, stond het prima. Die spray ga ik zeker eens proberen. En dan laat ik het hier wel weten.

De Flip-in mirage….

De flip in-haarstukjes waren behoorlijk in trek en dat verbaasde mij, want echt goedkoop zijn ze niet. Ik kan het weten, want vorig jaar heb ik er eentje aangeschaft en dan ook nog eens meteen de duurste van bijna €200. Ik zag mezelf al helemaal Brigitte Bardot-ig rondlopen met zo’n rommelige vlecht opzij, maar ik heb het ding welgeteld twee keer gedragen. Het was me veel te warm, net of ik een kriebelige wollen muts op had. Bovendien had ik ook nog eens mijn haar laten verven, dus had ik er helemaal niets meer aan. Hij staat al weer een dik half jaar op Marktplaats.

Bliksemafleider….

De meneer van het wittetandenkraampje begon met veel enthousiasme zijn product aan me te verkopen, maar veel heb ik van zijn verhaal niet meegekregen, zo afgeleid was ik door zijn flitsend witte tanden. ‘Het oogt heel natuurlijk!’ zei hij nog in zijn sappige Haagse tongval, maar ik moest opeens heel nodig een deadline halen. Om de hoek wiste ik de tranen uit mijn ogen. Bloody hell again.

Alexandra concludeert:

Nee, iets speciaals of nieuws heb ik niet gezien. Veel oude wijn in nieuwe kruiken, vakkundig aan de vrouw gebracht door veelal piepjonge meiden, smakelijke jongeheren en een enkele doorgewinterde standwerker a la de wittetandenmeneer. Een boodschappenkarretje had ik op deze afdeling zeker niet nodig gehad – er werd niets weggegeven en wat er te koop was, was allemaal behoorlijk aan de prijs. Maar ik heb zelden in zo’n grote massa verkeerd waar de sfeer zo gemoedelijk, soms zelfs ronduit vrolijk was. Geen kwaaie gezichten, veel guitige vriendinnenclubjes, veel gegiechel en geproest en zelfs de enkele man tussen het publiek wekte niet de indruk dat-ie er aan zijn haren naartoe gesleept was.

Hoogtepunt van het Jaar

Aan mij is het niet zo besteed, ik ben gewoon niet op mijn best tussen zoveel mensen, maar voor duizenden vrouwen is een dagje Huishoudbeurs zo te zien een van de hoogtepunten van het jaar. En dat gaf mij een vrolijk en tevreden gevoel.

Toen ik bij thuiskomst aan mijn moeder en de buurvrouw vroeg of ze konden zien welke helft van mijn gezicht tien jaar jonger leek, wezen ze eensgezind de verkeerde helft aan. Maar dat mocht mijn pret niet drukken. Ik had de Huishoudbeurs overleefd!