Geplaagd door ziekte, verkeerde fillerbehandelingen en adviezen was haar zoektocht eindeloos

08:03 - 04:49
luistertijd 08:03 - leestijd 04:49

Frank Niessen werkte in een periode van twee jaar heel voorzichtig in kleine stapjes aan herstel van Anna’s gezicht

‘Als ik terugkijk op wat er de afgelopen negen jaar is gebeurd, denk ik wel eens: had ik het maar laten zitten, die kleine harde plekjes. Je zag het helemaal niet zo erg. Alle pogingen het te verwijderen of te minimaliseren, liepen op niets uit. Plastisch chirurg Frank Niessen heeft echt het allerbeste gedaan. Van alle artsen. Wil je me geloven als ik zeg dat ik er mogelijk niet meer was geweest, als hij de schade niet zo verfijnd had weten te herstellen? Het is een mindset ja…’

frank niessen

Plastisch chirurg Frank Niessen gaf Anna haar zelfvertrouwen terug

Het begon met een beetje volume

Het is begin van het nieuwe millennium als Anna, toen 40 jaar, op aanraden van een cosmetisch arts besluit om haar wangen wat volume te laten geven. Ze liep daar al, vanwege Botox prikjes tegen migraine, wat erg goed beviel. Dus die wangen, ja, waarom niet. Anna had al jaren eetproblemen en was daardoor eerder mager dan slank.

Na de chemo speelden de fillers op

Eigenlijk zag ze weinig terug van die volumebehandeling, en ze vergat het ook. Tot ze tien jaar later werd verrast door kanker en geconfronteerd werd met de zware chemobehandelingen die erop volgden. Die ook een weerslag op haar huid hadden. Daar waar ooit fillers ingespoten waren, kreeg ze ontstekingen. Ze bleek permanente fillers te hebben; Aquamid. Zo’n stof die inmiddels verboden is. Ze wist het niet.

Ach joh, lossen we op met cytostatica

Haar behandelend cosmetisch arts zou de ontstekingen wel behandelen met 5FU, een cytostaticum notabene. Alsof ze daar nog niet genoeg van had binnen gekregen. ‘Dit kan er nog wel bij,’ grapte de arts. Misplaatst. De Aquamid loste niet echt op, sterker nog, haar huid kleurde bruin op de behandelde plekken.

frank niessen bulten gezicht beautyjournaal

De bulten in Anna’s gezicht zijn prachtig hersteld door Frank Niessen

Wie haalt dit eruit? Probeersel met laser…

‘Ik was inmiddels vastbesloten, het moest eruit. Ik kwam terecht bij een arts die dit met laser kon doen. De fillerstof wordt ermee verwarmd, waarna je het eruit kunt drukken. Dit lukte. Grotendeels.’

Verharde bolletjes

‘Maar wat we toen nog niet wisten en inmiddels wel, is dat restanten, hoe klein dan ook, kunnen verharden als ware het plastic. Gedeeltelijk was het spul ook nog naar onder het oog gemigreerd, hetgeen wordt veroorzaakt door de gezichtsmimiek.’

Ze voelde zich misvormd

Anna raakte steeds meer in de ban haar uiterlijk. Haar mindset speelde haar nog verder parten. Het nam groteske vormen aan. Ze voelde zich misvormd en telkens als ze zichzelf in de spiegel bekeek zag ze alleen maar bultjes. Ze ging bij meerdere artsen te rade.

Was lipofilling de oplossing?

Wederom kwam er een nieuwe arts in beeld, die haar gezicht moest redden. Een arts die rond 2015 de lipofillingspecialist van ons land was. Want lipofilling moest het worden. De bultjes moesten worden afgedekt, zodat je ze niet meer zou zien, en lichaamseigen vetweefsel was de beste, meest natuurlijke optie.

Weinig zachtzinnig

‘Het gebeurde niet bepaald zachtzinnig, kan ik nu zeggen. Na vijf weken was ik nog niet toonbaar. Vervelend was vooral dat er onder mijn ogen was ingespoten. Weer die ogen! Mijn blik werd steeds troebeler. De lipofilling lag er niet glad in, en als klap op de vuurpijl kreeg ik weer ontstekingsreacties van de restanten van de oude, permanente filler.’

