De zoektocht naar “de eeuwige jeugd” is iets dat de meeste vrouwen bezig houdt. Het lijkt ook wel typisch van deze tijd. Als ik foto’s zie van mijn oma toen ze zo oud was als ik, schrik ik.
Krampachtig
Ze lijkt zoveel ouder dan ik. Tegenwoordig doen we, soms krampachtig, ons best om maar vooral jong te blijven.
Vijftig het nieuwe 40
In de jaren ’90 was “dertig is het nieuwe twintig” een gevleugelde kreet. Waarna “veertig het nieuwe dertig” werd en ik nu al om me heen hoor dat “vijftig het nieuwe veertig is”. Groeit deze wens om niet toe te geven aan de tand des tijds mee met mijn leeftijdgenoten, of is het iets voor mensen van alle leeftijden?
Daten met je zoon
40+ vrouwen die vroeger als “uitgerangeerd” werden bestempeld, daten thans mannen die hun zoon hadden kunnen zijn, doen nog “lekker gek” in de Jimmy Woo en weten met de ogen dicht de weg naar de plastisch- en cosmetisch chirurg te vinden. En daar zit ‘m nou net de crux. Lukt het zonder risico om er jong uit te blijven zien?
Botox party
Na, ik mag wel zeggen, de naarste periode uit mijn leven meegemaakt te hebben, werd ik niet bepaald vrolijk van de aanblik van mijn hoofd in de spiegel. Ik was eind dertig en wat ik zag na een periode van ziekte en rouw, was een vermoeid gezicht wat duidelijk flink te lijden had gehad. Verdriet tekent enorm….
Toen mijn vriendin opperde dat ik toch vooral naar de Botox party bij haar thuis moest komen, vond ik dat ik wel een fijne opsteker verdiend had. Naar een kliniek gaan vond ik een brug te ver maar dit was zo laagdrempelig en ik kon altijd op het laatste moment beslissen om niets te laten doen.
Gezellige boel
Het werd een gezellige boel met een groep vrouwen, een nicht, witte wijn, een knabbeltje en een cosmetisch arts. Na dat iedereen zijn Botox injecties had gehad, was ik dan aan de beurt.
Het idee dat het na drie maanden “uitgewerkt” was, trok me over de streep evenals de enthousiaste verhalen van de rest. Opgeteld bij het feit dat ik er, in mijn optiek, uitzag alsof de Intercity over me heen gedenderd was, besloot ik dat ik niets te verliezen had. Dus daar ging ik, met een paar zweterige handjes, voor de bijl.
Fantastisch
Na een paar dagen begon de Botox zijn werk te doen en ik was, op zijn zachtst gezegd, onder de indruk. Ik werk als stewardess maar hoe erg de jetlag ook, ik zag er fruitig uit.
Als ik na een nachtje doorzakken ’s nachts naar de wc stommelde en per toeval in de spiegel keek, werd ik blij. Waar mijn gezicht er normaliter uitzag als een verfomfaaid kussensloop met vouwen à la Grand Canyon, zag ik er met een kater en zonder make-up, uitgerust en glad uit.
Mee gaan met de tijd
Ik was euforisch en snapte niet dat niet IE-DER-EEN als de sodemieter naar de cosmetisch arts rende om een “Botoxje te zetten” zoals het genoemd werd door vrienden die het ook gebruikten. Sceptici waren voor mij spelbrekers en van het kaliber Facebooklozen; mensen die weigerden mee te gaan met de tijd.
Bewoog daar een spier?
En zo toog ik 3x per jaar naar de kliniek om weer Botox in te laten spuiten. Eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik een klein paniekje niet kon onderdrukken als ik merkte dat het uit begon te werken en ik mijn wenkbrauw een millimeter omhoog kon trekken. Ik rende dan meteen op een drafje naar de kliniek voor een “touch up”
Ik was een beetje verslaafd aan het strakke voorhoofd geworden…
Bedenkingen
Het keerpunt kwam toen een collega vroeg of ik soms een wenkbrauw lift had gehad, want “mijn wenkbrauwen zaten zo hoog” Na onmiddellijke inspectie in de spiegel bij de Starbucks in Chicago, moest ik bekennen dat ze gelijk had. Ongerust verdrukte ik het beeld van dr. Spock uit Star Trek dat zich aan me opdrong. Oh jee. Weg euforie……
Monique van de Ven syndroom
Toen verschillende mensen in korte tijd opmerkten dat ik “zo op Monique van de Ven leek” werd ik pas echt ongerust. Monique was weliswaar een aantrekkelijke vrouw in haar hoogtij dagen maar “Dokter Deen” was voor mij niet bepaald het prototype van een goed geconserveerde vrouw.
