BeautyJournaal’s Shop Redactie favorieten
Oolaboo super foodies Helpful building mist voor je haar
Elk parfum heeft een verhaal. En het verhaal van mijn laatste parfum, een verhaal met een hoog toeval-bestaat-niet-gehalte, begon op 20 april van dit jaar.
Op die dag was ik op uitnodiging van Skins Cosmetics aanwezig in Amsterdam op de Nederlandse introductie van de roemruchte geurenlijn van het eeuwenoude Britse huis Penhaligon’s. Aansluitend was er ook een presentatie van de parfums van het Franse l’Artisan, die ook niet voor de poes waren, tenminste niet voor de poes die een overweldigende herfsttuin met diep, donkere, aardse en toch verfijnde geuren bevuilt.
Geweldige verteller
Maar mijn verhaal begint als David Napier van Penhaligon’s de lijnen introduceert aan de aanwezige pers. Napier is een geweldige verteller. Bij zijn causerie over de Trades Routes Collection, geuren die geïnspireerd zijn op de luxueuze, decadente grondstoffen en goederen die werden verhandeld via de historische havens van Londen rondom de eeuwwisseling aan het eind van de 19e eeuw, hangt het journaille aan zijn lippen. Als ik mijn ogen dicht doe, kan ik de geuren ruiken zonder ze nog geroken te hebben.
Meest doortrapte kant
Bij de nieuwste collectie, Portraits geheten, is Penhaligon’s helemaal los gegaan qua verhaallijnen. De serie geuren wordt ook Olfactorische Fictie genoemd. Elke geur is een hoofdstuk uit een fictieve roman, een soort uit de hand gelopen Brideshead Revisited, waarin de adel zich van zijn meest doortrapte en decadente kant laat zien. De parfums hebben namen als The Tragedy Of Lord George, The Revenge Of Lady Blanche, Much Ado About The Duke, Clandestine Clara en Roaring Radcliff. Heerlijk!
Adembenemende zwarte rozen
En dan mogen we pas echt gaan rondsnuffelen. Het is uiteindelijk niet te doen. Het reukzintuig kan zoveel verschillende indrukken achter elkaar simpelweg niet verwerken. Ik mag een geur kiezen. En mijn keuze valt op het parfum Halfeti, volgens de omschrijving ‘geïnspireerd op de luxueuze goederen die vanuit Turkije naar Londen werden gebracht door de Levant Company; exotische bloemen, specerijen, zacht leer en waardevolle stoffen. De geur is vernoemd naar het kleine Turkse dorp Halfeti en de adembenemende zwarte rozen die groeien aan de oevers van de Eufraat. Donker en mysterieus, de rozen zijn buitengewoon zeldzaam dankzij het unieke milieu waarin zij groeien’.
Dat is geen toeval
Dat is een hele mond vol en dat is geen toeval, want de geur is ook een hele neus vol. Halfeti is, en ik citeer nogmaals het persbericht, ‘een weelderig hout-bloemenparfum, duizelingwekkend door de gloed van luxe gouden saffraan, gedecoreerd met heldere citrus, groene artemisia en houtige cipres.’
Ik kon mezelf ruiken
Vorige week besloot ik om Halfeti mee op reis te nemen. Ik ging naar Schotland toe voor een lang weekend. En ik dacht: deze diep donkere kleur past wel bij het grillige , heuvelrijke landschap van de Scottish Borders. De zondag maakte ik met vrienden een lange hike naar de Gypsy Glen, een hoge heuvel nabij het plaatsje Peebles. Toen ik daar zo op het topje stond, na een uur van grote inspanning, want de heuvels van de Borders lijken oneindig te zijn, kon ik mezelf ruiken. De warmte en transpiratie van mijn lijf hadden het Halfeti-parfum een boost gegeven en it smelled like victory.
Een magnifieke tekening
Diezelfde avond wilde ik thuis blijven, maar de jongens zouden en moesten Edinburgh in. Schoorvoetend gaf ik toe. We aten in een Italiaans restaurant met de ludieke naam Bella Italia en op weg naar de auto bleef ik opeens als verdoofd staan. Zag ik het goed? Of was dit een fata morgana, aangewakkerd door vermoeidheid na een lange wandeling eerder op de dag? Uit mijn ooghoeken zag ik een Penhaligon’s winkel met op de pui een magnifieke tekening van de Portraits-serie.
Meer weten over dit onderwerp?
Schrijf je in voor onze wekelijkse nieuwsbrief!
1 reactie
https://www.fragrantica.com/perfume/Penhaligon-s/Halfeti-31396.html ik kon niet nalaten deze op te zoeken op fragrantica;) lijkt mij ook heerlijk.