Archief: Mick’s column: Ontbijten met de kleinzoon van Diana Vreeland

Als je aan een willekeurige expert vraagt wie de grootste invloed heeft gehad op de mode van de 20^ste en 21^ste eeuw dan worden er steevast twee namen in willekeurige volgorde genoemd. Die van Coco Chanel. En van Diana Vreeland.

In dat opzicht vond ik het best spannend om op een mooie ochtend in juli te ontbijten met de kleinzoon van de in 1989 op 86-jarige overleden Vreeland. Niet voor de gezelligheid uiteraard. Hoewel het wel heel gezellig was. Maar omdat Alexander aan het hoofd staat van Diana Vreeland Perfumes. En omdat er drie kostbare, mooie en krachtige parfums op het punt van verschijnen staan in Nederland (die exclusief verkrijgbaar zullen zijn bij Skins Cosmetics Amsterdam en op skins.nl).

Uiteraard ging het gesprek met de charmante en soft spoken Alexander Vreeland ook over zijn grootmoeder, die in haar jaren bij Harper’s Bazaar en Vogue eigenhandig de bikini en spijkerbroek groot maakte en ervoor zorgde dat actrices als Lauren Bacall en fotografen als Richard Avedon doorbraken.

Mick Boskamp in gesprek met Alexander

Alexander: Wist je dat we van Nederlandse afkomst zijn?

Ah! Vandaar de naam Vreeland. Stom, maar daar heb ik nooit eerder aan gedacht.

Alexander: Twaalf generaties terug. In 1640 vertrokken we naar Amerika en kwamen we in New York terecht. Waarom we emigreerden had waarschijnlijk een religieuze achtergrond. Freedom of speech. Of zoiets.

New York was ook echt een plek voor de Vreelands. Voor je oma zeker. Die energie, die grenzeloze mogelijkheden.

Alexander: Klopt. Manhattan is een plek waar de mogelijkheden fantastisch zijn. Een inspirerende plek. Op haar beurt was dat het grootste talent van Diana Vreeland. Om mensen te inspireren. Je vertelde me dat je gisterenavond nog naar de documentaire over mijn grootmoeder, ‘The Eye Has To Travel’, hebt gekeken. Mensen die de documentaire hadden gezien, hadden na afloop het idee: ‘Ik kan alles!’ En zo zat zij in elkaar. Zij kon met een paar woorden mensen tot grote hoogtes doen stijgen.

Ze zorgde ervoor dat vrouwen zichzelf mooier en belangrijker begonnen te voelen. Was ze een feminist?

Alexander: Misschien naar de huidige maatstaven wel. Maar toen, in de late jaren zestig, was jezelf mooi maken en jezelf mooi vinden nou niet bepaald het kenmerk van de feminist. Ik denk wel dat ze een uitzonderlijke belangrijke bijdrage heeft geleverd aan het ontstaan van de moderne vrouw. Toen ze hoofdredactrice van Voque werd, stonden er advertenties naast de redactie-pagina’s, die volledig uit de toon vielen. De mode-pagina’s stonden vol krachtige, moderne, kleurrijke vrouwen vol expressie en daarnaast zag je advertenties staan van ongelukkige vrouwen in een soort keurkostuums, waarvan de wollen stoffen zo dik als een tafel waren.

Tegenwoordig zie je nauwelijks verschil tussen redactiepagina’s en advertentiepagina’s. En daar heeft mijn grootmoeder een belangrijke bijdrage aan geleverd. Hiervoor heb ik jaren in de modewereld gewerkt, onder andere voor Armani. En je weet dat Armani nauwelijks van kleuren houdt. Maar mijn grootmoeder was gek van kleuren. Ze hield van geel, van groen, van rood vooral. Ze gaf letterlijk kleur aan het leven. En tot op de dag van vandaag heeft dat zijn neerslag op alles wat met haar naam te maken heeft. In de herfst van 2014 begonnen we met 9 parfums. En achttien maanden later zijn we verkrijgbaar in maar liefst 26 landen. En dat heeft voor een groot deel te maken met de waardering voor mijn grootmoeder.

Het wordt tijd om te gaan ruiken

Alexander introduceert de drie parfums uit de nieuwe Outrageous-serie.

Alexander: Er zijn parfumhuizen die zo’n diepere, meer krachtige versie van een geur ‘extreme’ noemen. Maar wij hebben het in het jargon van mijn grootmoeder gehouden. Outrageous. Neem de Daringly Different, ontworpen door Pascal Gaurin. Die is outrageous in de zin dat als je ‘m op doet, je de geur drie dagen later nog ruikt. Het parfum is zo krachtig dat het een geuren-tattoo is. En dat heeft niet alleen met de intensiteit te maken, maar ook met de bijzondere, rijke samenstelling van de ingrediënten.

Het zijn schitterende geuren, die niet bepaald Amerikaans zijn. Als ik aan Amerikaanse parfums denk, dan denk ik aan…Tommy Hillfiger.

 Alexander: Als bedrijf zijn we gegroeid in de afgelopen periode en we wilden dat onze geuren mee groeiden. Daarnaast zie je steeds meer echte parfumliefhebbers. En het zou not done zijn geweest als je als Diana Vreeland Perfumes voor accessibele zou hebben gekozen.

Ik durf het tot slot nauwelijks te vragen, maar ben jij net zo’n tiran om voor te werken als je grootmoeder was?

Alexander: Ik ben niet de persoon aan wie je dat zou moeten vragen. Maar in alle eerlijkheid was mijn grootmoeder helemaal niet zo moeilijk. Ooit vroeg iemand aan een oud-werknemer van haar hoe het was om voor haar te werken. ‘Zeker verschrikkelijk,’ vroeg die persoon eraan toe. ‘Integendeel,’ was het antwoord. ‘Je wist precies wat je aan haar had. Ze was altijd duidelijk, had nooit kuren, en kon ook zeer complimenteus en enthousiast zijn.’ En ik hoop van harte dat die eigenschappen ook voor mij gelden als baas van Diana Vreeland Perfumes.

Over Mick Boskamp

In de 21 jaar dat Mick Boskamp redacteur van Playboy was, ontpopte hij zich als allround reporter en schrijver, maar zijn grote liefde bleef beauty en verzorging.

Van zijn hand verschenen talrijke reviews, besprekingen en overpeinzingen over mannengeuren, mannencosmetica, maar zeker ook over vrouwen, de wezens die in zijn ogen handgemaakt zijn om de schoonheid te verkondigen. Dat een en ander met ironie, zelfspot en humor gebeurt, vinden we bij BeautyJournaal juist zo fijn.