Zijn minerale filters synthetisch, dus niet ‘natuurlijk’?
Deze zomer stuitten we via Twitter op een bijzondere uitspraak van een Amerikaanse chemicus die werkt voor het concern Kao Brands (o.a. John Frieda). Ze werd geciteerd in een Amerikaans artikel over de kwaliteit van zonnefilters en daarin zei ze ook dat de bekende minerale filters zoals titaan- en zinkoxide helemaal niet in hun natuurlijke staat gebruikt worden. ‘Ze zijn synthetisch nagemaakt, om te voorkomen dat er met gebruik van de natuurlijke stoffen vervuilde deeltje mee komen.’
We waren behoorlijk verbaasd, want ook wij weten niet beter dan dat die stoffen gedolven worden. Kun je die dan namaken, en zo ja, wordt dat dan op grote schaal gedaan? Een mooie vraag voor onze professor dr. Johann Wiechers en het is weer smullen als je zijn reflectie op mijn vraag leest.
prof. dr. Johann Wiechers laat ons weten:
De vraag kun je op verschillende niveaus beantwoorden: de grondstoffen, het totale product of een specifiek ingrediënt. In het product zullen ongetwijfeld synthetische grondstoffen zitten, zelfs mogelijk de mineralen (maar daarover aan het eind meer) – maar dan rijst meteen ook de vraag: wat is natuurlijk? Appels zijn natuurlijk natuurlijk, want die groeien zo aan de boom. Cosmetische producten niet, dus die zijn allemaal synthetisch. Minerale olie is natuurlijk want die haal je zo uit de grond. Je hoeft het alleen maar te scheiden van de zaken die niet minerale olie zijn. Maar het is echt zo’n kunstmatige (synthetische? J) discussie, want voor een lichaam maakt het niets uit of een stofje of product door mensen in elkaar gezet is of niet. Je ziet ook niet voor niets dat op de internationale cosmeticabeurzen er niet langer over ‘natuurlijk’ wordt gesproken. Daar gaat alles inmiddels over ‘sustainability’ (duurzaamheid) wat wel een wetenschappelijk en meetbaar concept is.
De naam minerale filters verwijst naar de minerale grondstoffen die erin zitten. Metaaloxiden zoals titanium dioxide en ijzeroxiden die een kleurtje hebben. De naam zegt niets of de kwalificatie synthetisch of natuurlijk. Titanium dioxide is een van de meest voorkomende stoffen ter wereld en aangezien het kan worden gedolven hoef je het niet te maken, dus titaandioxide is natuurlijk, maar het product dat je op je gezicht smeert is wel samengesteld.
Maar de discussie – ik blijf me maar herhalen – is net zo onzinnig als ‘of een Volvo nu wel natuurlijk is maar een Peugeot niet, of andersom natuurlijk. Er groeien geen auto’s aan de bomen, en ook al geen schroeven. Máááár, (komt de cosmetische wereld dan weer) is de auto van de groenteboer dan wel natuurlijk omdat zijn auto vol zit met natuurlijke producten?
Nee, want auto’s groeien niet aan de bomen. En ze rijden allemaal op benzine (wat trouwens wel een natuurlijk product is want het zijn gecomprimeerde plantenresten met wat toevoegingen). Mááááár (komt de cosmetische wereld weer) als mijn auto nu rijdt op methaan dat door koeien is uitgescheiden, is mijn auto dan natuurlijk?
Beantwoord eens de volgende vraag: Is urine natuurlijk? Lijkt mij wel, maar volgens de cosmetische definitie niet, want er is een bewerking aan vooraf gegaan. Zo kun je de meest natuurlijke producten synthetisch maken en de meest synthetische producten natuurlijk. Dus wat levert die discussie op of wat lost het op? Niets – het is een onzinnige discussie.
Het maakt voor de werkzaamheid en het veiligheidsprofiel van een cosmeticaproduct niet uit of het product natuurlijk of synthetisch is. ‘Natuurlijk’ is een marketingconcept zonder enige wetenschappelijke waarde, en iedereen die ervoor gaat laat zich blij maken met een dode mus. En die dode mus vliegt of zingt niet, ongeacht of hij/zij nu natuurlijk of synthetisch is…
Idem dito maakt het niet uit voor cosmetische producten die het rode IJzerdioxide bevatten (zoals minerale filters) of het zo gedolven uit de aarde komt of het synthetisch gemaakt is. Hoe je ijzerdioxide (of roest) synthetisch maakt is wel weer een interessante vraag….
