BeautyJournaal’s Shop Redactie favorieten
Combinal wenkbrauw- en wimperverf
Recent stond ook weer in een Nederland vrouwenblad een artikel van een redacteur die lipolyse injecties had ondergaan. Ik geloof dat ze er niet helemaal tevreden over was, desalniettemin was het weer mooie reclame voor een methode waarvan veiligheid en bewijs nog steeds niet volgens gangbare wetenschappelijke protocollen zijn bewezen. Kortom; veel hoop in een spuit, de arts weer wat rijker en jij uiteindelijk een illusie armer. Maar goed, dat hoort geloof ik bij een illusie uiteindelijk…
In Amerika neemt een club als de The Physicians Coalition for Injectable Safety stelling tegen deze vorm van inspuitingen. Het is niet FDA-approved en er kunnen serieuze bijwerkingen optreden. Er zijn zeker wetenschappelijke onderzoeken naar de effectiviteit van de methode bij kleine vetophopingen en lipomen gedaan, maar die wijzen telkens uit dat het effect minimaal is; de vetophoping verdwijnt nooit helemaal.
Waarom horen we er in Nederland zo weinig over? Op een vanuit het Duits vertaalde website met voorlichting over Injectie Lipolyse (opgezet door verenigde club van therapeuten die het toepassen) wordt gemeld dat het inderdaad geen erkende (toegelaten) methode is, maar men vergelijkt het met Botox, waarvan men op de website zegt dat het ook al door miljoenen mensen wordt gebruikt en ook nog steeds geen erkenning heeft (….).
Dit is onjuiste informatie. De FDA heeft Botox voor cosmetische redenen onder de naam Botox Cosmetics wel zeker goedgekeurd. Neemt overigens niet weg dat de voorlichting omtrent cosmetisch gebruik van Botox en concurrerende materialen zoals Dysport en Myobloc wel aan steeds strictere banden wordt gelegd omdat langzaam maar gestaag serieuze bijwerkingen worden gezien. Het gebruik van Botuline toxine A is sinds 2008 ook in Nederland voor cosmetische doeleinden toegelaten, maar dan officieel alleen onder de naam Vistabel. Over andere merknamen als Botox en Myobloc en nog een paar, heeft men het niet, omdat in dat geval ook weer heel subjectief alleen naar de werkzame stof gekeken wordt, dat botuline toxine A. Maar goed, nogmaals, de informatie op de site van de vet-weg-spuit-artsen klopt dus niet.
Arts Hajo Bruining legt uit dat het erkend krijgen van een medicinale stof voor cosmetisch gebruik altijd over heel veel schijven en dus langs verschillende instanties gaat. ‘Er zijn uberhaupt veel verschillende instanties die zich met ‘erkenning’ bezighouden. Denk in Nederland aan de overheid ( het PDA, min. VWS, CE, CGB, IGZ), en dan ook nog beroepsverenigingen (dermatologie, plastische chirurgie, neurologie). Iedere instantie heeft weer ander meet- en regelgeving. Sowieso duurt het altijd langer voordat een middel voor cosmetisch gebruik ‘erkend’ wordt. Zelfs als een zelfde middel wel voor medische doeleinden is geregistreerd, kan het nog lange tijd duren voordat hetzelfde middel voor cosmetische doeleinden wordt erkend.’
Daar komt nog een ander aspect bij, wat off-label gebruik heet. Dit betekent het voorschrijven van een geneesmiddel voor een indicatie (toepassing) waar het middel niet voor is geregistreerd, zoals in het geval van lipolyse en Botox. Bruining: ‘ Het “CBG en de IGZ keuren dit niet principieel af, maar zijn wel van mening dat een arts in dat geval aannemelijk moet kunnen maken of het gebruik van het betreffende medicijn in die situatie verantwoord is. ‘ Kortom: dit zorgt er natuurlijk ook voor dat het alleen maar onduidelijker wordt of en wanneer iets officieel voor een cosmetisch doeleind gebruikt mag worden. Heeft het een officiele erkenning nodig of is gebruik van gezond verstand al voldoende basis om ermee aan de slag te gaan. Dat laatste dus blijkbaar. Fijne maas in de wet, die de situatie er niet duidelijker op maakt om sluitend bewijs over werkzaamheid en veiligheid boven tafel te krijgen.
Tot slot wil de arts nog wel iets toevoegen over verwachtingen en de praktijk bij dit soort behandelingen: ‘Het al dan niet tevreden zijn van een patiënt heeft grotendeels/bijna alleen te maken met het verwachtingspatroon wat de patient heeft en dus door de manier waarop voorlichting gegeven wordt over een behandeling: uitleg over de procedure van A-Z, alle mogelijke bijwerkingen, te verwachten en vooral ook niet te verwachten effecten, verifiëren of de informatie door cliënt begrepen is en eventuele irreële verwachtingen wegnemen. In de juiste setting horen er dus wat ons betreft helemaal geen illusies te bestaan. Helaas zijn er nog altijd klinieken/artsen die dingen mooier voorstellen dan ze gemiddeld waar kunnen maken.’
‘Met lipolysis kan je een dikkere vetlaag een beetje minder maken. Daarvoor zijn 1-4 behandelingen nodig, meestal 3-4. Na 1 behandeling zie je dus nog meestal niets. Resultaten verschillen per individue en locatie van injectie. Het kan zijn dan er nauwelijks reactie plaatsvindt in de zin van vetreductie.’
Er is overigens alweer een nieuwe methode opkomst voor vetreductie: cryolipolyse.
Meer weten over dit onderwerp?
Schrijf je in voor onze wekelijkse nieuwsbrief!
Laatste reacties