shop Paula’s Choice Daily Wrinkle Defense spf 30 Favoriet al enkele jaren bij onze tester en model Mandy: ‘Deze dagcrème bevat een klein tintje die precies aansluit op mijn huidskleur. Het oogt heel fris en natuurlijk. Ook is het heel betaalbaar. Top dus! Bekijken De Haagse Citykliniek moet per direct dicht, zo meldt het Parool […]

07:46 - 04:40
luistertijd 07:46 - leestijd 04:40

De Haagse Citykliniek moet per direct dicht, zo meldt het Parool zaterdag 27 juni 2009. Het IGZ had meldingen binnengekregen over ernstige wondinfecties, foutieve plaatsingen van borstprotheses en onvoldoende nazorg. Sluiten dus, die tent. De krant meldt niet om welke artsen het gaat (en wee oh gebeente gij journalist die die namen wel meldt, want je krijgt een rechtzaak aan je broek, zo weten wij uit ervaring met naar buiten gelekte wantoestanden bij een pls.ch. in Belgie die in verband werd gebracht met facilitering van vrouwenhandel (waarbij borsten werden geplaatst tegen kwantumkortingen)). De website van de City Kliniek staat ook ‘under construction.’ Wellicht stond die dat nog, of is hij dat recent gezet, we weten het niet.

Recent kregen wij ook nog per mail het relaas binnen van een man die een mislukte ooglift had ondergaan bij een pls.ch. in Oisterwijk, een chirurg die ook al meerdere malen in de publiciteit is geweest wegens wanpraktijken. Zijn patient heeft zenuwbeschadigingen opgelopen en moet zich nu onder behandeling laten stellen in een ziekenhuis. Adequate medewerking van de Oisterwijkse arts kreeg hij niet meer.

Eind vorig jaar stonden de wanpraktijken van kliniek Silhouet in Breda en Weert in de schijnwerpers. De media maakte er toen direct korte metten mee, en omdat we dit steeds vaker zien gebeuren, hebben we dit toen ook in een gesprek aan Berend van der Lei voorgelegd. Als commercieel werkende artsen over de schreef gaan worden ze tegenwoordig publiekelijk afgemaakt. In ons gesprek met Van der Lei probeert de hoogleraar de achtergronden hiervan voor ons inzichtelijk te maken. Hieronder lees je een weergave van ons gesprek van eind 2008, nav. de toestanden bij de Silhouet kliniek en indirect ook verwijzend naar het mediadrama dat zich afspeelde tussen Edwin van Onselen en het nieuwsprogramma Netwerk.

Berend van der Lei: ‘Laat ik voorop stellen dat het een aantal factoren tegelijk zijn die ons vak in zo’n negatief daglicht stelt de laatste jaren: de media, onze maatschappij, de frequentie waarmee een chirurg opereert, de ervaring die hij heeft, de werkomgeving; werkt een chirurg alleen of in teamverband. Het komt nu allemaal zo sterk in het nieuws naar voren om de simpele reden dat  ‘geen nieuws geen nieuws is, slecht nieuws is altijd nieuws. Mensen zijn nieuwsgierig, en de media dient het doel om mensen te informeren over wat mensen interessant vinden. Wat we vervolgens interessant vinden, wordt vooral maatschappijbreed bepaald. In onze maatschappij is het uiterlijk zeer belangrijk geworden. Dat maakt dat dit soort onderwerpen dus al per definitie interessant. Gaat er dan ook nog mis, dan lezen we het helemaal graag.

‘Het lijkt nu vooral dat er veel fout gaat, maar als je het afzet tegen de hoeveelheid operaties die in Nederland uitgevoerd worden, zijn de incidenten op een hand te tellen. Er zijn inderdaad artsen waarbij het meerdere keren is mis gegaan, ik ken de dossiers niet goed genoeg om daar nu uitgebreid op in te gaan. Maar ik wil wel wat zeggen over de werkwijzen die ik bij een aantal artsen zie.

