Ik kan enorm kan tobben met het vinden van de juiste kleuren op make-upgebied. Behalve dat mijn huid on-Nederlands donker is, zit er ook veel rood in, dat maakt het niet makkelijker. Zoals dat zo mooi heet: ‘een rode ondertoon’, je kan ook een roze of een gele ondertoon hebben.
Verder heb ik hier en daar pigmentvlekjes en rode adertjes, dat stoort me wel. Dan heb ik ook nog rond de ogen witte kringen, i.p.v. donkere zoals je bij veel vrouwen ziet. Vooral als ik moe ben ziet dat er wat ziekelijk uit. Op foto’s is dat ook goed te zien, zelfs als ik bruin ben heb ik die witte kringen. Maar met mijn donkere huidtint ben ik ook in de winter nooit wit. Wel kan ik er dan wat grauw uitzien. Nu zijn daar gelukkig producten voor; foundation (tips!)Nieuwe generatie foundation , getinte dagcrème, bronzers, blushers noem maar op. Heel fijn, zeker als je de juiste tint hebt gevonden, want het effect valt en staat natuurlijk met die eerste voorwaarde ‘de juiste kleur’! Een product kan verder nog zo geweldig zijn, als het de verkeerde kleur is kan je er helemaal niets mee.
Degenen die regelmatig Beautyjournaal lezen hebben natuurlijk al vaker gelezen over mijn getob met dit onderwerp. Maar toen ik hier laatst zelfs tegenaan liep met nagellak herinnerde ik me weer dat Beautyjournaals’ Monique me een tijdje geleden vroeg om hier eens een stukje over te schrijven.
Nagellak
Die nagellak dus, van het – voor mij – nieuwe merk Anny, was een mooie taupe kleur, met de leuke naam Pillow Talk – nr. 520 Helemaal blij ging ik lakken en zag al bij de eerste nagel dat het de verkeerde kleur was. Te koel, teveel neigend naar grijs, i.p.v. naar café-au-lait. Is dat erg, hoor ik jullie vragen. Nee hoor, maar mijn handen zagen er nu uit alsof ze van iemand waren die -helaas-helaas- overleden was. Omdat ik geen sterke nagels heb gebruik ik meestal blanke (en/of verzorgende) lak omdat gekleurde nagellak, op die ongelijke ondergrond, zo snel afbladdert. Daardoor was ik even vergeten dat zelfs mijn handen niet iedere kleur kunnen hebben. Ook bij nagellak moet ik kiezen voor warme tinten.
Huid
De juiste foundation heb ik nog nooit kunnen vinden want behalve dat het te roze, te beige of te bleek uitpakt, vind ik mezelf er mét foundation al snel ouder uitzien omdat het de lijntjes lijkt te accentueren. En denk nu niet dat het komt omdat ik ‘het’ niet goed doe: ik ben een paar keer door een professionele visagist opgemaakt en ook toen vond ik het spuuglelijk. Onnatuurlijk, oud(er) en ‘te opgemaakt’. Behalve wellicht die ene keer, toen ik werd opgemaakt voor een televisieprogramma, toen kon ik wel met mezelf door de bocht. Al greep ook hij de eerste keer naar de verkeerde lipstick en wilde hij me niet geloven toen ik zei dat die kleur me niet goed zou bekomen. Eerlijk gezegd heb ik foundation gewoon opgegeven. Al zou ik natuurlijk heel graag een egale teint hebben, de nadelen en de frustrerende zoektocht ben ik gewoon zat. Ik kies dus van twee kwaden de minst kwade; liever dan toch vlekjes en plekjes dan zo’n ingedroogd hoofd. Sorry, zo ziet het er vaak uit.
Maar over de Nivea Visage Expert Lift ben ik nog steeds wel tevreden. Eigenlijk gebruik ik hem als een foundation; eerst een serum en een dagcrème en daarna pas de Nivea Visage. Al geef ik toe dat ik, soms, meer dekking zou willen. Dit product kan dus inderdaad voor meerdere (alle durf ik niet te zeggen hoor) huidkleuren, want mijn vriendin die veel blanker is gebruikt hem ook en bij ons allebei is het helemaal okay.
