Onder die nieuwe softe zit nog steeds die oude harde.

05:03 - 03:02
luistertijd 05:03 - leestijd 03:02

de nieuwe mannelijkheid volgens Tim Samuel

Journalist Mick Boskamp

Op de historische ochtend van 9 november was ik weer eens mijn speer kwijt. Ik was bij mijn lief thuis en ik stond beneden bij de deur om afscheid van haar te nemen. Ze ging naar haar werk en ze zag er prachtig uit. Ze had het haar opgestoken, ze rook heerlijk, ze droeg een zachte, warme coltrui en streepjesbroek en ze had een mooie leren tas in haar hand waar haar MacBook in zat.

Zal ik vandaag even stofzuigen?

Ik had snel een trui aangetrokken en verder droeg ik alleen een bokser met een weerbarstige gulp, waar mijn jongeheer steeds doorheen piepte. Mijn haar stond alle kanten op en ik rook nog naar slaap. ‘Zal ik vandaag even stofzuigen?’ vroeg ik. ‘Hoeft niet,’ zei ze. ‘Wel zou het fijn zijn als je de witte was even ophing.’

Een naaktmodel als First Lady

Ik moest aan de man denken die zojuist de 45e president van Amerika was geworden. Je kunt alles van Donald Trump zeggen. Dat hij een racist, oplichter, leugenaar, homo- en islamofoob en antisemiet is, maar we hebben hier wel met een echte kerel te maken. Een man die vrouwen bij hun poes grijpt als hem dat uitkomt, die een Sloveens ex-naaktmodel als First Lady heeft en nog nooit, ik herhaal: nooit een witte was heeft opgehangen in zijn leven.

Als iemand zijn speer altijd bij zich heeft en hem de komende vier jaar ook zeker zal gebruiken, dan is het Donald Trump wel.

Waarom ik het steeds over een speer heb, zal ik je vertellen.

Betoog over nieuwe mannelijkheid

Anderhalve week geleden zat ik in de Zuiderkerk te luisteren naar de Britse journalist en bekroond BBC documentairemaker Tim Samuels, die een lezing gaf naar aanleiding van het verschijnen van de Nederlandse vertaling van zijn boek Who Stole My Spear? In dat boek houdt de schrijver een betoog over nieuwe mannelijkheid.

Tim Samuels, schrijver van het boek Waar is mijn speer en rechts columnist en journalist Mick Boskamp

Addertje onder het gras

Mannen hebben het goed, meent Samuels. Ze verdienen meer dan vrouwen, hebben betere maatschappelijke posities en mogen ook over hun gevoelens praten en voor kinderen zorgen. Toch zit er een addertje onder het gras. Evolutionair gezien hebben alle mannen typisch ‘mannelijke’ gevoelens. Maar daar is bijna geen plaats meer voor. Hoe erg is dat? Hoe kun je man zijn in de 21ste eeuw?

Je hoeft niet in een blokhut te wonen

Deze avond vertelde hij in een aanstekelijke causerie wat je kunt doen als kerel om je weer kerel te voelen. Zoals meer tijd doorbrengen met je vrienden, een sport doen om agressie kwijt te raken of meer tijd doorbrengen met je familie. Maar ook iets productiefs doen dat niets met werk te maken heeft: iets bouwen, een hobby hebben of iets leren. ‘Je hoeft niet in een blokhut in het bos te gaan wonen, maar wel erkennen dat de mannelijkheid in jezelf aandacht verdient.’

Losse polsbeweging

Na de lezing werd Samuels geïnterviewd. Door een vrouw. Filosofe Stine Jensen stak regelmatig de draak met hem en ik vroeg me af wat Trump zou hebben gedaan als hij de schrijver was. Waarschijnlijk had hij de dame met een losse polsbeweging richting haar kruis het zwijgen opgelegd.

Het was vechten tegen de bierkaai

Aan het slot van de avond liet ik het boek, in het Nederlands getiteld Waar Is Mijn Speer (waar is het vraagteken?), signeren door de schrijver. Terloops vertelde ik aan Samuels dat ik 21 jaar voor Playboy heb gewerkt en in die periode mijn speer definitief heb begraven. ‘Waarom?’ vroeg hij lacherig. ‘Omdat het vechten tegen de bierkaai was,’ vertelde ik. ‘Geen vrouw zo veeleisend als een vrouw die naakt voor een fotograaf poseert.’

Hij knikte instemmend en zei: ‘Dat snap ik helemaal.’

Een kern van waarheid

Het is de avond van 9 november als ik van mijn lief een appje krijg:

‘Loop nu pas naar de tramhalte.’
‘Is niet erg, lieverd,’ app ik terug. ‘Ik moet toch nog even mijn nagels doen.’
In een grap zit altijd een kern van waarheid.

Ondertussen verkneukel ik me bij de gedachten over wat ik later op de avond in petto voor haar heb. Want zoals mijn hoofdredacteur bij Playboy altijd placht te zeggen: Onder die nieuwe softe zit nog steeds die oude harde.

Lees ook