Probleem: veel chirurgen werken alleen en missen de back-up zorg van een team

‘Het gaat vaak om artsen die vrij solistisch werken, bovendien hebben ze patiënten die van heinde en verre komen. Omdat ze alleen werken en ook nog eens op afstand zitten, kan de continuïteit van de zorg in het geding komen, en dat zie je dan ook gebeuren. Je bent behandeld in Utrecht, je woont in Groningen. Als er dan problemen zijn, worden ze vaak telefonisch afgehandeld. Zowel arts als patient vindt dat makkelijk. Daardoor bestaat ook het risico dat problemen minder goed ingeschat worden en dat je tekort kunt schieten als medicus.

‘Vergeet ook niet dat deze artsen die vrijwel alleen werken, dus ook altijd dienst hebben. Werk je in een team, kun je verantwoordelijkheden overdragen. Bovendien kun je beter patiënten uit je eigen regio behandelen.

‘Verder kunnen complicaties altijd voor komen. Dat gebeurt ook bij een darmoperatie in een ziekenhuis. Alleen komt het dan niet naar buiten. Tenzij de inspectie eraan te pas komt, dan wel. Bij esthetische chirurgie heerst al gauw de moraal; het was niet nodig geweest, het ging niet om ziekte. Ook door de overheid wordt esthetische chirurgie als onnodige zorg gezien. Dat is niet terecht. Ik denk dat het wel degelijk zorg is die invoelbaar is. Maar goed, daar gaan we  als mens en als maatschappij heel Freudiaans mee om. Je vind het prima om er goed uit te zien, maar als het fout gaat, komt het verwijt dat je het ook maar niet had moeten laten doen.

‘Als er iemand tijdens of na een esthetische ingreep dood gaat, wordt het direct een emotionele discussie, want die persoon was nog zo jong en zo mooi. Het is natuurlijk ook vreselijk, maar hoe groot is de kans dat het gebeurt na een operatie? Statistisch gezien is dat 1 op 50.000 tot 1 op 100.000. Als je een jaar lang elke dag met de auto naar het werk rijdt, heb je elk jaar de kans van 1 op 35.0000 om te overlijden.

Maar hoe ver kun je wel niet gaan als arts in Nederland. Ik ken een pls.ch. die inmiddels al drie keer een berisping heeft gekregen.

‘Dat klopt, het schort aan wetgeving, maar ook binnen de beroepsgroep zelf ontbreekt het aan een zelfreinigend vermogen. Je spreekt elkaar niet aan op misstanden. Toch zijn er wel wat zaken veranderd. Ik werk zelf ook binnen een maatschap, en als een collega nu een misstap begaat, wordt de hele maatschap daarop aangesproken en niet meer alleen het individu. Maar wie alleen werkt, is nog altijd alleen verantwoordelijk. Het zou beter zijn als de beroepsgroep meer betrokken raakt bij misstanden binnen de eigen gelederen. In veel gevallen gaat het om adequate nazorg. Je moet er gewoon op tijd bij zijn, er letterlijk bij zijn en niet op afstand.

De overheid reageert ook traag….

‘We hebben het tuchtcollege en er is tegenwoordig een complicatieregistratie. Maar of dat zal werken….. Artsen spreken elkaar niet aan op (ernstige) fouten, dat is de cultuur en dat is niet goed.’

Naar aanleiding van de praktijken bij Silhouet zei Berend van der Lei in de Volkskrant van 15 februari 2009 dat de Vereniging voor Plastische Chirurgie tegen eind 2010 met een keurmerk voor klinieken zal komen, en opperde hij dat de maat vol is en klinieken tot een vergunning verplicht moeten worden door de overheid. Dit is namelijk tot nu toe nog niet verplicht.

Bekijk hier ook nog de uitzending van RTL Nieuws waarin slachtoffer Vanessa haar verhaal over de CityKliniek uit de doeken doet. Het meest schokkend in dit verhaal is dat ze uiteindelijk naar het ziekenhuis gaat (WestEinde, Den Haag) en dat een arts daar zegt: ‘ga maar terug naar die kliniek, ik ga de rotzooi van een ander niet opruimen.’ Heeft die arts geen eed afgelegd? Onbegrijpelijk.

Lees ook:

Hommeles in de kliniek van Robert Schoemacher

Ook de arts wordt een merk, en hij doet aan personal branding

Wat vrouwen van 40 het liefst laten doen aan ingrepen

Lees ook