Beautyjournaal collega Marieke Ordelmans schrijft regelmatig een column over haar belevenissen als modejournaliste. Van front-row perikelen en hippe feestjes met Doutzen Kroes tot aan onbereikbare modedromen. © foto: Koen Broos
Samen met vriendinnen/collega’s Elisah, Karine, Evelien en Juliette vertrok ik vorige week naar Londen om daar de fashion week te bezoeken. Het was me het weekje wel…
De reis
Gezien de crisis, en dus afwezige sponsoren, moesten we budget verantwoord naar Londen. Ryanair bood de goedkoopste tickets en voor 32 euro incl., vlogen we van Eindhoven naar Londen. We waren helemaal in ons element met deze spotgoedkope tickets totdat we Ryanair leerden kennen. We mochten maar 15 kilo bagage meenemen! 15! Wij dachten 20! Dat is heeeeel weinig als je koffer zelf al 8 kilo weegt. Ze zouden een speciaal fashion week tarief moeten hanteren, merkte K. slim op. Hoe kun je fashionista’s nou met slechts 15 kilo naar Londen sturen? De beste grap van was nog wel dat we voor het overgewicht 15 euro per kilo moesten betalen. Ik heb met veel moeite 6 kilo kunnen overpakken naar mijn toch al overvolle handbagage en we hadden nog niet eens geshopt in London. Oeps! De mensen in de rij moesten keihard lachen…wij niet. We hadden het bloedheet met drie jassen, warme winterlaarzen, 2 riemen en een dikke trui aan! De terugreis, met alle nieuwe aanwinsten in onze koffer, was nog erger. Het personeel was ronduit onbeschoft en chagrijnig. Meer willen we er niet over kwijt, maar de volgende keer kiezen we weer lekker voor KLM!
Aaah! Kofferstress op het vliegveld
De slaapplaats
Om in budget-proof stijl te blijven, mochten we een week lang gebruik maken van het appartement van een vriend van E. in Londen. Wij blij, totdat er bedbugs werden geconstateerd. Aaaah! Maar dat was nog niet alles…Aangekomen bij het inmiddels ontsmette appartement, stond ons nog een verrassing te wachten. De vrienden van de jongen van wie het appartement was wisten niet dat wij kwamen en gebruikten zijn huis als partyplace. Het appartement lag vol met pizzaresten, sigarettenpeuken en bierblikjes! Moesten we alsnog opzoek naar een hotel…Uiteindelijk hebben we een week lang met z’n vieren op een knus hotelkamertje geslapen. En met knus bedoel ik ook echt héél knus. Naast het schattige Nothing Hill, dat dan wel weer.
De shows part 1
In Nederland komen we bij alle shows binnen, in London is dat een ander verhaal. Vol goede moed vroegen we allemaal kaarten op bij de Engelse persbureaus. We kregen weinig reacties, maar dat betekende nog niets, wist kenner K. De uitnodigingen werden gestuurd naar een adres in London waar vriendin J. verbleef. De dag van aankomst belde ze al:’ Jongens er is heeeel veeel post.’ Een dag later kwam ze aan met een gigantische plastic zak (van de Blokker..) vol met uitnodigingen. Tijdens de lunch bij een schattig broodjeszaakje, kieperde ze de hele zak op tafel. Het leek pakjesavond wel. We hebben gegild, gescheurd en kaarten geteld, wat uiteraard weer voor veel bekijks zorgde. Helaas geen House of Holland, Christopher Kane en Matthew Williamson, maar wel Mulberry en Burberry. Whoehoee.
Een tafel vol met uitnodigingen!
De shows part 2
In Nederland beginnen shows standaard 45 minuten te laat. In Londen niet! Op onze flatjes (hakken deden we pas voor in de ingang aan) renden we door de metrostations en achter modefotografen aan omdat zij vast wel wisten waar we moesten zijn. Niet dus… Het dieptepunt was de show van Neerlands trots Iris van Herpen. We hebben keihard gerend en kregen van het PR-bureau verontruste smsjes: ‘ Dames, nog maar 6 minuten! ‘ Dertig seconden voor aanvangen renden we buiten adem naar binnen. Gelukkig maakte de spectaculaire collectie alles goed.
Modellen op straat in Londen
Hakken aan en gaan!
De show van onze eigen Iris van Herpen
En dat was nog maar het begin van onze week. Morgen lees je in deel 2 alles over de spetterende feestjes, sterren spotten en vermoeide modemeisjes.
Wil je meer lezen over Marieke’s mode-avonturen? Klik dan hier.
Wil je meer Iris van Herpen zien? Bekijk dan ons AIFW-filmpje.
