Tussen al het grote nieuws over medaillewinnaars en andere berichten op de topprestaties van de Olympische Sporters deze zomer, duiken ook berichten op die andere achtergronden belichten over dit mega-event. Berichten die laten zien hoe groot de invloed is van hetgeen de sporter als mens neerzet en hoe het grootkapitaal dit probeert te verzilveren.
Neem het betoog van de Franse architect en hoogleraar Esthetica Marc Perelman die in zijn boek Barbaric Sport: a global plaque, de vloer aanveegt met het feit dat sport geen spel meer is maar onderdeel van mondiale marketingcommunicatie strategien. ‘ Sport en kapitalisme vormen een match made in heaven, zo schrijft journalist Sebastiaan Kort in het NRC van 3 augustus. Met zijn boek betoogt hij dat ‘ sport een pandemie is die in moderne samenlevingen alles wegvaagt wat er nog over is van spel, lichaamsvrijheid, het eenvoudige vermaak van de beweging.’ Perelman vindt het afschuwelijk waar te nemen dat in welk land de Olympics tegenwoordig ook neerstrijken, komt het grote geld vrij, worden arme wijken beroofd van hun ‘ cultuur’ en in no time omgetoverd tot moderne exponenten van de welvarende wereld en na het event aan hun lot overgelaten, verworden tot spookterreinen. En de sporter zelf? Die heeft nog weinig in te brengen als het om zijn prestaties en zijn eigen lichaam gaat. Hij is de ultieme tool geworden waaraan veel geld verdiend kan worden.
En passant wordt er dan in het boek ook nog ingegaan op het fysiek van de sporters en illustreert hij zijn walging erover aan de hand van het uiterlijk van de rugbyers met hun glanzende, gladde, geschrobde, geoliede, onthaarde en getattoeerde huid: pure homo-erotiek, noemt hij het.
Het uiterlijk van de moderne topsporter wordt ook uitgebreid beschreven in het artikel van Thijs Zonneveld in NRC Weekend van 4 augustus en neemt hij waar dat topsporters zelf schoonheidsidealen zijn geworden en de Spelen de catwalk waarop de show getoond wordt.
Met meer dan 1 miljard kijkers is dat dan ook wel meteen de meest jaloersmakende catwalk ooit! Waarop nu eens geen graatmagere vrouwen lopen, maar supergetrainde lichamen waarvan je ook mag aannemen dat ze supergezond zijn. De ultieme verheerlijking van de sport en het sportieve lichaam. Oh…..zullen we een revival van de eighties krijgen, waarin ook modellen een mooi sportief lijf mochten hebben? BeautyJournaal zou het wel wensen! Want in het kielzog van de sport kan meteen de gezondheid mooi mee laveren.
Maar voorlopig gaat het artikel van Zonneveld over versierde nagels, accessoires in het haar, superkleine broekjes van beach volleybalsters, ienieminie topjes, coole zonnebrillen en sportschoenen, bewonderenswaardige tatoes. De journalist concludeert dat wie het lichaam toont, meer kans heeft op media aandacht en daarmee ook meer kans heeft op lucratieve sponsortcontracten. Volgens hem krijgen vrouwelijke sporters over het algemeen meer betaald als ze mooi zijn en met hun lijf pronken. ‘Je moet jezelf een beetje verkopen. Sponsoren willen nu eenmaal liever een promo met een prachtige hockeydame dat met een kogelstootster van honderd kilo.’
En hij vervolgt: ‘ Sommige sponsoren eisen zelfs aandacht voor uiterlijkheden’, en hij verwijst naar Nike.Maar hij benadrukt ook dat de balans volledig kan doorslaan. Tennister Koernikova voerde jarenlang de lijst aan van best betaalde vrouwelijke topsporters terwijl ze geen prestatie meer leverde.
Lang leve de kapitalisering van de topsport….
