‘Een schoolvoorbeeld van een dergelijke verwarring ontstond na een uitgebracht rapport in USA door de Campaign for Safe Cosmetics, opgepakt door een blog van CNN en door de Nederlandse nieuwssite NU.nl klakkeloos vertaald zonder een journalistieke wederhoor toe te passen. De Amerikaanse tv-zender CBS klopte het ook nog eens fijntjes op voor de Amerikaanse consument. Met de pakkende (en misleidende) titel “Not So Sexy – The Health Risks of Secret Chemicals in Fragrance” werden bangmakende zinnen gebruikt als “secret chemicals in fragrances”, “disruption of hormones” en “allergic reactions”. In het rapport van CSC wordt met name beweerd dat de parfumindustrie zich schuldig maakt aan het achterhouden van belangrijke gezondheidsinformatie en het gebruik van schadelijke stoffen in parfums en geparfumeerde producten.
Graag reageer ik hier op.
Er zijn geen ‘geheime’ chemicalien in parfums:
Er bestaat totale transparantie welke 3.163 parfum ingrediënten (in parfums, persoonlijke verzorging en huishoudelijke producten) worden gebruikt en toegelaten. Deze zijn ook gewoon terug te vinden op ondermeer www.ifraorg.org. Verder bestaat er een lijst van 26 potentiële allergenen, die een fabrikant op zijn verpakking naast het woordje ‘fragrance’ dient te vermelden. Dit zorgt ervoor dat diegenen die allergisch kunnen zijn voor bepaalde ingrediënten dit steeds overzichtelijk kunnen terugvinden en zo deze producten kunnen vermijden. [http://www.ncv-cosmetica.nl/upload/File/Artikelen/20071001_NVDV.pdf]
Het spreekt overigens vanzelf en ik begrijp volkomen, dat fabrikanten de exacte samenstelling van hun kostbare parfum niet publiekelijk vrij willen geven. Parfumcreaties kunnen namelijk niet d.m.v. een octrooi beschermd worden, en ‘copycats’ liggen overal op de loer (loop de markt maar eens over om goedkope namaak-varianten van populaire geuren te zien liggen). De parfumeur en het bijbehorende merk zullen de creatie waar maanden aan gewerkt is dan ook met zorg beschermen tegen ‘namaak’.
Water is ook giftig, het is allemaal een kwestie van hoeveelheid:
Mogelijk herinneren velen zich nog van les 1 van scheikunde op de middelbare school waar wordt uitgelegd dat of iets giftig is voor een groot deel afhangt van de hoeveelheid. Het feit dat je dood gaat van water drinken (te snel te veel, bijvoorbeeld 10 liter in 1 uur) is hier een duidelijk voorbeeld van. [http://chemistry.about.com/cs/5/f/blwaterintox.htm] Alle (zogenaamde gevaarlijke) parfumingrediënten die de schrijvers van het “:Not So Sexy” artikel aanhalen, zijn in de gebruikt hoeveelheden totaal onschadelijk en onschuldig.
De ene phtalaat is de andere niet:
Phtalaten is een brede verzamelterm die een uiteenlopende groep van chemische verbindingen omschrijft. Binnen de phtalaten zijn veel verschillen, met name in chemische structuur en in veiligheid.
Een representant uit de familie van phtalaten is DEP (Di Ethyl Phtalaat). DEP wordt bijvoorbeeld gebruikt in voedingsmiddelenverpakkingen, tandenborstels en in parfums. DEP wordt in parfums gebruikt om de verschillende parfumingrediënten beter te laten mengen en zorgt ervoor dat het parfum niet zo snel vervliegt (fixatiemiddel).
