Toen ik me voor het eerst schoor, was ik zes jaar. We woonden bij mijn grootouders in huis en elke ochtend had mijn opa een geweldig ritueel, waar ik zo vaak mogelijk getuige van wilde zijn.
Hij ging dan voor de wasbak staan, liet de wasbak vollopen met warm water, pakte een washand, doopte die in het dampende meertje en depte er vervolgens zijn gezicht mee. ‘Dan worden mijn baardhaartjes zacht,’ zei hij schuin in de spiegel tegen me.
Jonge jongenshart
Vervolgens pakte hij wat hij een krabber noemde, een klassiek veiligheidsscheermes, en een bakje met scheerzeep van het merk De Vergulde Hand. Op dat moment begon mijn jonge jongenshart sneller te kloppen, want ik wist wat er komen ging.
Niemand begreep die titel
Uit het kastje boven de wasbak haalde grootvader triomfantelijk de scheerkwast tevoorschijn. Wim T. Schippers zou twee decennia later met het absurdistische en komische VPRO-programma ‘De Lachende Scheerkwast’ komen en niemand begreep die titel, wat natuurlijk ook de bedoeling was, behalve ik.
Dan schoor ik me zogenaamd
De scheerkwast lachte altijd tegen me. En lonkte. Want ik mocht die kwast met witte, glinsterende, schuimende, fris geurende crèmezeep gebruiken nadat mijn opa zich had geschoren. Dan haalde hij het double edge mesje uit de krabber, zeepte ik mezelf in en schoor ik me zogenaamd.
Ik bedacht me geen seconde
Van de week moest ik denken aan mijn vroege jeugd toen ik in het centrum van Den Haag langs Van der Gaag kwam; een geweldige drogisterij, die al sinds 1796 bestaat en een van de mooiste ‘gapers’ op de pui heeft, die ik ooit heb gezien. In de etalage lagen scheerkwasten, de een nog mooier dan de ander. En op dat moment bedacht ik me geen seconde.
Zonde dat het geen ritueel is geworden
Ik ging een scheerkwast kopen, een goede dit keer. Want hoewel ik me op een bepaald moment in mijn leven echt ging scheren, heb ik er nooit meer een feestje van gemaakt. En voor iets dat ik als man zonder baard 365 dagen per jaar doe, is het natuurlijk zonde dat het geen fijn ritueel is geworden. Een ritueel met z’n roots in de ochtenden met mijn grootvader.
Liefhebber van scheergerei
Ik had geluk dat ik uitgerekend in deze zaak terecht kwam voor een kwast, want eigenaar Jos Kouwenhoven is een liefhebber en connaisseur van scheergerei. Waar je ook kijkt in de zaak, zie je vitrines vol scheerkwasten. Ze hebben overigens van alles daar, mooie, unieke producten, maar de scheerspullen nemen wel een opvallende plek in.
Heerlijk zachte haren
Naar aanleiding van mijn wens dat ik ‘m gemakkelijk mee moet kunnen nemen in de toilettas, kwam de heer Kouwenhoven met een lichte, uitschroefbare, aluminium reiskwast van het Britse kwaliteitsmerk Edwin Jagger. Hij liet me ook voelen wat het verschil was tussen een kwast van varkenshaar en een kwast van dassen-haar, die prijziger is. De haren van een varkenskwast waren veel stugger dan die van een dassen-kwast, die heerlijk zacht zijn en naar het schijnt meer scheercrème absorberen.
Die van mij was donker
Ook liet hij me de duurste kwasten uit de collectie zien, de silvertip varianten van het merk Kent met prijskaartjes van om en nabij de 200 euro. Hoe lichter de dassenharen hoe duurder de kwast. Er schijnen zelfs exemplaren van boven de vierhonderd euro te zijn, zoals die van het Franse merk Plisson. Die van mij had donker haar, maar was ook aanzienlijk goedkoper dan de dure jongens, om precies te zijn 36,25 euro. Ik vond dat wel mooi om het avontuur mee te starten.
Hij zag dat het goed was
De volgende ochtend stapte ik met mijn goede been uit het bed van mijn lief. Bij haar stap ik meestal met mijn goede been in bed. Maar vandaag was de grote dag. Na een warme douche pakte ik mijn kwast, die nog naar nieuw geurde en zeepte mezelf in. Het schuim was vol en creamy en het gevoel van de kwast op mijn gezicht was sensationeel fijn.
Het kan verbeelding zijn, maar ik schoor me daarna ook veel gladder. In mijn gedachten keek mijn lieve grootvader zaliger mee. En hij zag dat het goed was. We zijn geneigd om de dingen die fijn zijn een gedoe te gaan vinden. Maar daar doe ik sinds een paar dagen niet meer aan mee.
