Acht van vijftien veelgebruikte cosmeticaproducten bevatten nanodeeltjes, zonder dat dit als zodanig op de verpakking staat vermeld. Dat stelt milieuorganisatie Natuur & Milieu op basis van onderzoek door het Rikilt – Instituut voor Voedselveiligheid, dat vandaag naar buiten wordt gebracht, zo bericht De Volkskrant vandaag.
De krant schrijft: ‘Het Rikilt (Wageningen UR) onderzocht voor Natuur & Milieu vijftien bekende cosmeticaproducten. In vijf gezichtscrèmes, twee foundations en een mascara van de merken Olaz, Nivea, Dior en Vichy werden nanodeeltjes gevonden, veelal titaniumoxide. In geen van de gevallen stond dit op de verpakking vermeld. Vermelding van nanodeeltjes is nu voor cosmetica niet verplicht. De EU gaat die verplichting vanaf 2013 invoeren.’
- Lees meer over de voor- en nadelen van nanotechnologie in ons eigen archief (maar liefst zeven pagina’s nieuws erover!). BeautyJournaal is het enige platform dat de afgelopen jaren uitvoerig professionele aandacht heeft besteed aan dit onderwerp, in samenwerking met onze eigen expert prof.dr. Johann Wiechers.
- Prof.dr. Johann Wiechers declameert in dit artikel dat de industrie naar buiten moet treden en juist transparantie moet bedingen tegen de angst voor nanotechnologie. Lees hier zijn betoog.
Beste Tamara,
Geïnhaleerde nanodeeltjes (zoals ingeademde nanodeeltjes officieel heten) zijn in principe altijd gevaarlijk. Dit geldt bijvoorbeeld voor roetdeeltjes in rook van sigaretten, uitlaatgassen, vulkaanas, etc. De reden hiervoor is dat ze direct in de longblaasjes terecht kunnen komen waar ze de zaak kunnen blokkeren, net zoals thuis in je gootseen kan gebeuren als je te groot afval door je afvoer duwt. Mensen die cosmetische producten maken, moeten voor het veilig werken met deze ‘vrije’ peoders, de grondstoffen zelf dus, bescermende kleding (mondkapjes of zelfs meer) gebruiken.
Maar één keer op je huid in een formulering, is er geen probleem meer. Kan het alleen maar eens zijn met Dave Blank. Hoewel een klant het recht heeft te weten wat hij op zijn of haar huid smeert, het speciaal noemen hiervan suggereert dat de klant maar zelf moet besluiten of een product veilig is of niet. Daar hebben we nu juist commissies voor van experts die dat bekijken. Je keurt iets goed of je keurt iets af. Het ‘precautionary princicple’ dat de klant het zelf maar moet weten (na een positief advies van experts) lijkt mij niet een stap in de goede richting. Het blijft inderdaad hogere wiskunde voor de leek. Ik ben hier op een congres waar alle topstukken in huidpenetratie van nanoparticles samen zijn en het valt mij op dat de mensen die hier de vorige jaren druk mee bezig waren het veld alweer verlaten hebben. Terwijl anderen er juist mee beginnen, maar niet meer de veiligheid maar juist de mogelijkheden als afgiftesystemen bekijken. Toen ik deze mensen vroeg waarom ze niet meer naar nanodeeltjes penetratie keken zeiden ze dat het ‘old stuff’ was, we weten genoeg! We moeten nu verder met alle positieve eigenscahppen.
Beste Tamara,
Geïnhaleerde nanodeeltjes (zoals ingeademde nanodeeltjes officieel heten) zijn in principe altijd gevaarlijk. Dit geldt bijvoorbeeld voor roetdeeltjes in rook van sigaretten, uitlaatgassen, vulkaanas, etc. De reden hiervoor is dat ze direct in de longblaasjes terecht kunnen komen waar ze de zaak kunnen blokkeren, net zoals thuis in je gootseen kan gebeuren als je te groot afval door je afvoer duwt. Mensen die cosmetische producten maken, moeten voor het veilig werken met deze ‘vrije’ peoders, de grondstoffen zelf dus, bescermende kleding (mondkapjes of zelfs meer) gebruiken.
Maar één keer op je huid in een formulering, is er geen probleem meer. Kan het alleen maar eens zijn met Dave Blank. Hoewel een klant het recht heeft te weten wat hij op zijn of haar huid smeert, het speciaal noemen hiervan suggereert dat de klant maar zelf met besluiten of een product veilig is of niet. daar hebben we nu juist commissies voor van experts die dat bekijken. Je keurt iets goed of je keurt iets af. Het ‘precautionary princicple’ dat de klant het zelf maar moet weten (na een positief advies van experts) lijkt mij niet een stap in de goede richting. Het blijft inderdaad hogere wiskunde voor de leek. Ik ben hier op een congres waar alle topstukken in huidpenetratie van nanoparticles samen zijn en het valt mij op dat de mensen die hier de vorige jaren druk mee bezig waren het veld alweer verlaten hebben. Terwijl anderen er juist mee beginnen, maar niet meer de veiligheid maar juist de mogelijkheden als afgiftesystemen bekijken. Toen ik deze mensen vroeg waarom ze niet meer naar nanodeeltjes penetratie keken zeiden ze dat het ‘old stuff’ was, we weten genoeg! We moeten nu verder met alle positieve eigenscahppen.
Ik dacht dat nanodeeltjes alleen schadelijk zijn, als ze ingeademd worden? Zoals bijvoorbeeld bij een zonnespray.