Ze behoort voor mij tot de grote schare BN’ers die zo geforceerd proberen jong te blijven, dat de geringste mimiek ze moeite lijkt te kosten. Is dat nou per se jeugdig?
Verknipt zelfbeeld
Bovendien is het volgens mij met Botox net als met anorexia patiënten; de hele wereld kan zeggen dat ze dun zijn maar ze voelen zich nog steeds te dik. Volgens mij loert het gevaar van een verknipt zelfbeeld hier ook. Waar ligt het punt dat het “too much” wordt en je het zelf niet meer ziet?
Mimiek is uit
Fanatiek geworden bestudeerde ik het gezicht en (het gebrek aan) mimiek van BN’ers en moest tot mijn verdriet bekennen dat degenen zonder Botox of andere injectables akelig dun gezaaid zijn. Hmmmmmmm…..
Ik ging mezelf maar eens goed inlezen, besloot ik, want ik moest bekennen dat ik eigenlijk geen besef had van wat ik nu eigenlijk in had laten spuiten de afgelopen drie a vier jaar….
Botuline toxine
Clostridium Botuline Toxine is een neurologisch gif dat door een bacterie wordt geproduceerd. Het is een eiwit dat op de zenuwcellen werkt en het is het meest potente gif dat er bestaat. Vanaf de jaren ’20 van de 20e eeuw probeerde men al de toxine te isoleren. In 1946 is dit gelukt.
FDA approval rimpels
Pas in 1989 is het door de FDA goedgekeurd als geneesmiddel voor spierspasmen en pas sinds 2002 is het goedgekeurd als middel voor cosmetische doeleinden.
Contra indicaties: anafalaxie (shock), netelroos, kortademigheid en hartritmestoornissen.
Extreem giftig
Niet iets om zomaar van tafel te vegen, maar goed, zelfs Paracetamol kan al vervelende bijwerkingen veroorzaken dus het zegt nog niet veel. Het is echter het volgende waar ik nogal van schrok; door de hoge toxiciteit is Botox geschikt als biologisch wapen. Tel daar bij op dat het reuk- geur- en smaakloos is en je hebt een extreem giftig biologisch wapen waar deskundigen zich ernstig zorgen over maken. Dit in verband met terroristische aanslagen.
Euh pardon? Ik rol bijna van de bank af van schrik en verslik me spontaan in mijn koffie.
Biologisch wapen
Kijk, je weet dat het gif is en je moet bereid zijn concessies te doen in ruil voor de eeuwige jeugd, maar toegegeven; een mogelijk biologisch chemisch wapen in je voorhoofd laten injecteren klinkt niet bepaald aanlokkelijk.
Afgezien van de enkeling die ongelofelijk veel baat heeft bij Botox vanwege ernstige migraine, dan wel extreem klotsende oksels kan je je afvragen of je bereid bent de eventuele prijs te betalen voor je gladde voorhoofd.
Waar is het onderzoek?
Want wat zijn de bijwerkingen op langere termijn? Niets op het Internet kan mij hier meer over vertellen. Dit baart mij toch zorgen en doet me onmiddellijk denken aan de zgn. Softenon kinderen. Softenon was een in de jaren 60 “onschuldig” slaapmiddel dat voorgeschreven aan zwangere vrouwen, achteraf grote schade aan de ongeboren vrucht bleek te veroorzaken. Kinderen werden geboren met niet goed volgroeide ledematen.
Aangezien Botox pas sinds 2002 voor cosmetische doeleinden wordt gebruikt, baart het onvermogen om de effecten op langere termijn te bepalen, me toch zorgen. Ik laat de vraag of het esthetisch wenselijk is even in het midden. Het verschilt ook per persoon.
Persoonlijk ben ik er uit; ik geloof dat juist mijn sterke mimiek ervoor zorgt dat ik jonger oog dan mijn 43 jaar. Voorlopig hang ik de Botoxspuit dan ook, tot nader order, aan de wilgen….
