By Kilian Sweet Redemption
Sweet Redemption, the End, is de laatste geur uit de Oeuvre Noire collectie van By Kilian. De collectie presenteerde een in geuren geschreven saga over romantische ontmoetingen, verbluffende liefdesaffaires en verboden verlangens. Maar alles komt ten einde. Spijtig, of zou het ook verlossing met zich meebrengen? Een verlossing die de duizelingwekkende hartstocht en het spel van intense emotionele uitwisseling bekroont? Zou het verslavend zijn? De geur is geïnspireerd door de mysterieuze poëzie van Jim Morrison en Baudelaire, en zijn een eerbetoon aan zoete en diepe parfums. De liefhebbers van een dramatisch effect in parfumerie zullen het zeker waarderen.
Oranjebloesem in de hoofdrol
Het scenario van “Sweet Redemption” is geschreven (of beter gezegd gearrangeerd) door de parfumeur Calice Becker, tevens de auteur van de meeste andere geuren uit de Oeuvre Noire collectie.
Fleur d’Oranger of sinaasappelbloesem krijgt in dit liefdesdrama de hoofdrol. Het is een solorol. De andere noten vormen slechts de achtergrond. Bijzonder is dat deze bloem hier heel anders ruikt, dan in andere parfums die ik ken. Ruw, donker en wild, speelt het geurakkoord zijn pure zelf, zonder make-up. Het lijkt net een geconcentreerd bloesemsap, gemengd met lichtbruin stuifmeelpoeder en verdikt met een druppel stroperige honing. Ik voel het bijna op mijn huid kleven. En dat voelt onwennig en ergens ook intimiderend. Toch wil ik deze donkere, diepe en zwoele geur niet van mijn huid wassen. Het voelt als een warme zomerse avond, gekleurd door de laatste zonnestralen.
Verleiding of verlossing
Verleidelijk en veelbelovend vraagt deze geur of ik dapper genoeg ben om de nachtelijke escapades tegemoet te komen. Maar ik ruik ook bitterheid door de zwoele zoetigheid heen. En dat is wellicht de bitterheid van de ochtend wanneer het moment van onvermijdelijk afscheid aanbreekt? Of zal het mij verlossing brengen? The Sweet Redemption?
Het mengsel van Bergamot en Petitgrain (de blaadjes van de oranjebloesemboom) vormen een lichte frisse tegenhanger voor de stroperige donkere sinaasappelbloesem. Aan de andere kant staan de harsen van mirre, opopanax (ook zoete mirre genoemd) en benzoë (een hars met vanilleachtige geur). Ze geven Fleur d’Oranger een oosters gewaad aan en versterken de verleidelijke zwoele blik. Een vleugje kaneel en een snuifje vanille ronden deze geur af.
Stuifmeel, bloemensap en hars
Deze geur verandert nauwelijks en blijft rond het oranjebloesem-hoofthema zachtjes bewegen. Een stil moment net voor zonsondergang. De frisse, transparante, iets snoepachtige topnoten met groene accenten dagen de diepe donkere basis van stuifmeelpoeder, geconcentreerde bloemensap en harsen uit. Een speelse strijd van de tegenpolen om het dramatische effect te versterken.
In zijn totaliteit is het een warme zwoele geur voor de avond. Liefst na een droge, zonnige, warme dag. Hij zal zich goed verenigen met een uitdagend uiterlijk. Wellicht met een licht dramatisch effect erbij. Zo te zien kan het een perfecte geur zijn voor een romantische vakantieaffaire ergens op de eilanden.
Lutens en Caron
Mag de passie van de verleidelijke zwoele Fleur d’Oranger je aanspreken, dan kan je ook Fleur d’Oranger van Serge Lutens proberen. Hierin is minder ruwe sinaasappelbloesem met zwoele tuberoos verenigd. Of de iconische Narcisse Noir van Caron, waar geen honing en stuifmeel, maar juist dierlijke en leerachtige noten de donkere kanten van deze bloem verscherpen.
