De reactie van deze mevrouw, die tevens een online winkel in natuurlijke deo beheert, was als volgt:
‘Jammer dat de echte voordelen van een natuurlijke deodorant van Aluin niet echt naar voren komen. Voordelen van Aluin als DEO;
Geen chemicaliën en geurstoffen, geen irritatie, lange werking, goedkoop, kan niet door de huid naar binnen, de huid blijft ademen, geen gezondheidrisico”s. Werking: Bacterieën welke goed ontwikkelen en groeien in okselvocht veroorzaken de onaangename geur. Okselzweet is geurloos. Verlaagt de PH van de huid dusdanig dat bacterieën niet ontwikkelen en groeien in het oksel vocht, dus geen onaangename geur. Vlekt niet in kleding, plakt niet, met water afspoelbaar en is niet slecht voor het millieu vergelijk dat maar eens met de chemische varianten.’
Onze chemicus laat hierop het volgende weten:
Aluin (kaliumaluminiumsulfaat: KAl(SO4)2.12 H2O) is net als alle andere aluminiumzouten (uit de natuur of uit de fabriek) een ‘chemicalie’.
Geen irritatie: klopt, wordt al heel lang toegepast, stond vroeger bij elke man op de wastafel. Als bloedstelpend middel voor wondjes tijdens het scheren. Aluin bindt aan eiwitten van de beschadigde huid, waardoor deze samentrekt (adstringerende werking) zodat de bloeding stopt. Op dezelfde manier werkt een aluminium- (of zink-)zout in een antitranspiratiemiddel: er kan zich een eiwitpropje vormen in de opening van een zweetkanaaltje, het zweet kan niet naar buiten komen, dus enigszins verminderde zweetproductie.
Lange werking: hangt niet alleen af van het type aluminiumverbinding, maar ook van de concentratie in en de formulering van het product.
Goedkoop: juist.
Kan niet door de huid naar binnen: geen enkel zout kan door de huid naar binnen (huidbarrière), alleen niet te grote vetachtige moleculen kunnen soms in/door de huid dringen en in het bloed terecht komen.
De huid blijft ademen: onze huid ademt niet, dat doen onze longen.
Geen gezondheidrisico’s: zou een mooie boel zijn als die er wel waren, bij welk product dan ook! Zeker synthetische stoffen (uit de fabriek), moeten aan heel veel veiligheids- en gezondheidseisen voldoen. Fabrikanten moeten een compleet ‘dossier’ overleggen, voor een product op de markt mag komen. Soms duikt toch opeens een gezondheidsrisicoverhaal op, bij deo’s en antitranspiratiemiddelen is echter nooit iets bewezen.
Geen geurstoffen: dat is voor de meeste mensen gunstig, daar geurstoffen redelijk veel irritaties en/of allergieën veroorzaken.
Werking: juist is dat ‘vers’ okselzweet en zweet op alle andere plaatsen van het lichaam reukloos is. De bacteriën van de huidflora kunnen bepaalde opgeloste stoffen, zoals lactaten (zouten van melkzuur) in het zweet omzetten in ‘stinkende’ zuren, zoals boterzuur. Bij een wat lagere pH (kan niet al te laag worden, dan raakt de huid geïrriteerd) groeien bacteriën slechter. Aluin verlaagt de pH enigszins en dat vertraagt de zweetgeurvorming.
Vlekt niet in kleding, plakt niet, met water afspoelbaar: klopt, zolang de pH niet te laag wordt en het product geen andere ‘vlekkende’ en ‘plakkende’ stoffen bevat. Aluin is oplosbaar in water, dus ook met water afspoelbaar.
Een is niet slecht voor het millieu, vergelijk dat maar eens met de chemische varianten: met welke chemische varianten moeten we dit vergelijken? Andere aluminiumzouten? Aluminium (kunnen alleen maar zouten zijn) in het milieu zijn in opspraak geweest (Alzheimer). Die angst is grotendeels voorbij. Maar aluin (ook aluminiumzout!) in het milieu zou dan even slecht zijn. Daarbij komt nog dat de meeste aluin tegenwoordig direct uit bauxiet geproduceerd wordt door middel van electrolyse (puur natuur?).
Hartelijke groet, Lida Schoen
Bekijk hier nog de film die we erover maakten:
Lees ook:
Meer weten over dit onderwerp?
Schrijf je in voor onze wekelijkse nieuwsbrief!
7 reacties
Mooie tip jeanet. En wat goed dat zo’n toch mild middel je helpt. Ik heb aluin wel eens geprobeerd als deo maar het hielp helaas niet tegen de geurontwikkeling.
