Met Frank Niessen en Mick Boskamp aan 1 tafel, kun je je simpelweg niet vervelen. De eerste behoort tot de absolute top van de plastische chirurgie in Nederland (werkzaam bij o.a. Esthetisch Centrum Jan van Goyen, in Amsterdam), de tweede is journalist/verhalenverteller en was jarenlang mister Playboy.
Beiden zijn zeer gewaardeerde medewerkers van BeautyJournaal. Daarom vonden we het een aardig idee om ze samen te brengen en lang te laten praten over onderwerpen die ons aan het hart liggen. In vier wekelijkse afleveringen brengt BeautyJournaal een neerslag van dat gesprek.
En om maar meteen met de deur in huis te vallen, gaat het vandaag over Beauty.
Mick: Kun jij elke vrouw of man mooi maken?
Frank: Nee. Dat zei ik snel, hè?
Mick: Goed, die bewaren we voor later. Wat me bij Playboy opviel, was dat vrouwen in de jaren 90 opeens buitenaardse borsten hadden. Waarvan je meteen zag dat ze niet echt waren. Waarom houdt men volgens jou van niet echt?
Frank: Ik denk dat het komt omdat een chirurg geen kunstenaar is. Dokters zijn de slimste jongetjes en meisjes van de klas. En mensen die slim zijn, zijn vaak rechtlijnige denkers. Die denken in structuren. In de gezondheidszorg zijn er allerlei protocollen en als je je daar niet aan houdt, dan raakt men in de war. Mijn assistenten raken van mij in de war, want ik werk intuïtief, bij mij komt alles tegelijk. Wat ik doe en hoe ik erin sta, is veel meer gelieerd aan kunstenaarschap. Maar een gemiddelde kunstenaar gaat geen geneeskunde studeren.
Lopende band werk versus oog voor de totale anatomie
Frank: Ik vond geneeskunde ook een saai vak. Toen dacht ik: laat ik maar plastisch chirurgie gaan doen, maar dat viel dus tegen, want plastisch chirurgen zijn dus niet altijd creatief. En in Amerika denken ze voornamelijk aan geld verdienen. Dat is bijna lopende band werk, waarbij niet eens meer naar de totale anatomie van de vrouw in kwestie wordt gekeken. En dat is belangrijk om te zien wat voor type borst bij iemand past.
Mick: Denk je dat het ook iets met de porno-industrie te maken heeft?
Frank: Dat moet jij weten, want jij hebt in die business gezeten.
Mick: Sorry? Ik heb bij Playboy gewerkt, niet bij een porno-blad! En bij Playboy zagen we met lede ogen aan dat borsten steeds lelijker, onechter en groter werden.
Een mooie borst hangt een beetje….
Frank: Toen ik in opleiding zat werd er 80 tot 120 cc bij borstimplantaten ingebracht, aan het einde van mijn opleiding 240 cc en nu is het 380 cc tot 400cc. En ik houd eigenlijk niet van groot, maar ik vind wel dat ik mooie borsten maak, dus het kan zeker, met wat voor volume dan ook. Wat maakt borsten fraai? Dat ze een beetje uit elkaar staan en ook een beetje hangen. De juiste breedte-projectie verhouding, een soort guldensnede.
Goede leerschool in militair hospitaal
Mick: In welk stadium ben je gaan denken: het is kunst wat ik doe? En geen kunstje?
Frank: Van meet af aan. Toen ik in het leger zat, werkte ik bij een militair hospitaal bij de afdeling plastisch chirurgie. Dat had ik geregeld. Mijn baas was handchirurg. Maar ik keek altijd naar vorm. Alles wat cosmetisch was, daar had ik een mening over en dan deed hij wat ik zei. Dus het is altijd zo geweest. Mijn opa was schilder en kunstschilder, mijn andere opa was meesterkleermaker en mijn vader was vroeger timmerman, waarna hij leraar is geworden.
Mick: Dus je moest wel plastisch chirurg worden!
Frank: Ik heb ooit een sollicitatiebrief geschreven, waarin ik begon met mijn afkomst. Ik werd meteen aangenomen.
Mick: Wat is volgens jou schoonheid?
Frank: Schoonheid zit in de ogen. In combinatie met levensplezier. Je kunt nog zo’n perfect gezicht hebben, maar als je een domme of een boze uitstraling hebt, dan vervaagt die perfectie. De essentie zit rondom de ogen. Want ogen zijn een weerspiegeling van de ziel. Als ik op mijn werk binnen kom en er zitten twee meisjes aan de balie, dan weet je in een fractie van een seconde of ze happy zijn of niet. Dat is dus nummer 1. De blik. En wat ik verder belangrijk vind, is de beweging. Hoe beweegt iemand zich? Zelfverzekerd? Prima. Gracieus? Nog beter. En tot slot moet de hele anatomie in verhouding zijn.
Mick: Vraag ik het nu nog een keer. Kun je elke man of vrouw mooi maken?
Frank: Nee. Een man of vrouw kan zichzelf mooi maken. Als ze daar tenminste oog voor hebben. Ze moeten het zien. Een mooi voorbeeld is dat ik laatst een vrouw in de praktijk kreeg voor een facelift, want ze stoorde zich aan haar hals en haar kaaklijn. Maar niemand, ook de patiënte zelf niet, zag dat de ogen veel belangrijker waren, dus wist ik haar te overtuigen van het feit dat een beetje ooglidcorrectie erbij een wereld van verschil zouden maken. Nogmaals: het zijn de ogen die het ‘m doen.
Volgende week: Verslaafd aan plastische chirurgie
Heb jij een vraag aan dr. Frank Niessen? Mail hem naar info@beautyjournaal.nl, o.v.v. Frank. Je krijgt persoonlijk antwoord.
Meer weten over dit onderwerp?
Schrijf je in voor onze wekelijkse nieuwsbrief!
1 reactie
Wat een heerlijk artikel! En ik sluit me volledig aan bij het motto van Frank; schoonheid is vooral een schittering, een twinkeling in de ogen. Hoewel de Engelsen ook een prachtig spreekwoord hebben op dit gebied, dat schoonheid juist bij anderen in de ogen legt: “beauty is in the eye of the beholder.” Een beetje speuren in het etymologisch woordenboek leert dat wij dat lang geleden hebben vertaald als “de schoonheid der vrijster ligt in ’s vrijers oog.” Maar dat gebruikt tegenwoordig praktisch niemand meer. Daarom echter niet minder waar…