Ik werd getipt over een best fascinerend project dat de 29-jarige Zuidkoreaanse Yeo Ji onlangs maakte over het maakbare lichaam en de ingrepen die vrouwen laten doen om het uiterlijk en het innerlijk in balans te brengen.
Yeo maakte hierover een fotodocumentaire. Ze volgde tien vrouwen vlak na hun operaties. Ze ontmoette deze vrouwen via een internetforum over plastische chirurgie in Zuid-Korea. Haar project heet de Beauty Recovery Room.
Yeo’s fascinatie komt niet uit de lucht vallen. Ze is zelf jarenlang bezig geweest met het bezoeken van artsen om alles te bespreken wat ze aan haar lichaam wilde veranderen. En dat is veel, zo vertelt ze aan de media. Eigenlijk vond ze niets goed aan zichzelf. Zelfs over haar teennagels klaagde ze. Haar gevoel van eigenwaarde was zeer laag en dat hoopte ze te kunnen opvijzelen met ingrepen. Ze had zichzelf twee doelen in het leven gesteld: 1. gaan studeren, en 2. haar lichaam veranderen naar een voor haar apprecieerbare versie van zichzelf.
Hoe meer gesprekken ze voerde met artsen – ze wilde echt een totale body make-over – hoe meer ze zich realiseerde dat veel vragen onbeantwoord bleven door de artsen. Wat zou het eindresultaat worden, en hoe zat het met complicaties?
In plaats van haar eigen lichaam onder handen te laten nemen, besloot ze op zoek te gaan naar vrouwen in een post-operatieve situatie en hun wel en wee vast te leggen. Hoe slim is dat. Zo kun je psychologisch toch je gram halen.
Maar dat viel nog niet mee. Ze moest de vrouwen echt van alles toezeggen om hun medewerking te krijgen. Zelfs haar eigen appartement in Seoul….
Wekenlang hielp ze haar vrouwen na hun operaties in Seoul met hand- en spandiensten. De vrouwen zaten vaak eenzaam en alleen herstellend op hotelkamers. Haar praktische en morele hulp kwam hen zeer goed van pas.
Een van de vrouwen kreeg bijvoorbeeld een kinreductie operatie en een full body liposuctie in een keer (zie foto hierboven, rechtsonder). Drie weken ervoor had ze al een borstvergroting gehad, en zes weken ervoor een oogvergrotingsoperatie en een neuscorrectie. De vrouw had zestien operaties ondergaan in zes maanden. Volgens Yeo is dit heel normaal in Zuid-Korea, echt niet extreem.
Zuid-Korea staat bekend om haar zeer lichaamsbewuste cultuur en de rol die plastische chirurgie hierin speelt. Deze industrie is dan ook goed ontwikkeld. De nieuwste inzichten en high tech procedures worden in dit land gebruikt.
Perfect willen zijn, wordt als een hoog ideaal beschouwd. En de Westerse cultuur domineert. Voor het krijgen van een goede baan is bijvoorbeeld ook een universitaire studie in het buitenland een must op je CV.
Yeo’s fascinatie met het streven naar uiterlijke perfectie liet haar al eerder een ander project opzetten. Gekleed in een bodysuit vroeg ze mensen in een park in Brooklyn, Amerika (toen ze daar zelf studeerde) die delen van haar lichaam aan te tekenen die plastische chirurgie zouden kunnen gebruiken.
Was dat een open deur of echt een kunstzinnige ingeving? Vrijwel niemand werd geprikkeld dit bij haar te doen. De mensen vertelden haar dat ze mooi is, zoals ze is. Het riekt natuurlijk wel heel erg naar aandachttrekkerij, en een enorme zucht om dat spook van het verwrongen zelfbeeld te kunnen verslaan.
Hoe gaat het inmiddels met haar Beauty Recovery Room vrienden? Ze is nu een jaar verder en het is haar niet meer gelukt om contact met ze te krijgen. ‘Ach,’ zegt ze laconiek,’ de scene is zo veranderd. Het is alleen maar extremer geworden.’
Yeo zinspeelt alweer op een nieuw project: raad eens wie van echt Aziatische oorsprong is? Volgens Yeo worden gezichten zo veranderd door de chirurgie dat je het nog maar moeilijk kan zien…
Maar wie is Yeo nou zelf, hoe ziet ze eruit? We vonden een foto. Beeldig dus, uiterlijk. Maar hoe het tussen de oren zit, dat weten we nog steeds niet. We zijn natuurlijk razendbenieuwd of dat selfhealing project dat ze de Beauty Recovery Room genoemd heeft, ook haarzelf genezen heeft…
