Brief aan Frank Niessen: ‘Het lichaam van mijn vriendin is verminkt’

Geachte Frank,

Ik heb een vraag in verband met de problemen die een vriendin ondervonden heeft en nog steeds ondervindt na een grote afvalactie. Het gedetailleerde verhaal kan zij u het beste zelf vertellen en laten zien, maar ik wil u wel een samenvatting geven om aan te geven waar de schoen wringt. Ze is 46 jaar.

– ze is enkele jaren geleden in sneltreinvaart (en even voor de zekerheid niet door een ziekte) afgevallen waarna ze een (lelijk uitgevoerde) operatie heeft ondergaan om van haar vetschort af te komen

– daarna heeft ze zich laten opereren om haar borsten weer enigsins normaal te krijgen, en daarbij is van alles misgegaan, wat uiteindelijk heeft geleid dat door infecties en fouten haar beide borsten qua inhoud nu helemaal “leeg” zijn, haar tepels heeft ze nog wel, zij het ook zéér slordig. De wond aan de linkerkant heeft heel veel tijd nodig gehad om te genezen, en dan bedoel ik vele maanden. Hierdoor is er ook allerlei bindweefsel ontstaan wat het er ook al niet fraaier op maakt. Bij één van de operaties is er bovendien een zenuw geraakt, waardoor haar linkerarm ook niet meer helemaal functioneert zoals het hoort.

Andere wonden en wondjes die ze oploopt, genezen wél steeds op een normale manier; daarmee is onlangs nog ervaring geweest.

Het probleem is dat ze zich met dit lijf – wel slank, maar het ziet er verder niet uit-, zich geen vrouw meer voelt. En dat zit haar heel erg hoog. Inmiddels is ze op eigen initiatief terecht gekomen bij het Brandwondencentrum in Beverwijk waar ze technisch wel in staat zijn om een en ander te reconstrueren, maar bij nader inzien (en het geven van hoop) durven ze dat toch weer niet aan vanwege de historie van de slecht genezende wond. En ze hadden een alles-of-niets scenario, geen tussenweg mogelijk. Ze heeft (voor de zoveelste keer) te horen gekregen dat ze ermee moet leren leven, en dat ze van al het littekenweefsel nog wel meer last zal krijgen…..

En daar sta je dan, voor de zoveelste keer met lege handen. Ze heeft ook al een tijdje contact met de stichting Legaal Verminkt (www.legaalverminkt.nl) maar die hebben haar dossiers nodig. En die krijgt ze dus niet boven water. Een andere arts in het ziekenhuis kon er zo in kijken bij een ander akkefietje, maar de dokter aan wie ze het dossier heeft gevraagd houdt bij hoog en laag vol, dat ze het niet kan vinden.

Psychisch gaat het niet echt goed met haar nu, ze loopt voortdurend tegen muren aan en is door de hele ziektegeschiedenis ook sociaal behoorlijk geisoleerd geraakt..

Kortom, wie helpt haar echt verder? Weet u raad? Omdat zij een slachtoffer is van de beauty-industrie (door de maatschappij aangemoedigd om af te vallen) en omdat ik het BeautyJournaal regelmatig lees, leek het mij een goed plan om u, met littekens en borstreconstructie in uw profiel, hierover te mailen. Je zou toch denken dat er ergens iemand zou moeten zijn, die haar verder kan helpen, en dan bedoel ik echt helpen.

Ben benieuwd naar uw reactie, met vriendelijke groet, Ineke

Onze expert, plastisch chirurg dr. Frank Niessen werkzaam bij Esthetisch centrum Jan van Goyen in Amsterdam reageert:

Beste Ineke,

Ook al is internet een mooi medium, het vangt nooit de finesses van een gesprek met de bijbehorende emoties en vervangt het nooit een goed lichamelijk onderzoek. Daarom kan ik alleen in algemeenheden antwoorden helaas.

