Gisteravond was het officiele openingsfeest van de Amsterdam International Fashion Week. De Nederlandse modeontwerper Jan Taminiau opende met twee shows. Zijn eerste show noemt hij ‘demi couture’: een kleine, redelijk minimale collectie die naar mijn idee wel iets van een casual sfeer had maar was geplaatst op een toch luxe, elegante basis. Jan houdt van bewerkte of ingewerkte stoffen en had hiervoor ook de nodige glans en verfijnde glitters uit de kast gehaald. Het maakte op mij helaas weinig indruk omdat het van beide sferen niet genoeg had. Ik was dan ook een beetje bevreesd wat zijn haute couture show zou gaan brengen. Hij had deze al eerder deze week in Parijs laten zien, ik had het nog niet teruggekeken.
Maar! Breathtaking apart, duister, sprookjesachtig, verwonderend mooi: zijn haute couture show. In een vrij donkere omgeving kwamen de modellen gehuld in zijn creaties de plankier op. Soms leken ze uit de duisternis op te doemen. Ik moest denken aan creaturen uit Lord of the Rings. Vervreemdend maar ook bijzonder: ik had tijd nodig om alles goed op me in te laten werken. De prachtige gebreide materialen met patronen die iets weg hebben van oud-Hollandse designs in een mix met goth-achtige inspiraties. Er waren glow in the dark draden in verweven die subtiel oplichten in het schemerdonker. Je zag dan nog mooier hoe patronen verwerkt waren in zijn materialen. En dan de bijna onmogelijk op te lopen schoenen: het was steltlopen voor de modellen op bijna 30 cm hoge ‘schoenen’, maar zo fraai. Ze worden ook wel chopines genoemd.
Volgens het persbericht is dit inmiddels zijn twaalfde haute-couturecollectie, die hij “IRRADIANCE” noemt. In de stoffen zijn barokke dessins van reflecterende garens geweven. Doordat de stof schuin van draad is geweven past elk kledingstuk perfect.
“IRRADIANCE” gaat over verstoppen, zo vertelt hij, ‘maar ook over onthullen en veranderingen terwijl de tijd door tikt. De sfeer is duister, de kleuren: wit zilver en grijstinten tegen zwart aan. Het zwaartepunt van het silhouet ligt op de bovenkant met krachtige schouders.
Waarom, werd me niet geheel duidelijk. Maar niet alle modejournalisten waren even enthousiast over zijn collectie. Milou van Rossum schreef in de Volkskrant: ‘De duisterheid kwam geforceerd over en niet oprecht. Dat maakte de show weinig relevant, en, ondanks het vele handwker, behoorlijk oppervlakkig.’ John de Greef liet in Elsevier weten de collectie wel erg op het werk de wijlen modeontwerper Alexander McQueen geïnspireerd te vinden en daardoor weinig origineel.
Helaas werd de Goodiebag door het modeteam van fotograaf Peter Stigter niet vol lof ontvangen.
Bekijk hier ook nog een filmimpressie van dranksponsor Rosemount:
