BeautyJournaal’s Shop Redactie favorieten
Dyson Supersonic Föhn
Givenchy Dahlia Noir parfum
De kracht van de verbeelding zit in het vermogen om verschillende werkelijkheden te creëren. Zoals te werken met een bloem die niet bestaat en haar een geur te geven die het beeld completeert. De parfumeur van Givenchy deed dit met de zwarte Dahlia.
De keuze van de naam is heel opvallend. Black Dahlia was de roepnaam van Elizabeth Short, een jonge Amerikaanse vrouw die door de gruwelijke moord is omgekomen. Deze moord heeft veel media-aandacht gekregen. Er zijn ook films gemaakt waaronder Black Dahlia uit 2006, geregisseerd door Brian de Palma. Op zich heeft het niets te maken met de geur zelf, die enkel de beeldige bloem als inspiratiebron heeft gebruikt. Maar toch er is ook iets grilligs in deze geur.
Sherlock Holmes krijgt visioenen
Het parfum is verpakt in een simpel rooskleurig doosje. Opvallend zijn de zwarte kaders om de roze achtergrond heen – net een rouwlint. Hierdoor wordt het ontkende verband met de Black Dahlia-moord nog sterker. De sfeer van rouw zit ook in het parfum zelf. Niet in de geur, maar in zijn karakter.
Het ruiken aan Dahlia Noir lijkt op naar de reis in het rijk van de schimmen. Ik spuit de geur op een papieren zakdoekje en doe mijn ogen dicht. Ik verheug me op dat soort momenten altijd op de beelden die gaan komen, maar nu….er komt helemaal niets. Ik ruik pure alcohol. Ik raak in verwarring en probeer het na een paar seconden nog eens. Weer niets.
Ik ervaar nu dat deze geur eigenlijk geen topnoten heeft. De indruk komt pas later, maar nog steeds weet ik niet goed wat ik ruik.
Poeder en musk
Het lijkt alsof ik door een dikke mist loop. Ik bemerk dat er schimmen zijn, maar zijn ze er ook werkelijk of beeld ik me het in? Daar! Ik heb wat….de contouren van citrusvrucht. Ik probeer het denkbeeldig beet te pakken maar het lost te snel op en er blijft een scherpe, metaalachtige noot over. Ruik ik Mimosa? Of was dat ook een schim? Langzaam ontstaat er iets in het midden van de geur. Ik voel een ijskoude adem, iets van munt. En voor het eerst zie ik kleur ontstaan. Rood, en het komt in volle vaart op me af. Rode appelschil…framboos. Het lijkt ook op roos, maar het blijft ongrijpbaar.
Er komt nog een mistvlaag langs en in het kielzog daarvan een vleug bloemen met noten van patchoeli en musk en amandelachtig poeder. Ik ruik nog eens aan mijn zakdoekje en realiseer me dat het ook de musk en het poederachtige is wat overblijft. Ik spuit het op mijn huid. Na een uur ruik ik niets meer.
Dahlia Noir doet mij denken aan de minimalistische stijl van parfumeur Jean-Claude Ellena. Hij werkt ook veel met deze accenten. Hij is heel goed in het creëren van schimmen, van nauwelijks waarneembare beelden. Alleen is deze geur wat grover en nog abstracter. Ik mis hier verfijning van Ellena.
Schimmig, ongrijpbaar en bizar zijn misschien de woorden, die de essentie van mijn indruk over Dahlia Noir het best kunnen omschrijven. Het is zeker geen parfum voor een spontane aankoopbevlieging.
Als je het gaat ruiken, spuit het dan niet alleen op een blotter, maar laat het ook op je huid aanbrengen. Om het goed te laten ontwikkelen. Wacht en ervaar of de imaginaire zwarte dahlia bloem zich laat ontplooien.
Ik vermoed dat deze geur meer bij de koude huid past…….
Meer weten over dit onderwerp?
Schrijf je in voor onze wekelijkse nieuwsbrief!
5 reacties
Geweldig luchje, Ik ben net me moeder een keer het perfecte luchtje gevonden nu 20 jaar later heeft ze het nog steeds ik heb dit luchtje ondekt en ben er verliefd op als ik het op heb zeggen mensen ook regelmatig dat ik lekker ruik :$.
Het heeft geen exacte geur je kan er ruiken en ontdekken wat je wil!! 🙂
Het is inderdaad apart, DalaLuz. En de nieuwsgierigheid is een leuke manier om te ontdekken wat bij je past en tegelijkertijd bijzondere ervaringen op te doen 😉
apart, maar het maakt me dan wel weer nieuwsgierig…
Dank je wel voor je complimenten, Rona.
Het is een goede vraag. Uit mijn ervaring heb ik ontdekt, dat er verschil zit in hoe het parfum zich opent afhankelijk van de temperatuur van de huid (en ook natuurlijk buitentemperatuur en de weersomstandigheden). Hoe kouder het is, hoe langzamer de geur zich ontvouwt. Sommige geuren zijn mooier als het kouder is (ook op de koude huid) en sommige andersom. Alhoewel – er zijn hier geen regels mij bekend, slechts ervaring met aantal geuren. Koude huid – vaak bleek, kouwelijk, heeft het snel koud, vaak koude handen en voeten etc. Warme huis – vaak rood, snel neiging tot zweten, snel warm. Om er wat meer over te begrijpen is het handig om dezelfde geur onder verschillende weersomstandigheden uit te proberen en op verschillende mensen (liefs iemand, die het snel warm heeft en iemand, die kouwelijk is).
Zoals we van jou gewend zijn een prachtige beschrijving, werkelijk prachtig. Wat kan ik daar van genieten! Dank je wel. Ik ben nu wel heel benieuwd naar wat je bedoelt met ‘de koude huid’ ? En hoe weet je of je een koude danwel warme huid hebt? Tenzij je het natuurlijk letterlijk bedoelde?