Als ik dan zie dat er een nieuwe trend gaande lijkt die één kleur propageert voor iedere huidteint dan zakt de moed me alweer in de schoenen. Het klinkt geweldig en handig maar op de een of andere manier grijp ik altijd net naast de snoepjesdoos. Zoals met de heel fijne oogcrème van Esteé Lauder Idealist Cooling Eye Illuminator. In Nederland is alleen de light-medium op de markt en niet de medium/deep. De lichte variant is voor mij net te geel, te goudkleurig waardoor mijn ‘witte kringen’ extra op lijken te vallen. In de winter ‘kan ik hem hebben’ maar in de zomer (ik kleur heel snel én diep, zelfs als ik niet uitgebreid in de zon ga) is het echt geen zicht. Ik zou graag de donkere variant eens proberen, met name omdat ik hoop dat die tint de witte kringen iets meer camoufleert.
Bronzers en blushers
Verder ben ik dol op bronzers en gebruik die dan ook bijna altijd, soms met, soms zonder getinte dag crème. Bij gelukkig toeval mocht ik ooit voor Beautyjournaal een poeder van Lookx testen en verrassend genoeg blijkt de kleur daarvan zowel zomers als in de winter geschikt. Lees hier de review.
Ik gebruik altijd een blusher om wat levendigheid in mijn gezicht aan te brengen. Maar…ik haat rode wangetjes, ik wil dat het eruitziet alsof die subtiele blos van mezelf is. Je snapt wel dat de juiste kleur bekomen ook hiervoor weer geen sinecure was. Ik zocht een aardetint, een bruinige gloed die net íets meer rood bevatte dan mijn bronzer. Uiteindelijk vond ik die bij de HEMA, een heel simpele compact blusher (nr 36) die je nauwelijks ziet maar die ik direct mis als ik hem een keertje niet opbreng.
En o lieve help; lipsticks
Zoals jullie wellicht al vermoedden; de juiste lipstick vinden is een crime. Er is een tijd geweest dat mijn doos met miskopen gigantisch was! Tegenwoordig doe ik dat niet meer, als ik een tint gevonden heb die me bevalt dan blijft die erin (totdat net die kleur weer uit de handel gaat natuurlijk en dan begint de ellende weer van voren af aan, maar dat is een ander verhaalJ). Als ik nu een miskoop doe dan gaat die per direct naar een vriendin, mijn zus of nichtjes.
De eerste is de donkere kleur van mijn lippen, op zich vind ik die mooi hoor, begrijp me goed, maar de kleur die je erop aanbrengt moet dus altijd donkerder zijn dan dat. Daar vallen dan al een hoop kleurtjes bij af. Een tint lichter dan je lippen vind ik echt zó lelijk, het heeft iets heel erg flets en bovendien gaat op een moment de donkerder huid er doorschemeren, absoluut geen highlight naar mijn smaak. De andere handicap is de combinatie met mijn huidkleur. Alles wat neigt naar van die ijskleurtjes doen me eruit zien alsof ik net uit de Westerschelde ben gevist. Kleuren waar blauw inzit mak
en dat ik ‘wegval tegen mijn mond’, griezelig. Te nadrukkelijk roze vloekt natuurlijk met de rode tonen in mijn huid en te oranje heeft hetzelfde probleem naast dat het ook mijn tanden (en ieders tanden for that matter) geler laten lijken.
Lipliners vallen een beetje in dezelfde problematische rubriek maar dat heb ik al sinds jaar en dag opgelost door een bruine lipliner van Rimmel (041 Coffee Bean), net iets donkerder dan mijn lippen, die ik simpelweg bij iedere lipstick gebruik. Het staat heel natuurlijk.
Pas geleden heb ik veel lipsticks getest, lees hier mijn review.
Ogen
Het beste staat me een dun bruin-zwart streepje eyeliner. Vooral nu ik ouder word staat zwart echt te hard. Nadat mijn absoluut favoriete waterproof eyeliner van Kanebo zomaar uit de handel was genomen heb ik me gek gezocht naar een vergelijkbaar product. Dat was vóór deze reuze handige eyelinertests van visagiste Lydia le Loux die als expert aan Beautyjournaal is verbonden. Helaas vond ik geen waterproof maar deze van Rimmel heeft in ieder geval net zo’n geweldig dun penseeltje, ik kan niet overweg met een liner. Onder de eyeliner breng ik eerst met een nat penseeltje een lijntje oogschaduw aan, dat maakt de eyeliner net iets zachter. Aan de onderkant borstel ik ook wat oogschaduw, géén strak lijntje. De oogschaduw die ik daarvoor gebruik is bruin/grijs, de kleur die ik jaren gebruikte is er helaas uit, nu heb ik een variant die iets minder goed blijft zitten. Tamelijk lastig nog om een donkere oogschaduw te vinden zonder glansdeeltjes!
