INCI naam: dipropylene glycol, maar ook:
- Butyleenglycol; INCI naam: butylene glycol
- Hexyleenglycol; INCI naam: hexylene glycol
- Ethoxydiglycol; INCI naam: ethoxydiglycol
- Pentyleenglycol; INCI naam: pentylene glycol
Chemisch gezien zijn het polyalcoholen (net als glycerine of propyleenglycol) of met andere woorden: het zijn moleculen die meerdere alcohol groepen bezitten. Ethoxydiglycol is iets anders opgebouwd. Bij deze molecule zijn er alcohol groepen die met elkaar zijn verbonden, als schakels in een ketting. Voor de cosmetische doeleinden worden deze stoffen synthetisch geproduceerd.
Deze verbindingen zijn kleurloze en geurloze vloeistoffen, die vooral als oplosmiddelen worden gebruikt in cosmetica en parfums. Het woord “oplosmiddel” wordt vaak geassocieerd met industriële oplosmiddelen, die zeer gevaarlijk voor de gezondheid kunnen zijn. Daarbij vergeet men vaak dat er veel meer verschillende stoffen zijn die in de categorie “oplosmiddel” vallen. Zo is bijvoorbeeld water een oplosmiddel dat iedereen kent en gebruikt. Ook alcohol kent vele toepassingen als oplosmiddel. En als je een flesje olijfolie koopt met daarin getrokken knoflook en Provençaalse kruiden, dan is olijfolie in dit geval een oplosmiddel voor de essentiële oliën die in de kruiden zitten.
Deze stoffen lossen vele niet in water oplosbare componenten op, zoals bijvoorbeeld etherische oliën, kruidenextracten en andere geurstoffen en werkzame bestandsdelen. De stoffen kunnen ook alcohol gedeeltelijk of geheel vervangen waar het nodig is (denk aan een alcoholvrije parfum). In cosmetica wordt er met een breed scala oplosmiddelen gewerkt, waarvan elk stof een eigen oplosbaarheidsprofiel heeft. Het water staat aan de ene kant en vetten aan de andere kant. Ethanol (alcohol), propyleen glycol, dipropyleenglycol, ethoxydiglycol en hexyleenglycol staan er tussen in. Sommige cosmetische ingrediënten zijn alleen (of beter) oplosbaar in water, andere in vetten. Om alle werkzame bestandsdelen in een crème te kunnen verwerken wordt er voor elke formule naar een optimaal oplosmiddel (of een combinatie daarvan) gezocht.
De glycolen net als propyleenglycol (zie aldaar) versterken de werking van conserveermiddelen, zodat er minder van deze middelen nodig is (dit is met name voor pentyleenglycol het geval). Dat komt vooral door de waterbindende werking van deze stoffen, waardoor het water uit bacteriën wordt getrokken. Pentyleenglycol werkt ook zelf als bacteriedodend of bacteriegroeiremmer.
Hoewel deze stoffen grotendeels als oplosmiddelen worden gebruikt, kunnen ze ook de huidhydratie bevorderen, omdat ze net als propyleenglycol (zie aldaar) en glycerine water kunnen onttrekken uit de omgeving en het binden. Vooral butyleenglycol en hexyleenglycol worden daarvoor gebruikt. Deze stoffen beïnvloeden het structuur en consistentie van de cosmetische producten, zoals dikte, stroperigheid en zachtheid.
Dipropyleenglycol wordt ook gebruikt als een fixeermiddel voor de parfums. Omdat het minder snel verdampt dan alcohol (over het algemeen: hoe groter de stof, hoe langzamer hij verdampt), blijven de geuren langer op de huid. Het oplosmiddel houdt namelijk ook de geurstof vast, dus wanneer het oplosmiddel verdwijnt, begin je de geurstof te ruiken. Toevoeging van dipropyleenglycol aan alcohol zorgt ervoor dat het mengsel minder snel verdampt.
Alle hier genoemde glycolen zijn niet toxisch en niet irriterend in lage doseringen. Butyleenglycol en hexyleenglycol zijn alleen in pure vorm irriterend voor de huid en slijmvliezen. Ethoxydiglycol mag volgens de nieuwe Europese normen niet worden gebruikt in concentraties hoger dan 1,5% en nooit in mondverzorgingsproducten.
- Lees ook over de andere stoffen uit het cosmeticawoordenboek