Met vriendelijke groet, Johann Wiechers
Lees hieronder meer artikelen met Johann Wiechers.
Meer weten over dit onderwerp?
Schrijf je in voor onze wekelijkse nieuwsbrief!
8 reacties
Hierbij wens ik de nabestaanden van de heer Wiechers veel sterkte toe.
De heer Wiechers heeft veel bijgedragen aan onze kennis over dermato-cosmetische wetenschappen!
Mvg,
M
Daarom zijn titaandioxide DEELTJES allemaal gecoat door een extra laagje dat deze vrije radicalen opvangt.
He, AromaX, goed weer wat van je te horen! Je leeft nog steeds na die gevaarlijke minerale olie op je huid gebruikt te hebben! Je bent het levende bewijs van mijn verhaal… 🙂
Je hebt duidelijk goed opgelet bij de marketing cursus. En ja, Lida, je hebt gelijk. Maar ik heb nog een leuke aanvulling op het verhaal hierboven:
De titaandioxide is waarschijnlijk gewoon ‘natuurlijk’ maar in het absorptieproces van de UV straling worden vrije radicalen gevormd die vervolgens opgevangen moeten worden. Daarom zijn titaandioxide allemaal gecoat door een extra laagje dat deze vrije radicalen opvangt. Dit laagje is synthetisch en het kan heel goed het geval zijn dat Kelly dat bedoeld heeft…
Maar de eindconclusie blijft dezelfde, het maakt absoluut niets uit voor ons lichaam of een stof natuurlijk of synthetisch is, dus waarom zou je de vraag dan zelfs stellen?
Leuk verhaal, Johann! De oorspronkelijke vraag doet mij toch denken aan de slimme marketingstrucs (zoals bij Teleshop) – wij pakken een stuk in ons voordeel en presenteren het uitvergroot. Dus, hebben wij een natuurlijk component in ons product? Leuk – dat vermelden wij. Is het “synthetisch” of moeten wij ons alsnog onderscheidend maken tussen al die natuurproducten, dan zeggen wij, dat natuurproduct gevaarlijk is omdat het onzuiverheden bevat. En dat synthetisch product heel puur is.
Lida, wat ben ik het helemaal met je eens. Vooral op een praktisch en toegepaste wijze de nodige wetenschappelijke kennis bijbrengen. In mijn beleving blijft wetenschappelijk onderwijs nog vrij abstract binnen het onderwijs (vooral voor mensen, die weinig affiniteit ermee hebben).
Moniuqe. Wat mij betreft – er mag een aparte opleidingscentrum komen. Soms wordt best wel nuttige informatie gepresenteerd, maar op de wijze waarop je het niet serieus kan nemen – puur door gebrek aan kennis. Zoals gisteren bij de Kassa. Of onlangs op de blog heb ik zo’n apart verhaal gehoord. Ik hoop, dat Johann het wel kan hebben 😉 – “Baking soda” is natuurlijk en zuiveringssoda (zuiveringszout) is een chemisch troep. En inderdaad zijn er natuurlijke bronnen van het stof wat “baking soda” kan worden genoemd. Maar net zoals voor de “zuiveringszout”. En daarnaast kan de eerste van de tweede worden verkregen wat ook vaak plaats vindt.
Een genot om te lezen! Begrijpelijk en met een glimlach.
@lida, goed idee Lida, een dergelijk vak in het onderwijs, maar dan ook graag in het onderwijs voor mediastudenten (de toekomstige redacteuren van de vrouwentijdschriften) en voor schoonheisspecialisten.
Johann, schitterend (wetenschappelijk) verhaal, maar tegen het reclame geweld (=budget) van de grote cosmeticamerken kan de niet heel goed geschoolde consument niet op. De kleinere liften mee. Je ziet trouwens sustainability (duurzaamheid) langzaam verschijnen in de reclame. Nu maar hopen dat dat niet net zo’n loze kreet wordt als ‘natuurlijk’.
Oplossing? Zal vnl. uit het onderwijs moeten komen. Een vak als consumentkunde als onderdeel van natuurwetenschappen of daarnaast zou wonderen kunnen doen: etiketten lezen en begrijpen, fabeltjes doorprikken, advertenties analyseren voor bijv. cosmetica, voedsel, sportschoenen. Ik blijf m’n best doen!
Johan, dat is weer fijn helder uiteengezet!