Dat DEP veilig is in gebruik zoals dit nu wordt toegepast in ondermeer parfums is nu de laatste 8 jaar door de leidende onafhankelijke organisaties (zoals Cosmetic Ingredient Review (CIR) Expert Panel, het Europese SCCS (Scientific Committee for Consumer safety) en de Amerikaanse Food and Drug Administration) herhaaldelijk bevestigd en herbevestigd dat er geen enkel gevaar voor de gezondheid bestaat bij het gebruik van DEP in parfums en geparfumeerde producten. [http://fmafragrance.org/sub_pages/100524FMA_Phthalates_Release.pdf]
De parfumindustrie volgt een zeer streng veiligheids- en gezondheidsbeleid:
De International Fragrance Associaton (IFRA) zorgt ervoor dat de parfumindustrie zich houdt aan de (momenteel al weer) 174 standaarden waar het gebruik en de hoeveelheden van de afzonderlijke parfumingrediënten volledig wordt beschreven en gereguleerd. Dit beleid leidt overigens eerder tot een beperking van de creativiteit van parfumeurs en parfum professionals dan tot een substantiële verbetering van de veiligheid..
Kortom, transparante informatie en een kritische blik zijn me meer dan welkom, maar onvolledig, onjuiste en misleidende publicaties die snel klakkeloos worden overgenomen bereiken het tegenovergestelde. Wat zeker van waarde is: Als je weet dat je allergisch bent voor een van de 26 potentiële allergenen, heb je een transparant houvast aan de labelling op parfums en geparfumeerde huidverzorging. En voor iedereen wens ik toe: geniet van het mooie dat geuren je te bieden hebben, en laat je niet voor de gek houden door halfware en onvolledige scare-publicaties.’
Tanja Deurloo is scheikundige en parfumexpert in het BeautyJournaal expertteam.
Meer weten over dit onderwerp?
Schrijf je in voor onze wekelijkse nieuwsbrief!
5 reacties
Beste Corrie,
Politici zeggen in TV programma’s altijd dat ze niet op specifieke gevallen in kunnen gaan want ze kennen het dossier niet. Ik ken dit dossier niet en dit is zo’n ‘de achternicht van mijn buurvrouw’ verhaal. Dochter – werkgever – vrouw daarvan – China – producten op de Chinese markt…
Maar laten we eens zeggen dat het waar is. Ik kwam regelmatig in China (zo’n twee keer per jaar tot ongeveer 3 jaar geleden). Heel China lag toen (en waarschijnlijk nog steeds) vol met copy-cat producten. Je kunt er videos kopen voor een schijntje van de prijs die je in het Westen betaalt, om over de bekende Rolexen nog maar niet te spreken. Deze copy-cat producten zijn echter niet de originelen en kenmerken zich (meestal) door een goedkopere kwaliteit (ik vind dat ik me nu wel heel politiek correct uitlaat). Inderdaad, de westerse cosmetica maatschappijen vinden het vervelend dat hun producten worden gekopieerd en als “werkelijk hun” producten in de markt worden gebracht. Dat komt hun reputatie niet ten goede want hun producten zijn beter en duurder. Het stoot eventuele klanten die het (later) wel kunnen betalen af. Dus diegene die gekopieerd wordt is niet blij.
Nu geredeneerd vanuit diegene die kopieert. Waarom doet-ie dat? Om te verkopen nietwaar? En dat doet hij door zo goedkoop mogelijk een op het oog gelijkend product op de markt te brengen, maar dat veel goedkoper is vervaardigd. Dat doe je door goedkopere (less: minder goede) grondstoffen in het product te verwerken en het dan veel goedkoper op de markt te brengen. Er wordt in China heel erg veel chemische industrie bedreven en relatief veel daarvan wordt niet in de westerse markt toegelaten. Waarom? Omdat deze producten niet aan de Europese of Amerikaanse of Japanse wetgeving voldoen. Slechte kopieën van westerse producten kon je tot zo’n drie jaar geleden overal op straat in China kopen. Dus theoretisch zou het kunnen voorkomen dat je in China een zogenaamd westers product kunt kopen dat zogenaamd (borst)kanker veroorzaakt. Maar leg me één ding uit, Corrie. Als lokale producent wil je zoveel mogelijk verkopen EN je wilt een product verkopen dat ZICHTBAAR lijkt op het origineel, waarom zou je er dan op het product vermelden dat je er (borst)kanker van zou (kunnen) krijgen? Dat staat NIET op het westerse product (wel op sigaretten maar dat komt later nog). Oh, de Chinese wetgeving vereist dit??? Maar die staat nu eenmaal nog niet bekend dat ze de consument (of hun mijnwerkers, of vul maar in wat je wilt) beschermen, alhoewel dat hopelijk wel snel zal gaan verbeteren. Wij hebben hier ook vele decennia over gedaan. Maar als de Chineze wetgeving dit niet verplicht, en je zou toch bijvoorbeeld grondstoffen met gevaarlijke verontreinigingen gebruiken, waarom zou je dit dan vermelden op de verpakking?
