Archief: De week van Monique: badkleding leed

BeautyJournaal’s Shop Redactie favorieten

Guerlain Mon Guerlain eau de parfum

Mon Guerlain is het állerlekkerste poederachtige parfum van dit moment. Favoriet bij jonge vrouwen en we vertellen waarom…chic, eigenzinnig, zacht. Het komt zalig door de warmte van je huid tot leven.

BEKIJK

Badkleding leed

Nederlanders kopen niet graag bikini’s en zwembroeken, staat er met vette letters boven een persbericht dat van de week binnenkwam. Eén op de vijf Nederlanders koopt slechts één stuk zwemkleding in drie jaar tijd of langer, 12% Nederlanders koopt nooit zwemkleding. Model en comfort van de badkleding belangrijkste criteria, merk is irrelevant. 

Slechte verstandhouding

Zo, want kon ik me hier in vinden zeg. Vaak denk ik dat de enige ben, die een bloedhekel aan badkleding heeft, als kijk naar al die of voorbeeldige figuurtjes op het strand en langs de pool of al die massa’s vetweefsel gepropt in een lelijk badpak of slecht zittende bikini. Nee, ik loop niet graag in badkleding. Nu niet, nu ik 25 kilo zwaarder ben dan 30 jaar geleden, maar ook toen niet, toen ik echt zo slank als een den was.

Dik of dun, altijd slecht maatbereik

Kun je nagaan. Dat badkledingtrauma heb ik toch al vroeg opgelopen. Begin twintig was ik. Geen grammetje vet, maar ook geen borsten, en wel een lijf van 1.80 meter. Badpakken pasten nooit, want trokken mijn kruis zo’n beetje richting mond (ja, handig), en gecombineerde setjes pasten nooit omdat borst en bil qua maat niet in het standaard pakketje vielen. Bovendien: een broekje dat je bilnaad in kruipt, daar houd ik niet van. Hoe blij was ik dan ook dat de string ten tonele verscheen in de jaren’80. Ik heb er ook nooit meer afscheid van genomen.

Lekker in je naakte niksie

Maar gelukkig, die goeie jaren tachtig. Je mocht naakt lopen! Kind aan huis was ik op de naaktstranden van Zandvoort. Elk weekend op racefiets vanuit Amsterdam naar Zandvoort. Gezellig met de billen bloot, tussen homo’s en oudjes, veel wijn, en veel plezier, en bruin bakken natuurlijk. Heerlijk verlost van dat textiel, sterker nog, we keken smalend naar het zogeheten ‘textielstrand’ . Nee, we kwamen er niet. Ik was bruin, all the way, zonder stomme afscheidingen. Precies, zoals ik het ook graag zag. Bovendien is er niets lekkerders dan de zeewind over je naakte nikste te voelen strelen.

Zo hobbelden we ook over de Griekse eilanden: slapend op stranden, geen draad kleding aan het lijf.

Schaamtelijk, dat bloot!

Na twee voldragen zwangerschappen en een voortschrijdende ouderdom, begint mijn lichaam natuurlijk zichtbaar te veranderen. Ik heb er vrede mee. Behalve als ik naar het strand moet. Wat moet ik aan? Topless is uit, bloot gaan ook, bovendien schaamt mijn dochter zich dood als ik in mijn naakte niksie aan een private pool ga liggen, laat staan dat ze mee gaat naar een naaktstrand. Schaamtelijk, noemt ze het. Meestal houd ik een korte broek en topje aan, of een zonnejurkje. To be honest, ik hoef niet meer bruin te worden, en hele dagen op dat strand braden heb ik ook wel gehad.

Naakt verhult meer dan kleding

Maar als ik dan de pool in wil, moet er toch wat aan. Oh, wat voel ik me dan ineens een oud wijf zeg. Met bikini en beha top. Het accentueert alleen maar meer de vervallende vormen van mijn lichaam! Een badpak dan?

Meid, ik heb ze hoor, van die zogenaamde corrigerende gevallen. Maar die zitten zo straks, niets voor mij. Belachelijk uitvinding gewoon. Ben van een generatie wiens moeder ‘steppins’ droeg, nou dan weet je het wel.

Dus als mijn dochter dan even niet kijkt, sneak ik toch naakt die pool in. En als ze het ontdekt? Dan blijft ze uit schaamte binnen zitten. Heerlijk, even het bad voor mij alleen:-). Het is alweer bijna tien jaar geleden dat ik badkleding kocht. Museumstukken, dacht ik zo, inmiddels. Maar ik ben gelukkig niet de enige die er een ongelukkige verhouding mee heeft.

Zonnen = loungen

Fijn dat tegenwoordig loungen in is op het strand. Want het is bij mij nog steeds: alles – of niets.  En nu ik het me zo bedenk: mijn dochter is er eigenlijk ook niet zo van. Een bikinitopje ok, maar een zwembroekje? No way: een surfshort wil ze aan, hoe groter hoe beter! Dat vindt je niet bij de meisjesafdeling. Maar bij de jongetjes wel.

Niets is wat het lijkt, en het aanbod is nog altijd  ongeschikt voor het menselijk lijf, dat zich niet in standaard malletjes laat proppen. Maar de meeste mensen accepteren het maar, en proppen hun vel er wel in, for the sake of een paar uurtjes plezier met water, zand en zon.