Frank schrijft dagboek over operaties in Bangladesh

We zijn er trots op, artsen die hun talenten ook in de minder bedeelde delen van de wereld benutten om mensen te helpen. Onze plastisch chirurg (uit het beroemde BeautyJournaal expertteam) is er zo een. Half november was hij voor de organisatie Dokters van de Wereld in Bangladesh en hij schreef er een dagboek over.

“Uitpakken, kast ophangen, scheren, wassen, douchen, verfrissen, verkleden, vertrekken.We lopen naar het ziekenhuis voor de screening van de patiënten die in aanmerking komen voor een operatie komende week. Twee operatie assistenten, een fotograaf en een Dokters van de Wereld coördinatrice, drie plastisch chirurgen en twee anesthesisten die elkaar als assistent ondersteunen, in een rij langs stalletjes, winkels en het stromend open riool. We zijn met een grote groep deze eerste keer, want iedereen kan wel zeggen wat je te wachten staat, maar elk land en elke plaats is toch net weer iets anders, het kost tijd om een relatie op te bouwen en van elkaar te weten wat je kunt. De bedoeling is dat artsen en OK-assistenten worden opgeleid en begeleid om onszelf zo snel mogelijk misbaar te maken. Dokter Spronk komt hier al meer dan tien jaren als plastisch chirurg en opereert elk jaar in Faridpur met een team. Hij is mee de weg te wijzen.

Dinsdag 15 november Gisteren opereerden we met name brandwonden. Contracturen aan tenen, ellebogen, polsen en vingers.

Alleen al het openen van het krakende littekenweefsel, het wegschieten van de vezels en het bevrijden van de ingeklemde huid geeft veel voldoening, helaas ontstaat er dan vaak een groot gat met en tekort aan bedekking dat niet meer met z-plastieken, jumping man incisies, of lokale (perforator) lappen te dichten is. Extra huid is dan nodig.

Een dun laagje vaak van het been of bil genomen, zodat op de plaats waar je het hebt weggehaald de huid weer kan aangroeien en je het dunne laagje kunt leggen in het gemaakte defect. Dat dunne laagje huid trekt weer met littekenweefsel samen helaas, zodat het uiteindelijke effect niet zo groot is als ten tijde van de ingreep. Volledige dikte huid trekt nauwelijks samen, maar daar heb je niet zoveel van om te oogsten, want dan maak je elders een gat. De lies, onderbuik, binnenkant van boven- of onderarm, achter de oren, of bij ouderen voor de oren of boven het sleutelbeen, die kunnen na het nemen van de huid weer makkelijk gesloten worden, maar elders is dat veel lastiger. Om het samentrekken van de gedeeltelijke dikte huid te voorkomen hebben we gipsspalken aangelegd. Die moeten langdurig gedragen worden, want het samentrekken kan nog tot maanden na de operatie optreden. Ook fysiotherapie krijgen de patiënten voor het onderhouden van de beweeglijkheid.

Vandaag helpen we een 10 jarig kind met een open gehemelte, het harde en het zachte deel. Het zachte deel sluit onze neus af bij het eten en spreken, dit meisje verliest al haar hele leven lucht en eten door de neus. Ze heeft er wel trucs op gevonden, zodat de last wel meevalt, maar het spreken is toch minder verstaanbaar. Morgen opereren we een vrouw van begin twintig aan haar zachte gehemelte.”

Lees meer uit het dagboek dat Frank Niessen bijhield, op de website van Dokters van de Wereld.

• Lees hier meer over Frank Niessen en artikelen en films die wij maakten met hem