Hoe zou je iets dat zo adembenemend mooi is moeten noemen?

08:15 - 04:57
luistertijd 08:15 - leestijd 04:57
Journalist Mick Boskamp

Journalist Mick Boskamp

In de film Magnolia uit 1999 schreeuwt Tom Cruise als haat-apostel tegen zijn mannelijke publiek: “Respect the cock, tame the cunt!” Het is een visie, een visie die in ieder geval niet wordt gedeeld door mij. Elke keer ontdekt ik weer iets nieuws, iets moois tussen haar benen.

Kom even met me mee. Beloof me wel dat je alleen over mijn schouders meekijkt en nergens aankomt. En heel stil zijn, want als ze wakker wordt, weet ik niet of ze het wel zo fijn vindt om twee paar verschrikte ogen in de buurt van haar onderbuik te zien.

Een magistrale geur

Okay. Hier ligt ze dan. Dat ding waar ze op ligt, heet een bed. En het stuk stof dat haar lichaam bedekt, heet een laken. Maar dat wist je waarschijnlijk al. Loop op je tenen met me mee naar het voeteneinde. Voordat ik het laken heel voorzichtig optil bij haar benen, wil ik dat je eerst je ogen sluit en vervolgens de geur in je opsnuift die in de kamer hangt. Is dat geen magistrale geur?

Je ziet nooit wat ik zie Ik zal je iets vertellen. 

Dat is haar geur. Haar kruidig lichaamsparfum. En het hart van dat parfum, het ingrediënt dat de kracht aan een geur verleent, is afkomstig van de bloem die we gaan zien als ik het laken omhoog doe. Dat ga ik nu doen. Ben je er klaar voor?

Je ziet natuurlijk nooit wat ik zie. Ik ken dit plekje door en door en dan kijk je er toch met andere ogen naar. Zo ligt ze altijd te slapen. Met haar benen iets uit elkaar. Ze doet dat niet bewust, maar het geeft wel het idee dat ze trots is op wat ze heeft. En daar zou ze dan ook alle reden toe hebben.

Een landingsstrip voor mannen

Wat je in ieder geval zeker niet ziet, is schaamhaar. Ze scheert zich. En niet alleen haar benen en haar oksels. Denk niet dat ik daar ook maar iets mee te maken heb. Ik verwacht misschien veel van een vrouw, maar in ieder geval verwacht ik niet dat ze zich daar scheert. Ze vindt het zelf fijner zo. In ieder geval doet ze niet mee aan de trend om het schaamhaar dusdanig te trimmen dat er een potloodstreep overblijft. Dun is de mode in dit geval. Eerlijk gezegd ben ik er wel blij om dat ze het niet doet. Ik heb misschien een rijke fantasie, maar als ik zo’n streepje schaamhaar zie, moet ik altijd denken aan een landingsstrip voor mannen die wat onhandig komen aanvliegen.

Sorry dat ik even stil val

Vanaf haar buik naar beneden zie je eerst de venusheuvel, een naam die stamt van het Latijnse Mons veneris, de ‘heuvel van Venus’. En zoals je weet was Venus de godin van de liefde. De venusheuvel kun je zien als het voetstuk waardoor het stukje kunst nog mooier uitkomt. Op het punt waar de venusheuvel tussen de dijen verdwijnt, splitst hij zich in twee grote lippen. Precies. Dat zijn de grote schaamlippen. Sorry dat ik even stil val. Maar dat komt omdat ze eruit zien om te zoenen. De binnenste of kleine schaamlippen die je de blaadjes van de bloem zou kunnen noemen, hoeft ze niet te scheren om de simpele reden dat er geen haar op groeit. En ook daar is over nagedacht door de schepper. Die schaamlippen zijn zo mooi van vorm dat schaamhaar er geen recht aan zou doen. Je ziet het nu niet goed, maar op het punt waar de kleine schaamlippen vlak onder de venusheuvel samenkomen, vormen zij de beschermende kap van de gevoelige eikel van de clitoris.

Let je wel een beetje op?

