shop Kanebo Sensai 38 C Volumiser mascara smudge proof! Dit is écht de áller, allerbeste smudge proof mascara die we kennen! Gegarandeerd een dag- en avond lang géén mascara onder je  ogen. Bekijken Afgelopen week meldde de vaksite Cosmetics Design dat wetenschappers van het Institute for Health and Consumer Protection (IHCP ) van de European Commission’s Joint […]

06:10 - 03:42
luistertijd 06:10 - leestijd 03:42

Afgelopen week meldde de vaksite Cosmetics Design dat wetenschappers van het Institute for Health and Consumer Protection (IHCP ) van de European Commission’s Joint Research Centre (JRC) nieuwe basis risico assesments hadden uitgevoerd voor vier typen nanomaterialen. Ze concludeerden dat er met het gebruik van de stoffen zeker risico’s bestaan voor mens en milieu. Voor het uitvoeren van de veiligheidstests waren de richtlijnen van REACH gevolgd. Gezondheidsklachten kunnen ontstaan na inademing van nanodeeltjes en milieurisico’s kunnen ontstaan door metaal en oxide nanodeeltjes. De vier typen nanomaterialen die waren onderzocht zijn fulleren, carbon nanotubes, nano-zilver and metaal-oxides (nano-titanium dioxide en nano-zinc oxide).

Zoals je weet, schrijven we nu al enkele jaren over het gebruik van nanotechnologie en volgen we de nieuwe inzichten omtrent veiligheid ervan op de voet. Vanuit de wetenschap worden de inzichten steeds duidelijker. We weten voorlopig dat het oppassen blijft met nano-cosmetica en geschonden huidbarrieres, en zorgelijk bleef voor ons de informatie over nano-zonnebrandsprays waarbij altijd de mogelijkheid bestaat om de stoffen in te ademen. Om het in dit artikel weer ter sprake kwam, hebben we onze cosmetisch wetenschapper Johann Wiechers gevraagd om meer duidelijkheid te geven over onze angst voor nano-sprays.

Lees hieronder wat hij ons vertelt:

‘Het artikel waarschuwt voor het gevaar van inhalatie van nanodeeltjes en dat is inderdaad de meest problematische toedieningsroute (rook, luchtverontreiniging, smog, etc.) . Deze deeltjes komen dan in de longen terecht waar dit tot problemen kan leiden. In tegenstelling tot de huid, kunnen nanodeeltjes via de longen wel tot in de algemene circulatie (de bloedbaan) doordringen.

Moeten we ons als consumenten van cosmetische producten met deze nanodeeltjes nu zorgen gaan maken? Nee, nog steeds niet. Want de nanodeeltjes zijn namelijk geformuleerd in een product waardoor ze niet meer vrijelijk rond kunnen vliegen. Alleen zij die met deze producten in pure vorm werken (oftewel zij die de cosmetische producten maken) moeten voorzichtig zijn. Daarom is er voor deze mensen beschermende kleding en dergelijke nodig. Dat iets in de longen door kan dringen betekent niet dat dit ook door de huid kan penetreren.

Maar, dat neemt de zorg nog niet weg voor sprays. Die worden immers wel ‘gesprayed’. Kunnen de nanodeeltjes dan wel worden opgenomen via de longen. Gelukkig niet! De spray druppeltjes met de nanodeeltjes erin zijn substantieel groter dan de nanodeeltjes zelf. Het is nog steeds een ‘nat’ product. Maar verder, wat dan nog als er opname plaats zou vinden? Een klein voorbeeldje licht dit toe. Wat doen kleine kinderen die nog maar net met tandenpoetsen zijn begonnen? Die eten allemaal hun tandpasta op. Iedereen met kleine kinderen weet dat. Pas na een jaar of soms zelfs twee jaren leren ze dit uit te spugen. Wat geeft tandpasta zijn witte kleur? Titaandioxide. Juist datzelfde titaandioxide waarvan we zo angstvallig de huipenetratie proberen te weren wordt massaal door deze kleine kinderen opgegeten, doorgeslikt als zij hun ene tandje poetsen. Dat titaandioxide is weliswaar groter dan een nanodeeltje in een zonnebrandproduct omdat het anders het niet wit zijn, maar het is en blijft toch dat titaandioxide. Om een lang verhaal kort te maken, met titaandioxide of zinkoxide is niets mis. We eten het elke dag! Het is simpelweg niet toxisich. Maar nanodeeltjes penetreren niet door de levende menselijke huid. Dat hebben we inmiddels in zo’n 200 wetenschappelijke studies wel bewezen.

Een laatste mogelijk risico is wat er met dat titaandioxide gebeurt als het in het oppervlaktewater terecht komt. Dat heeft een collega en vriend van mij, Dr. Ndeke Musee, uit Zuid-Afrika onderzocht. Wederom, het titaandioxide valt in de laagst mogelijke gevarencategorie. Hoe lang blijven we doorzoeken naar gevaren die er niet zijn? Het probleem van dit soort onderzoeken is dat je aanwezigheid wel kunt bewijzen maar afwezigheid niet. Daarom moeten er meerdere studies worden gedaan, onder allerlei omstandigheden.

Van titaandioxide weten we inmiddels dat het – ook als nanodeeltjes – veilig spul is. Met zinkoxide zijn niet zoveel studies gedaan, maar de resultaten gaan in dezelfde richting. Met zilver zijn we nog niet zo ver. Daarvan is bekend dat dit wel in minuscule maar mij onbekende hoeveelheden de huid binnendringt. Maar is huidpenetratie een direct gevaar? Iedereen die zich daarover zorgen maakt zou zich direct voor een algemeen verbod op piercings moeten uitspreken. Zolang de consumptie van alcohol en sigaretten nog wel zijn toegestaan is het bannen van mogelijke onbewezen risicos (die minimaal een factor één miljoen tot één miljard kleiner moeten zijn, want anders hadden we de risicos wel degelijk kunnen meten), maakt de wereld zich echt druk om niets. Een echt nanorisico dus.

Ik heb het nu wel vaak genoeg gezegd, een vrees voor nanodeeltjes is een vrees voor het onbekende, het onzichtbare. Alles is relatief. Om het in proportie te zetten, is het waarschijnlijk zinniger dat mensen in Wenen zich tegen een tsunami gaan verzekeren dan dat ze zich druk maken over de (on)veiligheid van nanodeeltjes in zonnebrandcrèmes… Iedereen van ons heeft deze producten gebruikt, elk jaar wel tenminste één keer, sommige mensen iedere dag. En dat al gedurende de laatste 30 jaar! Als het werkelijk zo gevaarlijk is, moet iedereen wel een paar mensen in zijn omgeving kennen die aan het gebruik van zonnebrandmiddelen zijn overleden. Al die mensen kunnen zich bij mij melden. Dan kunnen we eindelijk de grootte van het probleem in kaart brengen en bijvoorbeeld vergelijken met het fundamentele recht van mensen op roken terwijl anderen de vrijkomende nanodeeltjes inhaleren…

Download hier het onderzoekBiomed-Nanotechnol-6-2010-408-431-Engineered-Inorganic-Nanoparticles-and-Cosmetics-Facts-Issues-Knowledge-Gaps-and-Challenges.pdf dat Johann Wiechers in samenwerking met Ndeke Musee schreef over dit onderwerp.

Lees hier meer artikelen met prof.dr. Johann Wiechers over cosmetica en chemie.

Lees ook