Mick’s column: Op zoek naar een sexy bril

Zelf heeft hij een haat-liefde verhouding met zijn bril, maar als vrouwen een fok dragen, zoals een bril in de volksmond wordt genoemd, smelt onze columnist.

Van de week moest ik met de trein van Dordrecht naar Amsterdam en weer terug. Halverwege de wandeling naar het station kwam ik erachter dat ik mijn bril was vergeten. Teruglopen naar het huis van mijn lief zat er niet meer in, want over vijf minuten ging de intercity naar Lelystad en die moest ik hebben om in Rotterdam te kunnen overstappen op de intercity direct naar Schiphol, om van daaruit de trein naar Nijmegen te nemen en uit te stappen in Amsterdam-Zuid.

Vroeger, zonder 9292OV, deed je maar wat, maar tegenwoordig kun je tijd winnen door minutieus je reis te plannen. Moet je wel een beetje inzicht hebben. Of in mijn geval: zicht in het algemeen.

Haarscherpe reality-check

Anderhalf uur later kwam ik hijgend en met hartkloppingen aan op het station van bestemming. Ik had over foute perrons gerend, was van roltrappen gegleden en had een slechte beurt gemaakt bij de bond tegen vloeken.

En dat alles omdat ik geen informatiebord kon lezen. Op dat moment realiseerde ik me hoezeer ik die bril nodig had. Die reality-check zag ik haarscherp.

Minder aantrekkelijk met bril

Het liefst draag ik ‘m niet. Houd me ten goede: ik vind mijn metalen Ray-Ban met meekleurende glazen bepaald niet verkeerd. Maar gedurende de dag zie ik meer de bril van het toilet dan mijn eigen glazen. Alleen als ik bijvoorbeeld op reis ga en televisie kijk, zet ik ‘m op.

Ik vind mezelf gewoon minder aantrekkelijk met bril. Ik zeg het eerlijk. Vrouwen daarentegen kunnen in mijn ogen niet vaak genoeg eentje opzetten. Er is een foto van Marilyn Monroe met een fantastische jaren 50 bril op, waar ik geen genoeg van kan krijgen. En Jennifer Aniston met glazen is zoveel leuker dan zonder. Dichterbij huis denk ik aan mijn eigen lief, die wat mij betreft haar bril mag ophouden in bed. Een tijdje geleden stuurde ze me op mijn verzoek een selfie, waarop ze haar leesmontuur van een paar euro droeg en ik werd helemaal warm van binnen.

Het moet niet gekker worden

Misschien werd het tijd dat ik op zoek ging naar een bril die me wel sexy stond. Alsof het web 3.0 mijn gedachten kon lezen en wist dat ik aan brillen dacht, zag ik de site van Charlie Temple voorbij komen op Facebook. Kun je nog herinneren dat Japanse restaurants tot het hogere prijssegment behoorden? Dat was voordat het all you can eat concept werd geïntroduceerd.

Opeens kon je sushi, sashimi, tempura plus gyoza eten tot je erbij neer viel en dat alles voor een paar tientjes pp. Charlie Temple is een soort all you can see. Een handgemaakte acetaat bril op sterkte kost 25 euro. En wil je de bril met multifocale glazen, dan ben je 45 euro kwijt. Het moet niet gekker worden!

Lang leve de vooruitgang

Het leuke aan de site is dat ze ook een virtuele paskamer hebben, die het echt goed doet. Aldus heb ik een uurtje brillen gepast. Gewoon vanachter mijn Mac. Lang leve de vooruitgang! Vervolgens heb ik een aantal naast en onder elkaar gezet. En nu is de vraag aan jou: wat vind jij de de lekkerste fok voor op mijn gok?

Je kunt je keuze (noem kleur, vorm of plek op de foto) hieronder als reactie kenbaar maken. Mijn dank is groot.