Oftewel, dit verhaal klopt aan vele kanten niet. We kennen de bron van het verhaal niet en het is zeer waarschijnlijk niet (geheel) correct. De uitspraak is te algemeen. Van de door u aangehaalde vooraanstaande wetenschappers heb ik nog nooit gehoord en een kleine zoektocht op het internet leert me dat Kresimir Pavelic een kanker expert is in Kroatië en al helemaal niet de secretaris generaal van de E.E.G. Het is weer het bekende “het klokje ergens hebben horen luiden” maar de klepel nog nooit gezien hebbende verhaal. Ik daag u uit om concreet te worden en mij via Monique de wetenschappelijke artikelen te sturen waarin deze en andere wetenschappers hebben gezegd dat specifiek stofje X geappliceerd in cosmetica borstkanker veroorzaken naar aanleiding van gebruik van dat cosmetisch product. Waarschijnlijk wordt het dan een verhaal zoals hierboven beschreven is door Tanja voor water (waar de concentratie/absolute hoeveelheid stof relatie ontbreekt), of de phthalaten (waar alles weer op één hoop geveegd wordt).
Ten slotte blijft mij wederom het epidemiologische gegeven: als er werkelijk zoveel mensen borstkanker kregen van cosmetica, dan zou iedereen toch wel iemand kennen die aan borstkanker door cosmetica is overleden? Neem dan roken. Daarvan weten we dat het gevaarlijk is maar een rookverbod kun je amper ingevoerd krijgen. Gelukkig kun je niet meeroken met cosmetica. Als u denkt dat het onveilig is en het niet wilt gebruiken, prima. Maar staat u naast iemand die wel cosmetica gebruikt, had hebt u daar (in toxicologisch opzicht dan) geen last van.
U moet geloven wat u wilt maar ik zou het met een kilootje zout nemen….
Met vriendelijke groet,
Johann.
beste corrie, we gaan je vraag voorleggen aan onze cosmetisch wetenschapper, prof. johann wiechers. wordt vervolgd dus.
Toch nog maar even een vraagje:
Mijn dochter werkt bij iemand die ook bij ons in de gemeenteraad zit. Hij is getrouwd met een chinees en op heel veel westerse producten die je in China kunt kopen zoals deo’s,m parfums, huidverzorging etc. staat op vermeld dat je daar (borst) kanker van kunt krijgen in China. Hoogstaande wetenschappers zoals R. Rodriquiz van het NMCDH en Kresimir Pavelic secretaris generaal van de E.E.G heeft daar al enkele wetenschappelijke onderzoeken over geschreven. Ook professor Sauer van het UMC Groningen heeft een bloedonderzoek onder Nederlanders gedaan met verontrustende cijfers.
Kunt u mij uitleggen hoe dit nu zit?
Fantastisch artikel 🙂 Je kan ook gewoon niet anders dan bang worden met al die ongeloofwaardige berichten. Als je die berichten allemaal moet geloven, moet je alleen maar crèmes kopen met speciale ingrediënten zoals “gouden zeewier” (niet zelf verzonnen) als je aan een hele waslijst van ongeneeslijke ziektes wil ontsnappen.
Deze site is een mijlpaal in beautyland, chapeau!
Ik ben blij dat er eens een tegenbericht komt tegen al die bangmakerij!