Ik ken aluin als een brok zout, jij vertelt te smeren. Welk product gebruik je?
Ik gebruik aluin al jaren tegen zweetvoeten. Na het wassen smeer ik mijn voeten in met aluin en de hele dag zijn ze fris.
Mijn schoenen bijten niet meer uit, en ruiken frisser.
Had daarvoor alles al geprobeerd maar niets hielp.
De vreselijke zweetvoeten geur is voorgoed weg, waardoor mijn zelfvertrouwen is toegenomen.
Ik durf tijdens een bezoek aan iemand mijn schoenen weer uit te trekken.
En geen angst meer in de schoenen winkel.
Gebruik het ook als deodorant, het is goedkoop en is geurloos waardoor ik iedere parfum kan gebruiken zonder mijn deo te ruiken.
Ik kan het iedereen aanraden.
Schoonmaakazijn ook perfect om de voeten fris te houden en om WC papier mee te bevochtigen, de onderbroek hoeft dan slechts om de 2 weken verschoont te worden, tevens geneest het kloofjes, wellicht ook aambeien zo te bestrijden.
Gewoon schoonmaakazijn onder de oksels verstuiven of met een doordrenkt watje opbrengen.
Alle geitengeur is en blijft voorlopig weg.
Nog voordeliger !
Oeps… het is een artikel uit 2009… En dat bewijst weer, dat het Beautyjournaal en schat van de goede informatie in zijn archieven heeft 😉 Blijft actueel.
Een leuk artikel weer! Het was voor mij altijd een raadsel waarom aluminiumzouten in deodoranten slecht waren en dan “natuurlijke” aluin opeens niet, hoewel het ook een aluminiumzout is. Een interessant bezwaar tegen het gebruik van antiperspiraten vanuit natuurgeneeskunde is, dat zweetfunctie voor de noodzakelijke afvoer van de afvalstoffen zorgt en niet hoort te worden geremd. Vanuit de reguliere geneeskunde zou deze theorie ws. niet worden ondersteund (want je remt dan niet de zweetproductie van de hele huidoppervlakte, wat inderdaad gevaarlijk zou kunnen zijn, maar van een heel klein deel ervan). Maar los van het feit of het wel of niet waar is – het is wel bijzonder, dat er dan niet wordt gezien, dat aluin ook de zweetproductie remt en het niet alleen het leven van de bacteriën “zuur” maakt.
Daarbij komt bij me wel een vraag op – zou de zweetremmende werking van aluin milder zijn, dan van aluminium chlorhydrage (wat in de vele deodorants wordt gebruikt)?
Hoe zit het met doordringen van aluminium door de beschadigde huid? Bijvoorbeeld op geschoren oksels? Is er dan risico, dat aluminium in de bloedbaan terecht komt? Veel zou het niet zijn, maar wat dat betreft is her risico uit aluin net zo groot is als met andere deodorants.
Aluin komt ook vrij in de natuur voor. Ik ben zeer benieuwd wat voor aluin vaak gebruikt wordt in de natuurlijke cosmetica – die natuurlijke mineraal of die afkomstig uit bauxiet of aluniet. Of zou de laatste ook als natuurlijke wordt gezien? Het is überhaupt interessant waar de grens ligt wanneer een stof uit de natuur na een aantal bewerkingen “synthetisch” wordt. Want zelfs bij natuurlijke zeep maken kan je niet zonder chemische reacties. Ook aardappels of pasta koken betekent denatureren van eiwitten en hydrolyse van de zetmeel (zelfs dat kan je met enge woorden beschrijven :).
Ik ben een beetje in de war over de electrolyse – volgens mij wordt aluin zonder electrolyse, door middel van reeks chemische veranderingen verkregen uit bauxiet. En electrolyse is alleen nodig om de pure aluminium te winnen. Want ook het verband tussen electrolyse en CO2 in het verhaal van Harry is een beetje verwarrend – maar niet als je electrolyse eruit haalt.
Voor zover ik weet is voor elektrolyse nog steeds heel veel energie nodig. Water verdampt hierbij, waardoor het gewenste ‘zout’ (metaal + niet-metaal) achterblijft. Voor alle geitenwollen sokken: bij elektrolyse komt veel CO2 vrij. Vergelijk het maar met een pan zout water droogkoken om het zout terug te winnen. Hierbij wordt gas verbrand, waar bij elektrolyse de warmte opgewekt wordt door een elektrische stroom door de vloeistof te laten lopen. Dit wordt tegenwoordig in Thailand gedaan (bron: Wikipedia). Hoe het daar is met de milieueisen weet ik niet, maar wat ik wel weet is dat energiecentrales een beperkt rendement hebben. So much for puur natuur…