Patiënten die veel zijn afgevallen en zich daar erg veel moeite voor getroost hebben willen uiteraard na corrigerende ingrepen weer een zo mooi mogelijk uiterlijk, in principe streeft een plastisch chirurg daar ook naar, immers daarom heeft hij zijn vak gekozen. Het is alleen wel een zeer moeilijke patiëntenpopulatie om een ‘perfect’  resultaat te behalen. Dit weet ik ook uit eigen ervaring.

Wanneer je zwaarder wordt rekken al je weefsels uit in alle richtingen, maar als je bijvoorbeeld een buikwand correctie ondergaat kun je deze voornamelijk strakker maken in de richting van hoofd naar voeten, een zijdelings strakker trekken geeft veel grotere littekens over de buik en is ook minder fraai. Daarnaast moet het corset van huid blijven leven na de operatie. Je mag dus niet overal de huid los maken van de onderlaag waarbij je alle toevoerende bloedvaten doorsnijdt en de huid afsterft. Ten slotte is het zo dat de strak getrokken huid toch weer uitrekt na de operatie en vermindert het effect van de ingreep op termijn.  Kortom het is een lastige patientengroep operatietechnisch gezien. Voorkomen is beter dan genezen.

Ik heb je brief uitgebreid gelezen en het roept bij mij al meteen de vraag op: wat is er destijds misgegaan? Een infectie is een vervelende complicatie bij groter ingrepen als deze, maar komt voor. Heeft ze diabetes en/of rookt ze? Is ze verder lichamelijk gezond? Dit zijn risico factoren.

Je schrijft dat de wondgenezing lang heeft geduurd. Normaal gesproken bij een gewone genezing van de borst, zonder dat deze bestraald is geweest bijvoorbeeld, zal een kleine wond in enkele weken genezen, een grote wond kan er wel twee maanden over doen. En wat de zenuwbeschadiging betreft: bij een operatie aan de borst kom je niet in de buurt van de zenuwen naar de arm, tenzij je in de oksel opereert, maar dat lijkt me in deze onwaarschijnlijk. Indien de klachten meteen aansluitend aan de operatie aanwezig waren met tintelingen voornamelijk aan de pinkzijde van de hand, zou het kunnen zijn dat de arm verkeert op een armsteun heeft gelegen. Deze klachten verdwijnen in een aantal maanden vanzelf.

Ze is nu ook in Beverwijk geweest, schrijf je – maar zonder dat dit resultaat heeft. De plastisch chirurgen uit Beverwijk zijn kundige collegae. Wanneer zij de operatie niet aandurven lijkt er meer aan de hand.  Vandaar dat het belangrijk is meer over de oorzaak van de slechte genezing te weten. Om alles goed te kunnen beoordelen zou ik haar zelf moeten zien.

Via een advocaat moeten de medische gegevens opgevraagd kunnen worden.

Heeft ze overigens goede uitleg gekregen van de specialist die haar heeft geopereerd? Wanneer ze ontevreden is over de uitleg en het resultaat kan ze een klacht indienen bij het ziekenhuis. Door een klachtenfunctionaris wordt er dan bemiddeld tussen de patiënt en specialist. Zijn er echt fouten gemaakt dan kan een tuchtzaak worden overwogen.

Je schrijft dat ze er emotioneel onder lijdt. Heeft ze geen professionele hulp gekregen? Ik hoop niet dat ze slachtoffer is geworden van een slankheidsideaal. Het is in zijn algemeenheid veel beter niet te zwaar te worden. Minder kans op hart- en vaatziekten, minder kans op diabetes type 2, minder kans op gewrichtsproblemen etc.

Om te bepalen of ze echt geholpen kan worden zou ze inderdaad een afspraak moeten maken. Wanneer ik dezelfde mening heb als mijn collegae uit Beverwijk zal ze er helaas mee moeten leren omgaan.

Met vriendelijke groet,

Dr. Frank Niessen

Lees meer over dr. Frank Niessen op zijn profiel-pagina.