Beautyjournaal collega Marieke Ordelmans schrijft wekelijks een column over haar belevenissen als modejournaliste. Van front-row perikelen en hippe feestjes met Doutzen Kroes tot aan onbereikbare modedromen.
Bij de AIFW draait alles om zien en gezien worden. En dan heb ik het niet over de collecties op de catwalk, maar over de mensen in het publiek. Er heerst een ware hiërarchie in de showtenten en front-row (eerste rij) zitten is het hoogst haalbare…
‘Whaaaah! Ik heb deze week vier front-row seats!’, twittert modevriendin E. enthousiast. Nu hoor ik je denken: ‘Ja en? Vanaf rij twee zie je alles toch ook prima?’ Klopt, maar daar gaat het nu niet om. Hoe dichter je op de catwalk zit, des te belangrijker je bent en des te meer aanzien je hebt in modeland. Oké, ook dit is allemaal erg betrekkelijk natuurlijk, want wat stelt het nou eigenlijk helemaal voor hier in Nederland?! Maar toch, tijdens zo’n week laat je je onbewust heel gemakkelijk meeslepen in het spelletje dat mode heet. Ook ik ben de nuchterheid niet meer zelve en reageer verontwaardigd als ik ontdek dat ik bij een show op rij 5 moet zitten! Stel ik dan echt niets voor? Opeens voel ik me als de assistent van B. Ook hij moet weken geleden gedacht hebben te solliciteren naar een prestigieus baantje, terwijl hij nu enkel dient als de tassendrager van, ehm…ja een modestylist die veelvuldig op TV te zien is vandaag de dag, en eigenlijk ook op elk fotootje van modefeestjes, in de krant…
Het front-row geheim ontrafelen is niet mogelijk. Het is bij iedere show namelijk anders. Zo zit je op rij één en voel je je one of the guys en het volgende moment bonjouren ze je zonder pardon weer naar boven. Toch is er een patroon te ontdekken. De belangrijkste modepers zit altijd vooraan. Denk vooral aan alle hoofdredacteuren en moderedacteuren van de bekende glossy’s, krantenjournalisten en machtige stylisten. Verder zitten er belangrijke inkopers en niet te vergeten BN’ers. Ieder jaar wordt er weer een nieuw blik Bekende Nederlanders opengetrokken. Alles onder het mom: goed voor de publiciteit van het merk. Toch vraag je je bij sommige BN’ers wel vaak af of zo’n persoon niet eerder schade berokkend…Ze kopen niets, hebben geen greintje verstand van mode en slepen ook nog eens een hele bups kinderen mee die meer oog hebben voor de lolly in de goodiebag dan de show zelf. Victor Reinier bijvoorbeeld. Hij dook vorig seizoen overal op. Waarom? He is not fashionble at all! Mits Baantjer bezig is met het maken van een grote comeback? Mis ik iets?
Hoe dan ook, het is een intrigerend spelletje waar we allemaal aan mee doen. We bekritiseren en analyseren de front-row en ondertussen worden kaarten onderling uitgewisseld en schuiven we stiekem een rij of twee naar voren wanneer er niemand kijkt. We lijken met z’n allen wel een stel ontembare kleuters die moeten rennen voor het beste plekje in de bus wanneer ze op schoolreisje gaan.
Over kleine kinderen gesproken. Front-row mensen kunnen ook flink klagen. Modeman B. weigerde vorig jaar om aan het begin van de catwalk plaats te nemen. Hij moest hoe dan ook in het middelste vak zitten. Schijnbaar zijn de plaatsen aan de buitenkant ook alweer zó 2008!
Even bellen met..
Omdat ik meer wilde weten, belde ik een bevriende pr-dame. Helaas kon ze mij niet alles vertellen (het blijft een geheim), maar dit is wat ze wel mocht zeggen: ‘ Het is voor ons heel belangrijk om een goede front-row te hebben. Deze bestaat uit een mix van belangrijke pers (ook internationaal) en BN’ers die goed zijn voor het imago van een merk. Zoals Winston Gerstanowitz en Renate Verbaan voor Replay bijvoorbeeld. Verder zijn jonge soapies ook altijd erg geliefd. Er zijn geen vaste regels die bepalen waarom je wel of niet front-row zit. Dit gaat echt op gevoel. Kun je veel betekenen voor het merk? Dan zit je vooraan.’
‘ Het grootste drama voor een pr-bureau? Als vlak voor de show de front-row nog bijna helemaal leeg is. Vaak trekken we dan mensen van rij twee naar voren. Natuurlijk komen op dat moment altijd net alle front-rowers binnen waardoor je weer moet gaan puzzelen. Erg fijn ja…’