Je hoort het goed. Vrouwen hebben een eikel. Een eikel die acht keer zoveel zenuwuiteinden heeft en dus waarschijnlijk ook acht keer zo gevoeliger is als die van ons. Hij is alleen wel een behoorlijk stuk kleiner. Nee, niet onze eikel. Let je wel een beetje op? Ik begrijp dat het lastig is om erbij te blijven, maar neem een voorbeeld aan mij. Hoe denk je dat het voor mij is om dit met jou te delen? De clitoris bestaat uit sponsachtig weefsel, dat bij opwinding gevuld wordt met bloed.

Vergelijking met een bloem

Maar er is wel een ander verschil en dat is dat de clitoris het enige orgaan is bij een mens dat enkel en alleen maar bestaat om seksueel genot te geven. En dan te bedenken dat wij, mannen, er altijd van beschuldigd worden seks zo belangrijk te vinden. Wat kan ik er meer over vertellen? Misschien dat wat je ziet, lang niet alles is. Je zou eens terug moeten komen als ze opgewonden is. Dan zie je pas waarom er vaak een vergelijking met een bloem wordt gemaakt. Met een beetje geduld, liefde en vocht bloeit ze helemaal op.

Niet toereikend genoeg

Hoe zou je iets dat zo adembenemend mooi is moeten noemen? Poesje? Ik dacht het niet. Poesjes zijn weliswaar ook om te knuffelen, maar als je dat doet heb je wel meteen een hap haar in je mond. Vagina? Niet toereikend genoeg. De vagina is de schacht waarin twee-richtingsverkeer geldt. Van penissen en van baby’s (penissen en baby’s bevinden zich overigens nooit op dezelfde baan en er is een voorrangsregel die zegt dat penissen altijd eerst mogen).

Mijnwerkerslampen en lange files

De vagina is grofweg gezegd de tunnel die wordt benut voor de liefde. Weleens van het lied Tunnel Of Love gehoord? Precies. Zou je dit dus een tunnel willen noemen? Ik dacht het niet. Als ik aan tunnels denk, denk ik aan mijnwerkerslampen en aan lange files. Komen we op kut (genoemd naar de Griekse vruchtbaarheids-godin Kunthus). Je hebt lullen en kutten. Ik heb totaal geen bezwaar tegen het woord lul. Een lul is tenslotte een lul. Die van mij ziet er in ieder geval als zodanig uit. Maar kut? Alles is kut vandaag de dag. Je kunt een kut-bui hebben. Je kunt een kut-plaat horen. Je kunt kut gegeten hebben (voedsel wel te verstaan). En de voorspellingen voor de wereld-economie zijn ook zwaar kut. Er zijn uitzonderingen. Als je zegt: “Oh, je kutje smaakt zo lekker,” dan is dat helemaal niet erg. Maar verder is kut een regelrechte belediging, want nogmaals: alles is kut.

En als iets kut is, dan is het niet best.

Naam die lekker in de mond ligt

De Yoni Tantra is een religieuze tekst uit Bengalen die ergens in de 11e eeuw moet zijn geschreven door een nog grotere liefhebber dan ik. In dat geschrift wordt de yoni, Sanskrit voor het vrouwelijk geslachtsdeel, op Goddelijke wijze vereerd. Zo’n vijf jaar geleden schreef Rufus C. Camphausen The Yoni: Sacred Symbol of Female Creative Power (je bestelt het hier), een boek dat ik je, tenminste als je geïnteresseerd bent in het onderwerp, van harte kan aanbevelen.

Omdat het ook een naam is die lekker in de mond ligt, heb ik nog niet zo lang geleden besloten om dit alles dus maar yoni te noemen. Yoni, yoni, yoni, als je het vaak achter elkaar zegt, zit er gewoon muziek in.

Dan lopen we nu op onze tenen achteruit. Zo, even op adem komen. Het was best moeilijk voor me om je deelgenoot te maken van iets dat puur tussen haar en mij is. Maar het belang ervan gaf de doorslag…

Lees ook