Eigenlijk weten we het ook niet. We hebben helaas niet meer dan een persbericht gekregen en daarin staat dat E.L. de Chronolux technologie heeft uitgevonden. Hoewel er geen eenduidig standpunt is over het reparerend vermogen van de huid ’s nachts – de een zegt van wel, de ander van niet – is E.L. van mening dat je juist ’s nachts de huid moet helpen bij dat herstel. In 2000 zouden onderzoekers Holick, Zanello en Jackson hun ontdekking van zg. klokgenen in de huid, hebben gepubliceerd in de The Journal of Investigative Dermatology. Al langer was bekend dat bepaalde genen van invloed zijn op het dagelijkse lichaamsritme en men ging ervan uit dat de hoofdklok hiervoor in de hypothalamus was gestationeerd.
Maar nu deze mensen erachter kwamen dat huidcellen ook klokgenen hebben en onafhankelijk opereren van de hoofdklok, was dat een aardig hapje voor cosmetisch chemici om er een receptje bij te maken voor de huid. Het zou namelijk blijken dat naarmate we ouder worden al die klokjes een eigen ritme krijgen en tezamen een ongeregeld zooitje gaan vormen; hun bellen rinkelen op te verschillende tijden waardoor noodzakelijke integrale herstelprocessen in de huid chaotisch zouden gaan verlopen, met een mindere afloop. Het klinkt als de dagelijkse organisatie in een bejaardencentrum:-)
Om de regie over die eigenwijze klokgenen weer terug te krijgen heeft E.L een stofje (laten) ontwikkelen, gepatenteerd in een wat zij nu de chronolux technologie noemen en wat bestaat uit een keten van aminozuren, die de wijzers weer synchroon met elkaar moet laten lopen.
Daarnaast maakt E.L. er gewag van dat ze ook een oplossing heeft gevonden tegen een soort schade – die van rook en toxines en chemicalien (is dat uiteindelijk niet hetzelfde, en over welke stoffen spreken we dan?)- waarvoor een enzym wordt ingezet dat Alkyl Guanine Transferase wordt genoemd,dat van nature in de huid voorkomt.
Wat E.L. eigenlijk probeert duidelijk te maken is dat ze hoopt met dit product de huidbarrière nog sterker te maken tegen irriterende invloeden van buitenaf (neutralisatie vrije radicalen) en van binnen, ja nog iets wil doen met het klokkenspel, maar hoe en wat?
Er worden helaas geen testresultaten overlegd. Niet van in-vitro onderzoeken (die zijn geheim), maar we kunnen ook geen tests van een consumentenpanel vinden, waaruit op te maken valt hoe zacht de huid na smeren aanvoelt, en hoe glad hij is. Ook op de Amerikaanse website wordt er niets uitgelegd over deze wonderlijke technologie. De aandacht gaat vooral naar de aanwezigheid van hyaluronzuur en niet nader genoemde anti-oxidanten en wat een uitstekende moisturizer dit product is.
Desalniettemin begrijpen we wel dat Estée Lauder zeer trots is op haar product. Via een persbericht dat Reuters in juli dit jaar verspreidde liet het weten dat er 250 duizend samples van een tiendaagse verpakking gelijktijdig de winkels ingingen. Dat kost geld, dus er zijn hoge verwachtingen. Hoe het het product daarna is vergaan, is moeilijk na te gaan. Blogs (waarvan hier een)die we hebben geraadpleegd lijken al wel net zo te worstelen met de uitleg van dit verhaal als wij. Het product heeft overigens een redelijk vriendelijke prijs voor zoveel unieke wetenschap: 30 ml kost 65 euro.
We lezen tot slot nog op WWD.com dat het E.L. concern met haar merken meer in de social media arena gaat doen omdat je zo in een klap waanzinnig veel consumenten en pseudo-ambassadeurs bereikt. Met het hippe make-upmerk MAC gaan ze op deze manier al sky high momenteel (hierover schreven wij recentelijk ook nog in het make-upvakblad Visagie). Mooi plan dus, we hopen dan dat de communicatie rondom dit soort ingewikkelde biologie ook opgefrist wordt.
Nagekomen 16 oktober 2009: In NY Times online krant lezen we dezelfde verwarring rond de claims van deze nieuwe E.L. nachtcrème.
Nagekomen bericht van Estee Lauder Benelux op 3 december 2009, vanuit Amerika, in antwoord op onze vraag of er wetenschappelijk bewijs is waaruit de werking op de klokgenen blijkt:
‘We do not actually claim that clock genes are stimulated by ANR, but rather that it supports the natural synchronization of skin’s own repair mechanisms. Please note we do have in vitro and clinical testing to support this underlined “support” claim, however this testing is proprietary and we do not share it.’