‘Mensen zeiden later: was naar Leonie Schelke gegaan, zij doet gedegen onderzoek naar je probleem. Maar ik vertrouwde op die dokter in Zuid-Holland, ik had mijn zinnen op hem gezet. Hij zou toch wel weten wat hij deed?’

En daar zit je dan: met hobbels en een vetwal

Drie keer werd ze behandeld met lipofilling, en na de laatste ingreep bij de gerenommeerde arts bleef ze helaas zitten met een huid met hobbels en onder één oog een vetwal, zoals ze dat zelf ervaarde.

Ik sloot mezelf op in huis

‘Het oogde echt raar. Dit was ik niet meer. Ik zat opgescheept met een huid als een soort maanlandschap. Ik schaamde me intens. Het leidde ertoe dat ik me zes maanden opsloot in huis. Mijn zelfbeeld raakte steeds meer vertekend. Van jongs af aan wist ik al dat ik geen schoonheid was, en het werd des te meer bewaarheid.’

‘De gesprekken die ik voerde met een psychiater over mijn kanker kregen er een nieuwe dimensie bij. Mijn uiterlijk. Ik sprak hem per telefoon. De deur kwam ik niet meer uit. Mijn kinderen wisten niet beter dan dat ik depressief was.’

Er waren zelfs al gesprekken met een levenseinde consulent

‘Weet je dat ik in die tijd ook al gesprekken voerde met een levenseindeconsulent?’

‘Toch daagde het me wel dat ik niet geholpen ging worden met therapie. Ik ging te rade bij diverse plastisch chirurgen voor hulp, maar de behandelingen die ze me aanboden hielpen slechts hun portemonnee te vullen.’

En toen was daar Frank Niessen

‘Frank Niessen, ja…. De arts was al jaren eerder in beeld geweest, maar hij gaf eerlijk toe te twijfelen over een juiste aanpak, en daar meende ik toentertijd niets aan te hebben. Nu weet ik beter. Deze arts is zo integer, hij onderzoekt, wikt en weegt, klopt niet het geld uit je zakken, belooft je geen wonderen.’

Hij boetseerde, heel secuur, stapje voor stapje

‘Twee jaar is hij bezig geweest. Stapje voor stapje. Littekenweefsel losmaken, ontstekingen heel voorzichtig opheffen, minimale lipofilling injecties, minimale stukjes huid weghalen. Hij was aan het boetseren. Heel secuur. Zoveel werk, en alles bij elkaar kostte het minder dan ik er voorheen bij überhaupt één arts aan had uitgegeven.’

Wat een empathie

‘Die man is zo empathisch, en zijn assistente Belinda ook. Frank is ook innovatief, echt kundig. En een kunstenaar, die niet alleen met zijn handen maar ook met zijn hart werkt.’

Mijn vertrouwen kwam terug

‘Kijk, feitelijk beschouwd deed hij niets wereldschokkends, maar emotioneel wel: hij gaf me weer vertrouwen, door zijn manier van werken, zijn mens-zijn. Hij was echt mijn laatste strohalm. Een dokter zoals een dokter moet zijn, en geen snelle jongen.’

‘Of ik mezelf weer aantrekkelijk vind? Strikvraag! Nee, maar wel toonbaar. Ik durf weer naar buiten. Ben weer gaan sporten. Ik vind mezelf niet super lelijk, maar ook niet mooi. Ik voldoe niet aan het beeld van hetgeen ik zelf mooi vind.’

Acceptabel

‘Geplaagd worden door je zelfbeeld is een never ending story, maar ik ben nu wel zo eerlijk tegen mezelf dat ik durf te zeggen: mooier dan dit krijg je het niet. En het is zoveel mooier dan het de afgelopen vijf jaar is geweest.’

Dit verhaal is opgetekend door Beautyjournaal’s Monique. De naam Anna is gefingeerd uit privacyoverwegingen.

Lees ook