De enige mascara die bij mij perfect blijft zitten, onder wat voor omstandigheden dan ook is de Kanebo 38° volume, zwart. Ik begin niet eens meer aan een andere, deze is sinds jaar en dag mijn favoriet. Deze mascara bestaat al sinds 1997 en ook in het mascaraoverzichtje uit 2009 wordt de Kanebo 38° als eerste genoemd.
Verder zou ik het best leuk vinden om oogschaduw te gebruiken op de rest van mijn oogleden, maar het blijft heel slecht zitten (al zijn er primers waar ik goede dingen van heb vernomen –zoals de MAC Paint waar Elly zo weg van is- en die ik nog eens uit moet proberen). Overigens ook wat oogschaduw betreft staan de lichte kleuren me niet goed. Laatst had iemand me opgemaakt voor een fotoshoot en lieve help, met die witte oogschaduw op mijn bewegende ooglid –onder het mom van ‘dat geeft zo’n fijne, open blik’, had ik ineens van die lange, oosterse oogleden en detoneerde het ernstig met mijn huidkleur. De keer daarvoor gaf ik een schoonheidsspecialiste de vrije hand en dankte ik daarna het zonnige weer zodat ik mijn grote zonnebril op kon zetten, want met die blauwe oogschaduw zag ik er wel erg verlopen uit. En dan beweerde ze ook nog dat het me ‘prachtig stond’. Achter de ‘ramen’ had ik die dag niet misstaan.
Wenkbrauwen
Ik had altijd een mooie wenkbrauwvorm waaraan ik weinig hoefde te doen want ze waren vol en donker. Totdat ik in een vrij korte periode ineens stukken kwijt was, aan de kant van de neus, dus niet aan de uiteinden. Aangezien wenkbrauwen voor een groot deel je uitdrukking bepalen bedacht ik al vrij snel dat ik ze liet tatoeëren. Hier in de buurt werkten de schoonheidsspecialisten met een techniek die me niet aanstond omdat die meer geschikt was om wenkbrauwen voller te laten lijken en ik was echt stukken kwijt. De plastisch chirurg hield spreekuur samen met een medisch tatoeëerder en daar had ik wel vertrouwen in. Als hij op borsten net-als-echte-tepels kon tatoeëren dan kon hij vast ook wel de suggestie van haartjes wekken. Maar jongens, wat was dát pijnlijk zeg, de tranen liepen over mijn wangen. Om een lang verhaal kort te maken, ik heb dus voor een deel getatoeëerde wenkbrauwen en hoewel de kleur toen heel aardig in de buurt kwam van de haartjes is inmiddels de inkt verbleekt en dus moet ik een stuk bijwerken. Ongeveer vijfentwintig wenkbrauwpotloden later vond ik de –bijna perfecte – match, wederom bij de HEMA, de aller donkerste antraciettint (09), zwart is ook hier weer simpelweg te zwart. Ik heb er altijd een paar op voorraad want ik ben als de dood dat ze ineens uit de handel gaan zoals me belachelijk vaak gebeurt. Het probleem is natuurlijk dat een potlood op blote huid niet écht goed blijft zitten, een keer per ongeluk erover heen met een vinger en ik ben een stuk wenkbrauw kwijt. En wenkbrauwpoeders zijn geweldig op haartjes maar niet op huid alleen. Er zou iets moeten zijn als een waterproof ragfijn linertje waarmee je haartjes kan tekenen, en dan ook nog in de juiste kleur graag. Op Beautyjournaal staan drie geweldige en uitgebreide wenkbrauw-productentests!
Conclusie
Kleuren, inderdaad, het is een issue. Daarnaast blijf ik het gevoel houden dat sommige aspecten beter zouden moeten kunnen. Maar in het Zeeuwse zijn lang niet alle merken verkrijgbaar en juist producten waarvan de kleur belangrijk is bestel je nu eenmaal niet ongezien on-line.
Binnen mijn ‘beperkingen’ heb ik voor het grootste deel mijn true colors wel gevonden. Met veel moeite, dat wel. En het verrassingsaspect is nihil want ik bedenk me wel twee keer voordat ik zomaar iets nieuws koop. Dat vind ik soms jammer want ook al zijn dit dan wel goede kleuren voor mij, het is ook best saai en erg voorspelbaar. En nu wil ik veel zijn in het leven, maar saai en voorspelbaar horen daar beslist niet bij!
Lees hieronder meer reviews van Rona.
