BeautyJournaal’s Shop Redactie favorieten
MAC Face and Body foundation op waterbasis
Tja, er wordt mij gevraagd een column te schrijven over: groen en duurzaam. Ik moet eerlijk bekennen, dat ik daar eigenlijk niets mee heb. In gedachte zie ik mensen voor me op Birkenstocks en zelf gebreide sokken, houtje-touwtje jassen en geen overgewicht.
Theezakjes uit elkaar peuteren
Maar heel diep nadenkend moet ik toegeven toch wel enigszins “groen en soms ook wel “duurzaam” te kunnen zijn. Ik scheid mijn afval, moest er wel toe aangezet worden, maar sla daarin niet door. Een theezakje bijvoorbeeld, pulk ik niet uit elkaar zoals in Oostenrijk wél van je wordt verwacht. Labeltje bij het papier, nietje bij het metaal, rest in de bio…. Afval scheiden is bij mij: glas, papier, plastic, bio- en restafval.
Kastenvol bakjes van de Chinees
Ik vraag vervolgens aan mijn man hoe “groen” hij mij ziet en krijg als antwoord dat ik daar wel eens in doorsla, gezien het groot aantal plastic bakjes van Chinees, salades, nootjes en andere aankopen. Mijn kastjes staan er vol mee, en na hergebruik worden ze weer opnieuw gebruikt. Eten we een keer Chinees (komt sporadisch voor) dan worden ook díe bakjes weer gebruikt. Leuke verpakkingen bewaar ik ook, altijd handig.
Dierproefvrij
Dus eigenlijk ga ik ook voor duurzaam. Maar nu? Wat vind ik van groen en duurzaam in de cosmetica-branche? Bij mijn aankopen let ik er wel op dat het dierproefvrij is, kijk sinds een tijdje naar de INCI-lijst, niet dat het mij heel veel zegt maar toch, en verder vind ik het snel goed. Ik selecteer niet op plastic- of glazen verpakking, op flesje of potje. Want daarbij let ik meer op uitstraling en bij een potje gebruik ik toch altijd een spatel.
Vers verpakt
Ik ga ontbijten en op de ontbijttafel zie ik mijn vers getapte plastic fles jus d’orange staan (ik tap er gemiddeld 4 per week), mijn “vers gesneden” vleeswaren en kaas in plastic verpakking, de snoeptomaatjes uit een plastic emmertje maar ook mijn gezouten roomboter in een oud plastic roomboterbakje uit het wijnjaar nul.
Overdreven
Er over nadenkend kom ik tot de conclusie: waarom de jus niet in een glazen fles net als de melk van vroeger? Over mijn kaas en vleeswaren word ik het niet met mezelf eens. Ze liggen voorgesneden in de vakken en je wilt zien wat je koopt en wie weet wie er allemaal met zijn vingers aanzit? Dus op een kartonnetje, met papiertjes tussen elk plakje en een papieren zakje eromheen gaat voor mij niet door.
Maar waarom de tomaatjes niet in zo’n kartonnen “aardbeienbakje”? Roomboter koop ik in een rol en elke keer snijd ik er een dikke plak af, die ik in een oud kuipje ‘frut’. Bakje leeg, hup afwassen en weer opnieuw gebruiken.
Minder afval met crème dan met eten
Hoe zie ik dat nu in de cosmetica? Dan kom ik toch tot de conclusie, dat ik met deze producten aanzienlijk langer doe dan met mijn dagelijkse boodschappen en dat de hoeveelheid afval te verwaarlozen is. Hoe lang doe ik met een potje dagcrème en hoe lang doe ik met mijn emmertje snacktomaatjes?
Hervullen
Hoe lang doe ik over mijn fles met mijn favoriete shampoo t.o.v. mijn vers geperste fles jus? Ben ik het type om dit soort zaken te laten hervullen? Nee, dat dan weer niet want ik houd ook van afwisseling. Wel ben ik een type dat cosmetica soms uit een grote pot of flacon overgiet in een ander leuk bewaard potje of flesje, omdat het mooier in mijn badkamer staat of makkelijker mee op reis te nemen is.
Eindconclusie? Zoals de fabrikant het aanlevert, zo wordt het door mij gerecycled. Óf glas óf plastic! Ik ga dus eerlijk gezegd voor de inhoud….Nu zegt mijn man dat ik appelgroen ben, maar als ik in de spiegel kijk is dat toch echt niet zo. Lijntjes genoeg (….). Nee…ik ben lazy Sunday afternoon groen.
Meer weten over dit onderwerp?
Schrijf je in voor onze wekelijkse nieuwsbrief!
Laatste reacties