In Het Parool van vrijdag 17 februari stond een groot artikel over de comeback van de Bijenkorf, nu als luxe warenhuis, dankzij de komst van superluxe merken als Louis Vuitton, Mulberry, Hermès, Gucci, Burberry. De Bijenkorf is deze strategie gaan uitvoeren om meer vermogende toeristen binnen te halen. Warenhuizen als Lafayette in Parijs trekken bijvoorbeeld ruim 50% ‘vreemdgangers’en varen daar heel wel bij. Die toerist spendeert meer dan de lokale bevolking, zo weet men. Ook in Amsterdam zijn ze belangrijk, vooral de Chinezen en de Russen. Hoewel er nog geen cijfers bekend zijn die die kennis voor Amsterdam moeten onderbouwen, denkt Ton Bos, een specialist in retail, wel dat het helpt om nog meer toeristen aan te trekken.
Windowshoppen in de PC
Toch is het ook wennen, zo ervaar ik zelf. Vroeger ging je naar de PC Hooftstraat om aan window shopping te doen, dan wel af en toe ergens naar binnen te stappen om de luxe goederen ook daadwerkelijk aan te kunnen raken. Als je al langs de bewaking durfde te gaan natuurlijk….
Nu ligt er een mooie uitstalling in wat men in de wandelgangen al de winkelsluis noemt in de Amsterdamse Bijenkorf. Met hetzelfde aanbod als in de PC. Lekker, leuk, mooi? Mooi is het zeker, het is een heerlijk welkom om langs al die luxe artikelen te struinen voordat je het ware hart van het shoppinghol bereikt. Maar, meer dan een welkomstbehangetje is het voor mij niet.
Beursstands
Waarom eigenlijk niet? Het oogt als een glazen muur, als een langgerekte etalage, waar je nauwelijks ervaart dat je er ook naar binnen kunt gaan. En als je al even naar binnen kijkt en een niets te doen hebbende verkoper of verkoopster ontwaart, krijg je onmiddellijk het gevoel op een beurs rond te lopen. Die glazen blokken met luxe waar doen me denken aan beursstands. Het nodigt niet uit ‘er in te gaan’, ook al puilt je je portemonnee uit van de centen.
Nee, ook in een luxe omgeving wil je rondstruinen en niet alleen langs een paar etalageblokken en wandjes willen lopen. Je wilt rondlopen, het liefst verdwalen, trappetjes op en af….kijken, tasten, verwonderen. Dat gaat niet in zo’n glazen blok.
Toeristenlokker
Voor de Bijenkorf mag de luxe sluis een lokkertje voor toeristen zijn, voor de local is het een fijn behangetje of welkomstdrankje. Retailexperts zeggen ook te weten dat het de gewone bezoeker vooral het gevoel geeft dat je overal in de zaak luxe koopt. ‘De keuze voor de luxemerken bij de entree is interessant en goed,’aldus shopoloog Chantal Riedeman in het artikel. ‘Supermarkten kiezen er bewust voor om versproducten in de entree te plaatsen, omdat er gedurende het verblijf het gevoel van vers blijft hangen. Op diezelfde manier zorgt de luxe-uitstraling van bijvoorbeeld Hermès bij de ingang ervoor dat je op een andere manier naar de rest van de spullen in de Bijenkorf kijkt, dat ook daar iets van het gevoel van luxe hangt.’
Duur verleiden, goedkoop kopen
Ergerlijk vind ik de psychologie van de supermarkt, shocking zelfs, maar wat mij betreft werkt het niet. Na het vers, wat overigens bij Albert Heijn nauwelijks vers te noemen is, want nooit goed van smaak en vrijwel altijd onrijp (het fruit), kom je bij de gemiddelde AH winkel in een gangenstelsel terecht waar voornamelijk voor mensen veredeld hamstervoer verkocht wordt. Veel kartonnen en plastic verpakkingen met iets wat op gedroogd of anderzijds technologisch bewerkt, levenloze deegkorrels en -brokken lijken.
Wellicht werkt het bij De Bijenkorf wel voor sommigen, maar niet voor mij. Zeker niet in de Amsterdamse vestiging waar op sommige verdiepingen nog hele gaten geslagen worden van vreemdsoortige leegte of een treurig slecht onderhouden aanbod (denk de afdeling kinderspeelgoed). En wat moet je met een luxe sluis die aanvoelt als een beursbehangetje? Zou Hermès niet willen dat ik ook bij hen mijn geld uitgeef?
Voor mij lijdt die sluis aan het zelfde syndroom als waar het prachtige gebouw waarin Magna Plaza winkelcentrum huist in Amsterdam nu aan ten onder gaat. Glazen blokken gevuld met wat presentatiemeubilair waarop of waaraan de goederen hangen alsof het een beursvloer betreft.
Wat van ver komt is lekker
Volgens de geïnterviewde retailspecialisten in het artikel is de groep Nederlanders die daadwerkelijk geld heeft en overheeft voor dergelijke artikelen hooguit 5% groot. En het is een groep die veel reist, en het dan toch even net aantrekkelijker vindt om die Hermès sjaal in Parijs te kopen. En Mien en Trien die op de Drie Dwaze Dagen afkomen, snellen vooral door de gang heen. Angstig als ze zijn voor zoveel kostbaarheden. Dus dan die toerist maar, zoals wij ons ook als toerist gedragen als we de Parijse Lafayette rondstruinen. Alles wat van ver komt is lekkerder, ook al is het hetzelfde en heb je er wellicht meer voor betaald. Beleving, daar draait het om.
We hebben overigens nog een filmpje uit 2008, dat we maakten toen de nieuwe cosmetica-afdeling van de Bijenkorf in Amsterdam openging:
[media id=11 width=290 height=182]
Lees hier meer pennenvrucht van BeautyJournaal’s Monique.
